afsun / افسون

• (Efsun) Büyü, sihir, tılsım. (Büyücülük yapmak ve büyücülere uymak, Müslümanlıkta yasak ve günahtır.) (Farsça)

• Büyü, efsun. (Farsça)

azime

• (Çoğulu: Azâim) Büyük iş, fevkalâde ve çok mühim iş.
• Tılsım, efsun, sihir.
• Sebat. Verilmiş olan kararda kat'ilik.
• Kasdetmek, yemin etmek.

berhemen

• (Çoğulu: Berhemûn) Hakîm.
• Efsun okuyucu.

büsle

• Efsuncuya verilen ücret.

dammad

• Hastalara efsun okuyan kimse.

efsa

• Sihirbaz. Efsuncu. İnsanı teshir edici. (Farsça)

efsun

• Sihir, büyü, üfürük. Sihirbazların tuzağı. Hile ile yapılan kötü işler. (Efsun İslâmiyetçe men'edilmiş ve büyük günâhlardan sayılmıştır.) (Farsça)

efsunger

• Büyücü, sihir yapan. Efsun yapan kimse. (Farsça)

habil

• Sihirbaz, efsuncu, büyücü.
• Kement ile yakalanan canavar.

mar-efsa

• Yılan tutan, yılan efsuncusu. (Farsça)
• Yılan sokmuş kimseyi tedâvi eden kişi. (Farsça)

mesrud

• Sihir, efsun, büyü. (Farsça)

nireng

• Düzen, hile, aldatmaca. (Farsça)
• Taslak, resim. (Farsça)
• Büyü, efsun. (Farsça)

nüşre

• Sihir, efsun.

ra'b

• Doldurmak.
• Efsun, (sihir yapanlar okurlar.)

ru'b

• Korku, havf. Korkudan dolayı iş ve hareketten kesilmek. Korkutmak.
• Kesmek.
• Sihir, büyü, efsun.

rukye

• (Çoğulu: Rukâ) Duâ, efsun.

tevle

• Sihir, efsun.

tufa

• Sihir, efsun.

uhz

• Sihir, efsun.