a'sal

• Dişinin ucu eğri olan.

a'sel

• Eğri olan şey. Eğri dişli veya bacaklı kimse.

a'vec / اعوج

• Eğri büğrü.

• Yamuk, eğri büğrü. (Arapça)

adcem

• Eğri burunlu.

afes

• Burun eğriliği.

agzel

• (Çoğulu: Uzelân-Uzul) Eğri kuyruklu at.
• Silahsız kimse.
• Yağmursuz bulut.

ahcen

• Burnu eğri kimse.

ahfec

• Ayakları eğri.

ahkaf

• (Tekili: Hıkf) Eğri büğrü kum tepeleri.

ahna

• Çapraz ve birbirine zıt işler. Çarpık, eğri şeyler.

ahnef

• Ayakları çarpık ve eğribüğrü olan.

ahzad

• Eğrilip bükülen, esnek.

ak'am

• Burnu eğri.

akbel

• Eğri gözlü.
• Kabiliyetli kimse.
• En çok beğenilen

aks

• Boynuzu eğri ve kayık olmak.
• Bağlamak.
• Dövmek.
• Saçlarının ucunu başının etrafına kadınlar gibi lif etmek.
• Saçını kıvırcık göstermek.
• Bahillik etmek.

amuc

• Eğri giden ok.

as'ar

• Çok kibirli, mağrur.
• Çarpık suratlı, eğri yüzlü, eğri boyunlu.

asem

• Kesbetmek. Kazanmak. çalışmak.
• Dirsekten itibaren elin kuruyup çolak ve eğri olması.
• Ayağın topuktan kuruyup eğilmesi ve aksak olması.

asma

• Elleri veya bacakları eğri olan.

asur / asûr

• Eğri boyunlu.

avca

• (Müe.) Eğri. Şaşı.
• Yay. Kavs.
• Arık, zayıf deve.

bistar

• Çarpık, eğri. Gevşek. (Farsça)

cair

• Mâni, engel.
• Eğri.
• Çok, kesîr.
• Eziyet eden. Cevreden. Zulmeden.

çam

• Eğrilme, bükülme. (Farsça)
• Salınma. (Farsça)

çavele

• Güzel renkli bir cins gül. (Farsça)
• Eğri büğrü, yamuk. (Farsça)

cenbiyye

• Arapların kullandıkları bir cins eğri kamadır ki, yan taraflarına takarlar.

çeng

• Pençe. (Farsça)
• El. (Farsça)
• Çalgı âletlerinden bir saz çeşidi. (Farsça)
• Eğri büğrü. (Farsça)

çevgan

• Cirit oyunlarında atlıların birbirlerine attıkları değnek. (Farsça)
• Baston, ucu eğri değnek. (Farsça)

dacem

• Eğrilik.

dal'

• Meyl. Eğrilik. Kuvvet.
• Ağır yük götürmek.

dalaa

• Kuvvet.
• Eğrilik.
• Şiddet.

dalı'

• Kavi, kuvvetli.
• Muhkem, sağlam, sert.
• Eğri.

dar'

• Men'etmek, engel olmak.
• Ansızın haberli olmak.
• Eğrilik.

daribe

• Tabiat.
• Kılıçla vurulmuş.
• Eğrilmiş yün.

dehre

• (Dahra) Testere gibi dişli ve eğri budama âleti. Bağ budamak için kullanılan testere gibi dişli olan bıçak. (Farsça)

denen

• Bir kişinin belinin bükülüp eğri olması.
• Kolları çok kısa olmak.
• Hayvanların ayakları kısa ve göğüsleri yere yakın olması.

dugata

• Eğri bir ağaç cinsi.

ecnef

• Haktan, doğruluktan, adaletten uzaklaşan, ayrılan adam.
• Beli eğri, kambur olan adam.

efda'

• Eli ve ayağı eğrilmiş.

efkam

• Eğri.

ekva'

• Eli eğri olan.

elips

• Odaklar adı verilen sabit iki noktasından uzaklıkları toplamı sabit olan noktaların gösterdiği kapalı eğridir. Eğri ve kapalı bir geometrik şekildir. Karşılıklı iki tarafından genişlemiş bir çemberi andırır. (Fransızca)

embel

• Kılıcı ve silahı olmayan.
• Eyer üstünde doğru oturamayan.
• Boynu eğri olan.

engüj

• Filcilerin fili idare etmekte kullandıkları ucu eğriltilmiş demir karga burnu. (Farsça)

eved

• Kuvvet. Ağır yük götürmek.
• Eğrilik.

ezver

• Boynu eğri olan kimse.

fed'a

• El ve ayağı eğri olan kadın. (Müz: Efdâ)

felec

• Küçük nehir.
• Dişlerin seyrek olması.
• El eğriliği.

gazzal

• Eğrilen iplik.

gurab

• (Çoğulu: Garbân-Egribe) Karga.

hacen

• Eğrilik.

hacun

• Eğrilik.
• Uzak.
• Mekke'de bir dağ.

hafc

• Titremek.
• Ayağını eğri basan.

ham / خم

• Bükülmüş, kıvrılmış, eğrilmiş. (Farsça)

• Eğri, bükülmüş.

• Eğik, eğri, bükük. (Farsça)

ham'

• Eğrilik, aksaklık.

hamide / hamîde / خميده

• Kambur, eğrilmiş, kemerli. (Farsça)

• Eğik, eğri. (Farsça)

hamidegi / hamidegî

• Kamburluk, eğri büğrü olmaklık. (Farsça)

hamşüde

• Bükülmüş, eğrilmiş. (Farsça)

hanef

• İstikamet, doğruluk.
• Ayak eğriliği.
• Eğrilik, udûl.

hanif

• İslâmiyetten evvel Allah'ın birliğine inanan ve Hz. İbrahim'in (A.S.) dininden olanların vasfı.
• İslâmiyete kuvvetle bağlı olan ve ilmiyle âmil olan kimse.
• Eğri.
• Eski kötü hallerinden vazgeçip hakka ve doğruluğa yönelen.

hatt-ı münhani / hatt-ı münhanî

• Eğri çizgi. Eğilen hat. (Farsça)

havel

• Eğrilik.
• Şaşılık. Bir şeyin yerinden ayrılması.

hinv

• Eyer ağacı.
• İyeği kemiğinin eğrice ucu.

hutaf

• (Çoğulu: Hatâtif) Demir çengel.
• Makaranın iki tarafında olan eğri demir.

i'vicac / i'vicâc / اعوجاج

• Doğru davranmamak, eğri büğrü olmak. Hamlık.
• Hakkı bâtıl, bâtılı hak göstermek.

• Eğrilme, burkulma. (Arapça)

i'vicacat / i'vicâcât

• Zikzaklar, eğrilikler.

iltiva

• Burulmak.
• Kıvrılmak, bükülmek.
• Sarılıp birbirine dolaşmak.
• Dalgalanma.
• Eğri durma.
• Nehrin dolaşıklı bir yatağı olma.

inhina / inhinâ / انحنا

• Bükülme, eğrilme.

• Eğri, yay. (Arapça)
• Kıvrılma, bükülme, yay şeklini alma. (Arapça)

iskarmoz

• Gemilerin kaburgalarını teşkil eden eğri ağaçlar.
• Kayıklarda kürek takılıp çekilen ağaç çiviye de bu ad verilir.

ışki / ışkî

• İki ucu saplı eğri bıçaktır ve deri ve tahta kazımakta kullanılır.

ivec

• Eğrilik, çarpıklık, yanlışlık.
• Hakkı ve hakikatı eğri büğrü heveslerle tahrif etmek, gayr-i müstakim şekle getirmek.

ivicac / îvicâc

• Eğrilik.

ivicacat / îvicâcât

• Eğrilikler.

kabise / kâbise

• Ucu üstüne eğri ve kıvrık olan burun.

kaburga

• Göğüs kemiklerinin beheri. Göğüs kemiklerinin bel kemiğine bağlanmak suretiyle meydana getirdikleri şeklin bütünü.
• Gemi, sandal, kayık gibi deniz nakil vasıtalarının hayvan kaburgasına benzeyen ve omurga üzerine kaldırılan eğri ağaçları.

kafd

• Bileğin eğri olması.

kaj / kâj

• Eğri, bükülmüş. (Farsça)
• Şaşı. (Farsça)

kalalib

• (Tekili: Kullâb) Çengeller, kancalar. Uçları eğri olup bir şeyler asmağa yarayan demirler.

kavis

• Yay, eğri.

kavs

• Yay.
• Eğri, yay biçiminde olan şey.
• Dokuzuncu burcun adı.

• Yay, eğri.

kec / كج

• Eğri, çarpık. (Farsça)

• Eğri. (Farsça)

kecbin

• Şaşı. (Farsça)
• Eğri gören. (Farsça)
• Yanlış ve ters düşüren. (Farsça)

keckülah

• Eğri külâhlı, külâhı eğri olan. (Farsça)
• Mc: Hoppa. (Farsça)

kecnazar

• Kıskanç, hasetci. (Farsça)
• Eğri bakışlı. (Farsça)

kecnigah / kecnigâh

• Eğri bakışlı. Bakışları eğri olan kimse. (Farsça)

kecreftar

• Ters yürüyen. Gidişi eğri. (Farsça)

kecrev

• Eğri giden. (Farsça)
• Tuttuğu yol sakat ve yanlış olan. (Farsça)

kej / كژ

• Çarpık, eğri. Kumral. Tüylü keçi. (Farsça)

• Eğik, eğri. (Farsça)

kejçeşm

• Şaşı, eğri bakışlı. (Farsça)

kelalib / kelâlib

• (Tekili: Küllâb) Çengeller, kancalar, uçları eğri olan demirler.

kesis

• Titremek. Deprenmek.
• Eğrilik.

kev'a

• Eli bileğinden eğri olan kadın. (Müz: Ekvâ)

kullab

• (Çoğulu: Kalalib) Çengel, kanca. Ucu eğri nesne.

küllab

• (Çoğulu: Kelâlib) Çengel, kanca. Ucu eğri demir.

lügeyza

• Kertenkelenin bir yeri kazıp giderken bir tarafını da kazıp eğri çapraşık yollar yapması.

maas

• Ayağın siniri çekilip büzülmek.
• Ayağın eğri olması.

mail / mâil

• Eğik. Bir tarafa eğilmiş. Eğri.
• Meyilli. Hevesli. İstekli.
• Düşkün.
• Benzer.

maile / mâile

• Eğri, eğik.

• Coğ: Dağların bir yana doğru alçalıp giden taraflarından her biri.
• Eğri, eğilmiş.

• Eğri, eğilmiş, eğri-büğrü.

masyef

• (Çoğulu: Mesâyıf) Yaz gününde oturulacak yer.
• Su yolunun eğri büğrü yeri.

mıhcen

• (Çoğulu: Mehâcin) Çomak.
• Başı eğri ağaç.

muavvec

• (İvec. den) Eğik, eğri, eğilmiş.

mudıll

• Dalâlete düşüren, doğru yoldan çıkarıp, eğri yola saptıran mânâsına, Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından, güzel isimlerinden.

mudill

• İdlâl edici, yoldan çıkaran, eğri yola teşvik edici.

muhanna

• Çarpık, bükük, eğri.
• Kınalanmış.

mukavves

• (Kavs. den) Yay gibi bükülmüş ve eğri olan.
• Kavis teşkil etmiş, bükülü.

• Kavisli, eğrilmiş.

mukavvesiyet

• Yay gibi kavisli ve eğri olma.

mukavvim

• Kıvama getiren. Biçimine koyan. Tesviye ve tanzim edici. Eğriyi doğrultucu.

mukavvis

• Kavisli, eğri.

mültevi

• (Leviy. den) Eğilmiş, bükülmüş, eğrilmiş. Sarılan, eğilen.

münhadib

• (Hadeb. den) Kamburlaşmış, eğri.

münhani / münhanî

• Eğri.

• Eğri, kamburlu, eğilen, eğrilen. Beli bükülmüş yaşlı kişi.

münhaniyat

• (Tekili: Münhani) Eğri olan şeyler. Eğri şekiller.

münhaniye

• Eğilmiş, eğri ve çarpık olan. Bükülmüş.
• Geo: Eğri çizgi. Hatt-ı münhani.

• Eğilen, eğrilen.

• Eğri, çarpık.

mürechan

• Eğik ve eğri.

müstakim

• (Kıyam. dan) Doğru, istikametli.
• Eğri olmayan, düz, dik.
• Hilesiz, temiz.

müteavvic

• Eğilmiş, eğri, çarpılmış, çarpık.

mütehanni

• Eğrilen.

mütekavvim

• Bozuk iken düzelen, eğri iken doğrulan.
• İyi idâre edilen.
• Sağlam, muhkem.
• Müesses, te'sis edilmiş, kurulmuş.

mütekavvis

• (Kavs. dan) Yay gibi eğri. Yay şekline giren, kavislenen. Eğrilmiş, bükülmüş.

na-dürüst

• Doğru olmayan. Eğri. (Farsça)
• Sağlam, dürüst ve gerçek olmayan. (Farsça)
• Yanlış, haksız. (Farsça)

na-hemvar

• Eğri, düz olmayan. (Farsça)
• Uymayan, mutabık gelmeyen. (Farsça)
• Uygunsuz. (Farsça)

na-rast

• Eğri. Doğru olmayan. (Farsça)

normal

• Kanun, usul ve âdetlere uygun olan. Uygun. (Fransızca)
• Mat: Bir eğri çizgiye teğet olan doğrunun değme noktasından bu doğruya çizilen dik çizgi. (Fransızca)

sa'le

• Eğri hurma ağacı.
• Küçük başlı dişi devekuşu.

şakul

• (Çekül) Geo: Bir yerin umumi hattını tâyin için kullanılan âlete denir. Bir ağır cismi ip ile yüksekten sarkıtmakla bir duvarın ne derece yatık, eğri veya doğru olduğu anlaşılması gibi.

şatib

• Eğri, eğik, mâil.

savalic

• Cirit oynanan eğri sopalar.

saver

• Eğri boyunlu olmak.

savlecan

• (Çoğulu: Savâlic) Cirit oynanılan eğri sopa.

şell

• Seyrek seyrek dikmek.
• Çolak.
• Çolaklık. Kolun eğri oluşu.

ta'kif

• Eğriltmek.

ta'vic

• Eğme, eğip bükme. Eğriltme.

taavvüc

• (Çoğulu: Taavvücât) Eğrilme, eğri olma.

tadacüm

• İhtilâf. Anlaşmazlık.
• Eğrilik.

tahanni

• (Hany. dan) Eğilmek, eğrilmek.
• Kınaya boyamak.

tahnib

• Atın belinde ve ayaklarında eğrilik olmak.

takvim

• Düzeltme. Doğrultma. Kıvamına koyma. Eğriyi doğru tutma.
• Ta'dil etme.
• Bir şeye kıymet tâyin eylemek.
• Her gün güneşin doğuşu, batışı, ay ahkâmı ve süresi kaydedilmiş olan defter.
• Günlük olaylardan bahseden gazete.

te'vid

• Eğriltme.

teammüc

• Eğrilik.

tecnib

• Irak etmek, uzaklaştırmak.
• Atın ayağının eğri olması.

teevvüd

• Eğrilme, bükülme. İki kat olma.

tekavvüm

• Eğri iken doğrulma.

tevla'

• Eğrilik.

tunub

• (Çoğulu: Etnâb) Ağaç kökleri.
• Gövdenin siniri.
• Süngü eğriliği.
• Çadır ipleri.

zakna'

• Uzun.
• Kaba, yoğun.
• Eğri.

zali / zâli

• Eğri, eğimli.

zali'

• (Çoğulu: Zulu') Eğri, meyilli.
• Müttehem kimse. Töhmetli.
• Aksak hayvan.

zever

• Meyl, eğrilik.

zevra'

• Bağdat.
• Dicle nehri.
• Eğri ve eğilmiş nesne. Yay.
• Derin kuyu.
• Uzak yer.