acan

• Polis: Emniyet mensubu (Farsça)

adem-i emniyet

• Emniyetsizlik. Güvensizlik.

ahd u eman / ahd u emân

• And ve emniyet, korkusuzluk, güvenlik.

aman

• (Emân) Emniyet. İmdat. Yardım dileği. Afv, ricâ, niyâz.
• Sabırsızlıkla hiddet ve infiâl ifâdesi.
• Tenbih, sakındırma.

amin / âmin

• (Emn. den) Gönlü müsterih, kalbinde korku bulunmayan.
• Emniyet ver.

aminen

• Emniyet ve huzur içinde, selâmetle, emin olarak. Sağlam olarak.

ankara emniyet-i umumi müdürü / ankara emniyet-i umumî müdürü

• Ankara Emniyet Genel Müdürü.

ankara emniyet-i umumisi / ankara emniyet-i umumîsi

• Ankara Emniyet Genel Müdürlüğü.

ankara emniyet-i umumiye müdürü

• Ankara Emniyet Genel Müdürü.

asayiş / asâyiş / اَسَايِشْ / âsâyiş / اٰسَايِشْ

• Emniyet, güvenlik, korku ve endişeden uzak hâl. Kanun, nizam hakimiyeti. İnsan cemiyetlerinde iktidar, hâkimiyet, bir zümrenin, bir sınıfın elinde olmaktan kurtulamamasından ve bir kısım insanlarca yapılan, istedikleri zaman değiştirilen kanunlara diğer insanların saygısı temin edilemediğinden asayi (Farsça)

• Emniyet.

• Emniyet.

barbakan

• Emniyetle ateş etmek için sur duvarlarında açılan dar mazgal deliği. Kale kapılarının savunması için yapılan tahkimat. (Fransızca)

bi-emani / bî-emanî

• Emin olmamak. Emniyetsizlik.

candar

• Diri, canlı, zihayat, ziruh. (Farsça)
• Silâhlı kimse. (Farsça)
• Muhafız, koruyucu, emniyet memuru. (Farsça)
• Yol yiyeceği, azık. (Farsça)

dümdar

• Askerlikte arttaki emniyeti te'minle vazifeli, geriden gelen ve askeri tâkib eden birlik. Ordunun geriden emniyet kuvveti. (Farsça)
• Mc: Son zamanlarda gelen büyük evliyâullah. (Farsça)

eman / emân

• Korkusuzluk, emniyet, güven.
• Bir kimseye veya düşmana; söz, işâret veya yazı ile, mal ve can güvenliğinin emniyet (güven) altında olduğunu bildirme.
• Müslüman olmayan bir kimsenin İslâm memleketine girmesi için kendisine verilen müsâade, izin.

emanet

• Eminlik. İstikamet üzere bulunmak.
• Birisine koruması için teslim edilen şey. Birisine bir şeyi koruması için teslim edilen şey. Birisine bir şeyi koruması için bırakma. Emniyet edilip inanılan şey.
• Başkasının hukuku emniyet edilip, inanılabilen.
• Osmanlılar Devrinde ba

emani

• Emniyetler. Niyetler, gayeler, istekler. Arzular, dilekler. (Farsça)
• Eminlik, korkusuzluk. (Farsça)

emene

• Emn, emniyet, eminlik.

emin / emîn / امين

• Güvenilir. (Arapça)
• Emniyetli. (Arapça)

emn / امن

• Eminlik. Korkusuzluk. Emniyet. Bir şeye itimad etmek. İnsanda doğruluk ve imandan ileri gelen yüksek bir meleke ve kabiliyet. Rahatlık.

• Güvenlik, emniyet. (Arapça)

emn ü adalet / emn ü adâlet / اَمْنُ و عَدَالَتْ

• Emniyet ve adâlet.

• Emniyet ve adalet.

emn ü eman / emn ü emân

• Korkusuzluk ve emniyet hâli.

• Emniyet ve korkusuzluk.

emn ü eman ü emniyet / emn ü emân ü emniyet

• Emniyet, korkusuzluk ve güvenlik.

emn ü emanet / emn ü emânet

• Emniyet ve eminlik.

emniyet dairesi

• Karakol, emniyet amirliği.

emniyet-i dahiliye

• İç emniyet, güvenlik.

emniyet-i tamme / emniyet-i tâmme

• Tam bir emniyet ve korkusuzluk.

emniyet-i umumiye / emniyet-i umûmiye

• Genel emniyet, güvenlik.

emniyet-i umumiye müdürü

• Emniyet Genel Müdürü.

emniyet-i umumiye reisi

• Emniyet Genel Müdürü.

emniyyet / امنيت

• Güvenlik. (Arapça)
• Emniyet teşkilatı. (Arapça)

esbab-ı emn

• Emniyet ve güven sebepleri.

esdak

• (Sıdk. dan) Çok sadık, doğru ve emniyetli kimse.

hain / hâin

• Birine kendini emin (güvenilir) tanıttıktan sonra o emniyeti, güveni bozacak iş yapan. Eminin zıddı.

hatar

• Tehlike. Uçurum, Emniyetsizlik. Korku.

hıyanet / hıyânet

• Hâinlik. Birine kendini emîn tanıttıktan sonra, o emniyeti bozacak iş yapmak; vefâsızlık, îtimâdı kötüye kullanmak, sözünde durmamak.

i'timad

• (İtimad) Güvenerek bağlanmak. Emniyet etmek. Bir şeye kalben güvenip dayanmak.

i'timan

• Emniyet etme, emin bulunma.

inzibat

• Asayiş, düzen ve rahatlık. Umumi emniyetin iyi ve yolunda olması.
• Sağlamlaşmak.
• Polis vazifesini gören asker, ordu mensubu.

inzibati / inzibatî

• Emniyet ve asâyişe dair. İnzibata müteallik. İnzibatla alâkalı.

itminan

• Emniyet içinde olmak. İnanmak. Mutlak olarak bilmek. Kararlılık.

kemal-i emniyet / kemâl-i emniyet

• Tam bir emniyet ve güven.

komiser

• Emniyet teşkilâtının meslek dereceleri içinde yer alan ve en az lise tahsilini yapmış, polis enstitüsünün orta ve yüksek kısmını tamamlamış üniformalı veya sivil memur. (Fransızca)

kruvazör

• Daha ziyade toplarla mücehhez açık denizlerde emniyeti te'min etmek ve konvoyları korumakla vazifeli süratli harp gemisi. (Fransızca)

mahfuz liman

• Bütün rüzgarlara kapalı olan ve her türlü hâllerde emniyet ile barınmağa müsâit bulunan limanlar.

mevsık

• İtimad etmek. Emniyet etmek. İnanmak.
• Yemin. Sözleşme.

mü'min

• Allah'a ve emirlerine, kanunlarına iman eden. İnanan. Allah'a, âhirete, kitablarına, meleklerine, peygamberlerine ve kadere iman edip itaat eden kimse.
• Emniyete kavuşan.
• Korkulardan emniyet veren (Allah C.C.)

• Allahü teâlânın Esmâ-ül-hüsnâsından (ism-i şerîflerinden). Her türlü emân ve emniyet (güven) veren.
• Îmân eden, Resûl-i ekremin bildirdiklerinin hepsini kalbi ile kabûl edip, dili ile söyleyen.

mü'temen

• (Emn. den) İnanılır, güvenilir, itimad edilir. Emniyetli.

mü'temin

• Güvenen, inanan, itimad eden, emniyet eden.

münselib

• (Selb. den) Kaçırılmış, kalmamış, kaldırılmış. (Bu tâbir; huzur, asayiş, emniyet ve rahat hakkında kullanılır.)

müsellem

• (Selm. den) Teslim olunmuş olan, doğruluğu şeksiz kabul edilen. Herkes tarafından kabul edilip emniyet ve itimad edilen.
• Tasdik edilip inkâr edilmeyen.
• Ayıplardan teberri olunmuş.

müste'min

• Eman dileyen. Emane, emniyete erişen, nâil olan. (Gerek müslim, gerek zimmî veya harbî olsun.) İstiman eden. Emin edilmiş.
• Canının bağışlanması şartiyle teslim olan.
• Tar: Osmanlı ülkesinde oturmalarına müsaade olunan yabancı devlet tebaası. Osmanlı devleti ile sulh halinde bu

mutmainane / mutmainâne

• Şüphesizce. Rahatlık ve emniyet içinde olarak. (Farsça)

namus

• Irz, iffet, edeb, hayâ.
• Şeriat.
• Melâike.
• İrade-i İlâhiyenin tecellisi.
• Nizam.
• Emniyet ve istikamet gibi faziletlerin muhassalası olan pek kıymetli haslet.
• Bir kimsenin mahrem, gizli esrarı olup işleri ve hallerinin iç yüzüne vakıf ve muttali ki

şahne

• İnzibat memuru, emniyet memuru.

salimen / sâlimen

• Sağ, sağlam ve sıhhatta olarak.
• Emin olarak, emniyetle.

sekine / sekîne

• İçerisinde on dokuz harfli on dokuz âyet bulunan çok mühim, sükûnet ve emniyet veren bir dua.

selam / selâm / سَلَامْ

• Ayıplardan, âfetten sâlim oluş. Selâmet, emniyet. Sulh. Asâyiş. Bütün korktuklarından emin olma.
• Allah'ın (C.C.) rızasına erişmek için mü'minlerin birbirlerine yaptığı dua. Mü'minler birbirleriyle karşılaştıklarında büyük küçüğe; yürüyen durana; azlık çokluğa; hayvan veya vasıta üzer

• Rahatlık, emniyet, barış, iyilik.

• Ayıp ve kusurlardan sâlim, emniyet içinde olma.

selamet / selâmet / سَلَامَتْ

• Kurtuluş, emniyet.

• Emniyette olma.

selamet-i iman / selâmet-i îmân / سَلَامَتِ ا۪يمَانْ

• Îmânın emniyette olması.

şer'-i enver

• En nurlu kanun ve nizam. En ziyade saadete, selâmete, emniyete vesile olan şeriat.

şıhne

• Emniyet memuru. İnzibat memuru.

sika

• (Çoğulu: Sikat) (Vüsuk. dan) İnanç, güven, itimad, emniyet.
• Güvenilir ve inanılır kimse.

• İnanç, güven, itimat, emniyet, güvenilir inanılır kimse.

surre

• Para kesesi, cüzdan. Osmanlı pâdişâhlarının her yıl hac mevsiminde Haremeyn-i şerîfeyn (Mekke ve Medîne) halkına ve buralarda geçici olarak bulunan müslümanlara, mukaddes yerlerin ve hac yollarının emniyetini sağlayan Mekke şeriflerine ve Hicaz bölge sindeki diğer idârecilere gönderdikleri para ve d

taht-ı emniyet

• Emniyet ve güvence altı.

tarik-i selamet ve necat / tarik-i selâmet ve necat

• Emniyet ve kurtuluş yolu.

te'min

• Güvenlik, emniyet hissi vermek.
• Sağlamlaştırma, şüphe bırakmama.
• Sağlamak. Kat'i vaadde bulunmak. Emn ve emân vermek.
• Elde etme.

te'minat / te'minât

• (Tekili: Te'min) İnandırmak ve emniyet vermek için veya muhtemel zararı ödemek için verilen söz veya para, gösterilen kefil.

terakki

• İlerleme. Yukarı çıkma, yükselme.
• Artma, çoğalma.
• Bilgi ve medeniyetçe yükseliş. (Terakkimizin şartı: 1- Mesailerin tanzimi 2- Emniyet 3- Teavün düsturunun teshilidir.) (H.Şâmiye)

tevdiat / tevdiât

• Emânetler. Emânet bırakmalar. Emniyetli bir yere kıymetli bir şeyi teslim etmek.

ümena

• Emin kimseler. Eminler. Emniyet sahibleri.

ümman

• Emin kimse. Emniyetli kişi.

üstüvari

• Sağlam, kuvvetli, emniyetli. (Farsça)

vücuh şirketi / vücûh şirketi

• Sermâyesiz olup, halk arasında emniyet ve îtibârları ile veresiye alıp-satmak üzere kurulan şirket.

yed-i emin

• Kanunen güvenilir kimse olarak seçilen şahıs.
• Mahkemece kendisine bir şey emanet olunan kimse.
• Emniyetli, tehlikesiz ve korkusuz yer.
• Hz. Muhammed'in (A.S.M.) bir lâkabı.

zabıta / zâbıta / ضَابِطَه

• Yurt içinde emniyet ve intizamı korumakla vazifeli devlet kuvveti, polis.
• Fık: Bütün hususlara şâmil olmayıp yalnız bir hususa ve onun teferruatına şamil olan hususi kaideye denir. Kanun ve âdet, zabt ve idareye vesile olan bağ.

• Emniyet görevlisi.

• Emniyet görevlisi.

zabtiye

• Bk. zabtiyye
• Zabtiye nâzırı: Emniyet genel müdürü.
• Zabtiye nezâreti: Emniyet genel müdürlüğü.

zabtıyye nazırı / zabtıyye nâzırı

• Emniyet genel müdürü.

zabtıyye nezareti

• Emniyet Umum Müdürlüğü'nün eski ismi.

zaptiye nazırı / zaptiye nâzırı

• Emniyet ve güvenlikten sorumlu üst düzey memur, güvenlik subayı.