ah / اخ

• Kardeş, birader.
• Dost.

• Kardeş. (Arapça)
• Dost. (Arapça)

ahbab / ahbâb / احباب

• Dost. Sevilen dostlar. Sevilenler. Ehibbâ, muhibler.

• Dostlar, sevenler.

• Sevilenler, dostlar.

• Dostlar.

• Dostlar. (Arapça)
• Dost. (Arapça)

ahbab-ı uhrevi / ahbab-ı uhrevî

• Âhiretteki dostlar.

ahbap / احباب

• Dostlar, sevgililer.

• Dostlar, sevdikler. (Arapça)

ahdan

• (Tekili: Hıdn) Dostlar, yoldaşlar.

ahibba / ahibbâ / احبا

• Dostlar, arkadaşlar.

• Dostlar, sevilenler; sevgililer. (Arapça)

ahilla

• (Ehillâ) Sadık ve samimi arkadaşlar. En sadık dostlar. Haliller.

ahlal

• (Tekili: Hıll) Samimi dostlar, yâranlar.

ahu

• Kardeş, dost.

ahyar

• Hayırlılar.
• Dostlar.
• İyilik sevenler. (Eşrar'ın zıddı)

asar-ı üns ve ülfet / âsar-ı üns ve ülfet

• Dostluk ve yakınlık izleri.

asdika / اصدقا

• Sâdıklar. Sabık ve sadık dostlar.
• İçi dışına, sözü işine uygun olanlar.

• Samimi dostlar, sadıklar.

• Gerçek dostlar. (Arapça)

ashab / ashâb / اصحاب

• Dostlar, arkadaşlar. (Arapça)
• Sahipler. (Arapça)

aşir

• Onda bir. On kısma taksim edilen bir şeyin herbir parçası.
• Kur'an-ı Kerimin on cüz'ünden herbiri veya on âyetlik bir parçası.
• Dost, yardımcı, yardak.
• Koca.
• Kabile.
• Kötülükte yardımcılık eden.
• Sahip.
• Toz.

aşna / âşnâ / آشنا

• Tanıdık, dost, aşina. (Farsça)

aşna-yan

• (Tekili: Aşnayî) Dostluklar, âşinalıklar, haberdarlıklar. (Farsça)

aşnayan / âşnâyân / آشنایان

• Tanıdıklar, dostlar. (Farsça)

aşnayi / âşnâyî / آشنایى

• Dostluk. (Farsça)
• Bilme, haberdarlık. (Farsça)

aziz / azîz

• İzzetli. Çok izzetli. Sevgili. Çok nurlu.
• Dost.
• Şerif.
• Nadir.
• Dini dünyaya âlet etmeyen.
• Sireti temiz.
• Ermiş. Mânevi kudret ve kuvvet sahibi.
• Mağlup edilmesi mümkün olmayan ve daima galib olan manasında Cenab-ı Hakk'ın bir ismidir.

biraderane

• Dostça, kardeşçe. (Farsça)

bitane

• (Çoğulu: Betâyin) Çarşaf.
• Kaftan astarı.
• Dostluk.
• Hâlis olmak.
• Kuvvetli olmak.

çar-yar

• Dört dost. (Hz. Ebûbekir, Hz. Ömer, Hz. Osman ve Hz. Ali (R.A.) lerin nâmları.) Dört Halife, Hulefâ-i Erbaa veya Ashab-ı Güzin diye de ihtiramla anılırlar.

ciharyar-ı güzin / cihâryâr-ı güzîn

• Seçkin dört dost; dört halife; Hz. Ebubekir, Hz. Ömer, Hz. Osman, Hz. Ali (r.a.).

dahil / dahîl

• Yabancı, sığınan, sığınmış. Muhacir.
• Birisinin içyüzü, niyet ve mezhebi. Dâhil ve içerde. Birisinin bütün gizli ve sırlı işlerine vâkıf olan dost ve hemdemi.
• Evvelâ alâkasız olup sonradan bir cemaate dâhil olan.
• Edb: Başka bir dilden olup, sonradan diğer bir dile geçe

dem-saz

• Arkadaş, refik, hem-dem, dost. Sırdaş. (Farsça)

dem-sazi / dem-sazî

• Dostluk, arkadaşlık. Sırdaşlık. (Farsça)

dost

• (Çoğulu: Dostân) Sevilen insan, muhib, yâr. (Farsça)
• Erkek veya kadın sevgili, mâşuk, mahbub, mâşuka, mahbube. (Farsça)
• Hakiki dost ve âşıkların ve âriflerin âşık oldukları Allah. (Farsça)

dost-u kadim

• Eski dost.

dostan

• (Tekili: Dost) Dostlar.

dostane / dostâne / دوستانه

• Dostça, dostlukla. (Farsça)

• Dost gibi.

• Dostça. (Farsça)

dosti / dostî / دوستى

• Dostluk. (Farsça)

• Dostluk. (Farsça)

dostkam / dostkâm / دوستكام

• Dost canlısı. (Farsça)

dust / dûst / دوست

• Dost. (Farsça)
• Sevgili. (Farsça)
• Tanrı. (Farsça)

eazz-i ahibba / eazz-i ahibbâ

• Dostların en azizi.

ehabb-ı ehibba

• Dostların, ahbabların en sevgilisi.

ehibba / ehibbâ / احبا

• (Tekili: Habib) Habibler, dostlar, sevgililer.

• Dostlar, sevdiği kimseler.

• Dostlar. (Arapça)

ehil

• Dost, sahip, usta.

ehilla

• Dostlar, kardeşler.

ehl

• (Ehil) Yabancı olmayan, alışık olduğumuz.
• Dost, sahip, mensup. Evlâd, iyal. Kavm, müteallikat. Usta, muktedir ve becerikli anlamıyla ehil ve ehliyet İslâmiyette önemli bir husustur. Dinimiz, bize işleri ehline vermemizi emreder. Cemiyette işler, mevkiler, makamlar, görevler, ehline v

ehl-i kalb / اَهْلِ قَلْبْ

• Kalb gözü açık Allah dostları.

ehl-i sahv

• Uyanık iken hakikatlere görerek ulaşan Allah dostları.

ehl-i tarikat ve velayet / ehl-i tarîkat ve velâyet

• Tarikata mensup olanlar, tasavvufla ilgilenenler ve Allah dostları, velîler.

ehl-i velayet / ehl-i velâyet

• Veliler, Allah dostları.

ehl-i velayet ve tahkik / ehl-i velâyet ve tahkik

• Maneviyat âlemlerinde iman hakikatlerini delilleriyle bilen Allah dostu âlim kimseler.

ehl-i vifak

• Birbirleriyle dostça yaşayanlar.

ehlullah

• Allah dostları.

elhubbu-lillah

• Allah için sevmek. Muhabbet, dostluk, sevgi sırf Allah içindir. Hoş geçim, insanlara olan muhabbet Cenab-ı Hakk'ın rızası içindir.

elif

• Munis, sahip, dost.

enis / enîs / انيس / اَن۪يسْ

• (Üns. den) Dost, arkadaş, ünsiyet edilmiş olan. Alışılmış, kendisi ile ülfet edilmiş olan. Sevgili.
• Sulu ve ağaçlı yerlerde bulunan ve sesi gayet hoş bir kuş. Çeşitli nağmelerde öter, kâh deve gibi kükrer ve at gibi kişner; insana alışır.
• Yaban horozu.

• Dost, arkadaş.
• Yarattığı varlıklara karşı çok yakın, dost olan Allah.

• Dost, arkadaş.

• Dost. (Arapça)
• Sevgili. (Arapça)

• Dost.

enis-i dil

• Gönül dostu.

evidda

• Ahbablar. Hâlis ve sâdık dostlar.

evliya / evliyâ / اَوْلِيَا

• Velî kelimesinin çoğuludur.
• Dostlar.
• Allahü teâlânın sevgili kulları, nefsin esâretinden kurtulup, sözleri, işleri ve hareketleri İslâmiyet'e uygun olanlar, devamlı Allahü teâlâyı hatırlayıp, ananlar.

• Allah dostları.

evliya-yı meşhure

• Meşhur evliyalar, Allah dostları.

fakd-ül ahbab

• Ahbabsızlık, dostsuzluk. Ahbabın bulunmayışı.

fakdü'l-ahbap

• Sevgililerin, dostların yok oluşu, onları kaybetme.

fenafilihvan

• (Fenâ fi-l-ihvân) Tefâni. Yani; kardeşlerin birbirinde fâni olması; kendi hissiyat-ı nefsaniyesini unutup, kardeşlerinin meziyyât ve hissiyâtı ile fikren yaşaması. Samimi ihlâs üzerine müesses en yakın dostluk, en fedakâr ve en civanmert kardeşlik.

firaku'l-ahbap

• Dostlardan ayrı düşme.

firkat

• (Fürkat) İftirak. Dostlardan ve sâir sevdiği şeylerden ayrılış. Firak. Müfarakat.

fütüvvet

• Dostlara afv ve safh ile muamele.
• Yiğitlik. Cömertlik. Lütuf ve ihsankârlık.
• Kerem ve seha.
• Soy temizliği.

gaşiye

• Perde. Örtü.
• Kıyamet.
• Dilenci ve cerrar.
• Ziyârete gelen dostlar gurubu.

gına

• Zenginlik. Yeterlik.
• Tok gözlülük.
• Mülâki olmak. Bir kimseye dostluğunda devamlı olmak.
• Bıkma, usanç.
• Şarkı söylemek. Teganni etmek.

gulampare

• Dost, sevgili, mahbup. (Halk ağzında kulampara şeklinde kullanılır.)

habib / habîb / حبيب

• (Hubb. dan) Sevilen. Sevgili. Seven. Dost.

• Sevgili, dost.

• Sevgili. (Arapça)
• Dost. (Arapça)
• Hz. Muhammed. (Arapça)

hadin / hadîn

• (Çoğulu: Hudenâ) Sâdık dost, vefadar arkadaş.

hadin-i kadim / hadîn-i kadîm

• Eski dost.

halal / halâl

• Dostluk, ahbaplık.
• İki şey arasında açıklık olma.

• Dostluk.
• İki nesne arası açık olmak.

halalet

• İki şeyin arası açık olmak.
• Dostluk. Samimi dostluk.

halil / halîl

• Samimi dost. Sâdık dost.
• Nahif ve fakir kimse.

• Dost.
• Hz. İbrahim.

• Dost.

• Dost.
• Zevc, koca.

• Samimi dost.

halil-ür rahman

• Allah'tan başkasından hiçbir zaman yardım dilemeyip, O'nun dostluğunu ihtiyar eden Hz. İbrahim'in (A.S.) lâkabıdır.

haliliye / halîliye

• Allah'ın dostu (Halîlullah) ünvanına sahip olan Hz. İbrahim'in örnek alındığı yol.

• Dostane münasebet ve samimi kardeşlik.

haliliyye

• Samimi dostluk ve kardeşlik.

halilullah / halîlullah

• Allah'ın dostu, Hz. İbrahim (A.S.).

• Allahü teâlânın dostu mânâsına İbrâhim aleyhisselâmın lakabı. Halîlürrahmân da denir.

• "Allahın dostu" mânâsında ibrahim aleyhisselâmın namı.

hall

• Sağlamlaştırmak.
• Dostluk, sadâkat.
• Fakir, hastalıklı, nahif insan.
• Sirke.

halsan

• Kişinin dostu, sevgilisi ve yâri.

harif

• (Hırfet. den) Meslekdaş, san'at arkadaşı. Teklifsiz dost.
• Herif, âdi insan.

hemdem / همدم

• Arkadaş, yakın dost, sohbet arkadaşı. (Farsça)

hevahah

• Sevilen, muhib, dost. (Farsça)

hibab

• Dostluk, sevmek.
• (Tekili: Habb) Tohumlar, taneler.
• Haplar.

hibb

• Seven. Dost. Muhabbet eden, arkadaş.

hicr

• Men etmek; akıl ve bâliğ olmamış çocuk, deli, bunak, sefih yâni malını kötü yere harcayan ve borçlu gibi kimseleri, tasarruf-i kavlîsinden yâni alış-veriş, kirâlama, havâle, kefillik, emânet ve rehin alıp-verme, hibe gibi işlerin tasarruflarından men' etme.
• Dostluğu bırakmak, dargın

hicran

• Uzaklaşma. Ayrılık. Ayrılıktan gelen keder, sızı, acı. Dostluğu ve ülfeti kesmek.

hılal

• (Çoğulu: Ahılle) Diş arasını ayıklamakta kullanılan nesne. Dostluk.

hilal

• Sâfi ve halis.
• Sıdk ile dostluk etmek.
• Ara. Aralık.
• Zaman ve vakit.
• İki şey arasına sokulmuş olan.
• Buluttan yağmurun çıktığı yer.
• Gr: Bir kelimenin aslını ve ondan türeyenleri gösteren tertip.
• Kulak ve diş karıştırmak gibi şeylerde kull

hilalet

• Samimi dostluk.

hıllet

• Samimî dostluk, takdir edici arkadaşlık.

hillet

• (Çoğulu: Hillel - Hilâl) Samimi ve cân-ı gönülden olan dostluk. En güzel takdir edici ve samimi arkadaşlık.
• Kılınç gediği.
• Nakışlı deri.
• Ağızda bâki kalan dişler.
• Dişler arasında kalan yemek artığı.

• Halîl (dost) olmak, dostluk. Halîlullah İbrâhim aleyhisselâma mahsûs bir makâm.

hıllet / خِلَّتْ

• Dostluk.

hıllet-i ibrahim

• İbrahim'in (a.s.) dostluğu, dostluk sıfatı olan samimî dostluk, takdir edici arkadaşlık.

hılm

• Dost.

hizbullah

• Allah için din uğrunda ciddi gayret sâhibi olan ve din düşmanlarıyla aslâ hakiki dost olmayan mücahid cemaat. "Hizb-ül Kur'an" tabiri de aynı mânada kullanılır. (Kur'an-ı Kerim'de 5:56 ve 58:22 âyetlerinde zikredilir.)

hizmet-i mevla / hizmet-i mevlâ

• Dostumuz ve gözeticimiz olan Allah'ın hizmetinde bulunma.

hubb

• (Hibâb - Hibb - Mehabbet) Sevgi, muhabbet, bağlılık, dostluk. Bir şeyi birisine sevdirmek.
• Hulus, lüzum ve sübut.
• Muhafaza ve imsâk.

hubbe

• Dostluk.

hudena

• (Tekili: Hadîn) Sâdık dostlar, vefakâr arkadaşlar.

hukukperver

• Geçmişi unutmayan, haklara hürmetkâr kimse. Vefalı ve sâdık dost. (Farsça)

hukukşinas

• Hukukçu, hukuk ilmini bilen.
• Vefâlı kimse. Sâdık dost.

hulalet

• Samimi dostluk arkadaşlık.

hull

• Dost.

hullan

• (Tekili: Halil) Sâdık dostlar, arkadaşlar.

hulle

• (Çoğulu: Hılâl) Dostluk.

hullet / خلت

• (Çoğulu: Hulel) İçten, samimi sevgi. Dostluk. Muhabbet. Haslet.

• Dostluk.

hulule

• Dostluk.

hulus

• Hâlislik. Saflık.
• Samimiyet. Hâlis dostluk. İçden davranmak. Her hayırlı işi ve ameli Allah rızâsını niyet ederek yapmak.

hulusiyyet

• Hâlislik. Samimi dostluk.

ibn-ül üns

• Dost.

ibrahim halilullah

• Allah'ın dostu Hz. İbrahim.

ihevat

• (Tekili: İhve) Samimi ve sâdık arkadaşlar. Candan dostlar.
• Tarikat arkadaşları.

ihvan / ihvân / اخوان

• ( kelimesinin cem'i) Kardeşler. Eş, dost.
• Sâdık arkadaşlar.
• Aynı mezheb veya tarikata mensub olanlar.

• Dostlar. (Arapça)

ihvaniyat

• Arkadaşlar, eş dost mektubları.

iltiyak

• Sıkı fıkı dost olma, candan arkadaş olma.

irtibat

• Bağlanmak, raptedilmek. Muhabbet, dostluk ve alâkadarlık.
• Düşmana karşı cenk için hudutta at sahibi olmak.

ıstıhab

• Saklama, gizleme.
• Dostluk kurma.
• Konuşma, musâhabe etme.

istihbab

• Bir şeyi iyi ve güzel addetmek.
• Dost edinme.
• Müstehab etmek ve olmak.

ıstına-i sıddık

• Sâdık dost seçme.

kafile-i ahbab

• Dostların oluşturduğu topluluk.

karin / قرین

• Yakın. (Arapça)
• Eş dost. (Arapça)

keşfü'l-kubur velisi / keşfü'l-kubur velîsi

• Kabirdeki ölülerin hallerini anlayan ve bilen Allah dostu zât, evliya.

mecma-ı ahbap

• Dostların toplandığı yer.

mecma-i ahbap

• Dostların toplandığı yer.

meşreb-i hıllet

• Yakın dostluğu öngören hareket tarzı.

mevali / mevalî

• Efendiler.
• Azad edilmiş köleler.
• Azad edenler.
• Mevleviyyet pâyesine ulaşmış sarıklı âlimler.
• Dost ve komşular.
• Yardımcılar.

meveddet

• Dostluk. Sevgi. Muhabbet. Muhabbet etmek. Sevmek.

• Sevme, sevgi, dostluk.

• Dostluk, sevgi.

mevla

• Sahib. Rabb.
• Efendi. Köleyi âzad eden.
• Şanlı. Şerefli. Mâlik.
• Mün'im-i Mutlak olan Cenab-ı Hak (C.C.).
• Terbiye eden, mürebbi.
• Yardımcı, muavenet eden.
• Dost ve komşu.
• Azâd olan.

mevla-yı kerim / mevlâ-yı kerîm

• İkramı bol olan dostumuz ve gözeticimiz Allah.

mevt

• Ölüm. Âhirete göç. Dünyadan gitmek.
• Mevt, mü'minler için dünya vazifelerinden ve imtihanından bir paydostur.

mihrbani / mihrbanî

• Dostluk, muhabbet, sevgi. (Farsça)

müanese

• Dostane görmek, görüşmek. Karşılıklı ünsiyet etmek.

müdahin

• Dalkavuk. Yüze gülen. Birisini yalandan yüzüne karşı medheden. Menfaat koparmak için dostluk eden.

müdara

• Dost gibi görünme. Yüze gülme.
• Başkalarının fikirlerine uyarcasına hareket etmek.
• Sulh ve salâh üzere bulunmak. (Meşru bir surette ve iyi bir netice için yapılan müdârâ memduhtur. Fena bir netice için ise, kötüdür; İslâmlığa yakışmaz, İslâm onu men'eder.)

müdarat

• (Dery. den) Dost gibi görünme, yüze gülme.

müfarakat

• Ayrılık. Bir yere bırakıp gitmek. Dostlarından ayrı düşmek.
• Fık: Karı-kocanın talâk veya fesh ile birbirlerinden ayrılmaları.

muhadenet

• Yakın ahbablık, samimiyet. Dostluk.

muhale

• Dostluk, sadâkat.

muhaleset

• (Hulus. dan) Birbirlerine iyi muamele etme. Birbirleriyle dostça geçinme.

muhibb

• Seven. Muhabbet eden. Dost. Hayrı isteyen.

muhibban / muhibbân

• (Muhibbin) Dostlar. Muhabbet edenler. Sevilenler. Sevgi besleyenler. Bir kimsenin taraflıları. (Farsça)

• Dostlar, ahbaplar, sevilenler.

muhibbane

• Severek. Dostça. Dosta yakışır surette. (Farsça)

muhibbe

• Kadın sevgili. Kadın dost.

muhlisane / muhlisâne

• Hâlisâne. Samimi olarak. Dostlukla. Riyâsızlıkla. (Farsça)

mültefit

• İltifat edici, teveccüh edip yüz gösteren. İyi muâmele edip dostluk gösteren.

mümaşatkar / mümaşatkâr

• Dost geçinerek, kusurlara göz yumarak, müdara suretiyle. (Farsça)

mümazaka

• Dostluk hususunda riyâ gösterme.

mümazik

• Gerçek dost olmayan kimse.

munis

• Canayakın, dost.

musadakat

• (Sıdk. dan) Karşılıklı dostluk.

musadeka

• Dostluk.

musafat

• (Safvet. den) Samimi ve hâlis dostluk.

müşayaa

• Biriyle dostluk etme.
• Birine uyma, tâbi olma.
• Çağırmak.
• Haykırmak.

müştakan / müştâkan

• Aşk ve iştiyakla bağlı olan dostlar.

mütehabb

• (Hubb. dan) Birbirine dost olan. Birbirini dost sayan.

mütesafih

• Musafaha eden. Dostluk ve selâm için elele veren.

muvalat

• Dostluk, karşılıklı sevgi. Yardım, koruma.

• Dostluk, karşılıklı sevgi, koruma, yardım.

müvalat / müvâlât

• Dostluk.

• Abdest alırken her uzvu ara vermeden birbiri ardınca yıkamak.
• Dostluk, karşılıklı sevgi.Tebrik ile terdif ederim arz-ı hulûsu, Kalbimdeki sıdk u müvâlât senindir.

müvalefe

• Birbiriyle üns tutmak, dostluk kurmak.

müvanese

• Üns tutmak, dostluk kurmak.

muvasat

• Yardım, dostluk, muavenet, iyilik.
• Ölen bir memurun ailesine maaş bağlama.

rahman / rahmân

• "Dünyâda dost olsun düşman olsun, lâyık olsun olmasın, mü'min olsun kâfir olsun bütün yaratıklara rızık ve sayısız nîmetler veren" mânâsında Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden).

raz-dan

• Sırrı bilen, sırra ortak olan dost. (Farsça)

refik / refîk

• Dost ve arkadaş.
• Yumuşak huylu, rıfk sâhibi.

sadakat / sadâkat

• (Sıdk. dan) Dostluk. Bir kimseye Allah (C.C.) için kalbden bağlılık, kalbi ve samimi doğrulukla olan dostluk.
• Dostlukta sebat, vefadarlık.

• Dostluk; bir kimseye Allahü teâlâ için kalbden bağlılık; doğruluk. İnsana sadâkat yaraşır görse de ikrâh, Doğruların yardımcısıdır hazret-i Allah.

• Bağlılık, dostluk, doğruluk.

sadik

• Çok sâdık, içten ve dıştan sadakatlı dost. Doğru sözlü.

sadik-ı ahmak / sadîk-ı ahmak

• Ahmak dost.

• Çok bağlı ahmak dost.

sadik-ı kadim

• Eski dost.

sadıkan

• Sâdıklar, sâdık dostlar. (Farsça)

safh

• Suç bağışlama, dostluk etme. Günah ve cürmü afveyleme.
• Bir şeyin bir tarafı.
• Bir şey içirme.
• Yüz çevirme.

sahb

• (Tekili: Sâhib) Yakın dostlar. Sâhipler.

secir

• Dost.

şeker-ab

• İki dost arasındaki kırgınlık, aradaki soğukluk. (Farsça)

sıddıkin-i evliya / sıddıkîn-i evliya

• Allah dostları arasında sadakatte en ileri olanlar.

sudeka

• (Tekili: Sadik) Doğru ve hakiki dostlar.

sudkan

• (Tekili: Sadîk) Hakiki ve doğru dostlar. Sadîkler.

tahabbüb

• Sevgi göstermek, muhabbet beslemek. Bir kimseyi dost ittihaz etmek. Sevdirmeği istemek.

takıyye

• İdâre, korunmak, sakınmak; iki yüzlülük; sevmediği kimse ile dost geçinmek. Bir kimsenin hakîkatte sâhib olduğu görüş ve inancını saklaması.

teceyyüf

• Dost edinmek.

tehabb

• Dostluk etme. Muhabbet, sevişme.

tekrim-i evliya

• Allah dostlarına hürmet etme, saygı gösterme.

tesahup

• Sahiplenme, dost edinmek.

teveddüd

• Tedricen kendini sevdirmek. Dostluk etmek.
• Cenab-ı Hakk'ın çeşitli ve lezzetli nimetler vererek insanlara kendisini sevdirmesi.

tevella

• (Tevelli) Birisini dost edinme.
• Bir işi üzerine alma.
• Dönme, yönelme, i'raz etme.
• Ehl-i Beyt'e tam sevgi.
• Akrabalık. Karabet. Yakınlık beslemek.

tevelli / tevellî

• Dostluk, birisini Allah rızâsı için sevme, dost edinme.

ücahin

• (Çoğulu: Acâhine) Hizmetkâr.
• Aşçı. Dost.
• Deyyus.

uhuvvet

• Kardeşlik. Din kardeşliği. Samimi dostluk.

• Kardeşlik, dostluk, bağlılık.

ülfet / الفت

• Bir topluluğun din ve dünyâ düşüncelerinde inançlarında birbirlerine uygun olmaları. Dostluk, yakınlık kurmak, kaynaşmak.

• Alışma, alışkanlık. Birisiyle münasebette bulunmak. Ünsiyet. Ahbablık, dostluk. Huy etme. Görüşme, konuşma.

• Alışma, kaynaşma.
• Görüşme, konuşma.
• Dostluk.

• Dostluk. (Arapça)
• Kaynaşma. (Arapça)
• Görüşme, konuşma. (Arapça)
• Ülfet etmek: (Arapça)
• Dostluk kurmak. (Arapça)
• Kaynaşmak, alışmak. (Arapça)
• Görüşmek, konuşmak. (Arapça)

umde

• İnanılacak şey.
• Prensip, temel fikir.
• Dostluk. Güvenilecek yer veya kimse.
• Kavim veya kabilenin muteber ve mu'temedi olan. Reis. Serasker.

ünsiyet

• Alışkanlık, dostluk. Birlikte düşüp kalkmak. Ahbablık.

• Dostluk, yakınlık, alışkanlık.

• Alışkanlık, dostluk.

ünsiyetkar / ünsiyetkâr

• Dostça, cana yakın bir şekilde.

ünsiyetkarane / ünsiyetkârâne

• Dostça, canayakın bir şekilde.

ünsiyetli

• Canayakın, dost.

vedad

• Dostluk. Sevme. Sevgi.

vedd

• Dostluk. Sevgi, muhabbet.

vefa / vefâ / وفا

• Ahdinde, sözünde durma.
• Sevgi ve dostlukta sebat ve devam.
• Ödeme.
• Yetişme.
• Dince ve akılca lâzım gelen şeyi yerine getirip uhdesinden çıkma.

• Sözünde durma. (Arapça)
• Dostluğu sürdürme. (Arapça)
• Vefâ etmek: Sözünde durmak, vefa göstermek. (Arapça)

vefadar / vefadâr / vefâdâr

• Vefalı, sözünde ve dostluğunda devamlı olan.

• Vefalı, dostluğu devamlı.

• Vefâlı, sözünde ve dostluğunda devamlı olan.

vefakar / vefakâr

• Vefalı, sözünde ve dostluğunda devamlı olan.

vekire

• Satın alınan veya yeni yapılan bina için, ahbaba, eşe dosta verilen ziyafet.

vela-perver

• Dostluk gösteren, dostluk besleyen. (Farsça)

velayet / velâyet / ولایت

• Veli olan kimsenin hali. Velilik, dervişlik.
• Dostluk.
• Sadakat.
• Başkasına sözünü geçirmek. Bir şeye kudret cihetiyle bizzat mutasarrıf olmak.

• Veli olan kimsenin hali, dervişlik, dostluk, sadakat, başkasına sözünü geçirmek.

• Velîlik. (Arapça)
• Dostluk. (Arapça)
• Otorite. (Arapça)

velayet-i kamile / velâyet-i kâmile

• Mükemmel velilik; kulluk noktasında mânevî mertebeleri aşarak Allah'ın yakınlığını ve dostluğunu elde etme mükemmelliği.

veli / velî

• Allah dostu.

veliyy

• (Çoğulu: Evliyâ) Yakın.
• Amcazâde, emmi oğlu.
• Yar, dost.

veliyyullah

• Allah'ın velisi, dostu.

vidad / vidâd / وداد

• Dostluk. Sevmek. Muhabbet.
• Dost ve muhib.
• Her şeye muhabbeti olan.

• Sevgi. (Arapça)
• Dostluk. (Arapça)

vidd

• Muhabbet, dostluk, sevgi.

vifak

• Dostça bir fikir üzerinde birleşmek. Samimi anlaşmak.
• Barış.
• Uygunluk.

vila'

• Birbirinin ardı sıra gelmek.
• Abdest esnasında uzuvları yıkarken birisi kurumadan diğerini yıkamağa başlamak.
• Ahbablık, yakınlık, dostluk.

vilakar / vilakâr

• Ahbab, dost. (Farsça)

vilaperver

• Dost, muhib. (Farsça)

vilayet

• Bir şeyi kudretle elde etme.
• İl.
• Birisine kefil olmak.
• Dostluk. Muhabbet.

yar / yâr / يَارْ / یار

• Dost, ahbab, tanıdık. (Farsça)
• Yardımcı. (Farsça)
• Âşık. Mâşuk, sevgili. (Farsça)

• Dost, sevgili.

• Dost, sevgili.

• Dost. (Farsça)
• Sevgili. (Farsça)
• Arkadaş. (Farsça)

yar-ı baki / yâr-ı bâki / yâr-ı bâkî / يَارِ بَاقِي

• Daimi ve sürekli dost.

• Ölümsüz dost.

yar-ı bivefa / yâr-ı bîvefâ

• Vefasız dost.

yar-ı kadim / yâr-ı kadîm

• Eski dost.

yaran / yârân / يَارَانْ / یاران

• Dostlar, sadık arkadaşlar, sevgililer.

• Dostlar. Sâdık arkadaşlar. Sevgililer. (Farsça)

• Arkadaşlar, dostlar.

• Yârlar, dostlar.

• Dostlar, arkadaşlar. (Farsça)

yaran-ı aşk / yârân-ı aşk

• Âşıklar, aşk dostları.

yaran-ı safa / yârân-ı safâ

• Zevk ve eğlence ile vakit geçiren dostlar. Safâ dostları.

yarane

• Dostça. (Farsça)

yari / yârî / یاری

• Yardım. (Farsça)
• Dostluk. (Farsça)

• Dostluk. (Farsça)
• Yardım. (Farsça)

yarı ağyar eylemek / yârı ağyar eylemek

• Dost ve sevgiliyi aldatarak, araya fitne sokarak yabancılaştırmak.

yarmend

• Dost, muin, yardımcı. (Farsça)

yekruy

• İki yüzlülük yapmayan, riyasız. (Farsça)
• Hâlis ve itimad edilir dost. (Farsça)