alet-i cerrahiye / âlet-i cerrâhiye

• Cerrahların, yaraları tedaviye çalışan doktorların kullandıkları edevat, takım.

anasır-ı mecruha cerrahı / anâsır-ı mecrûha cerrahı

• İnsanların mânevî açıdan yaralayan unsunları bertaraf eden mânevî doktor.

asi / âsi

• Doktor, cerrah, tabib. (Farsça)
• Kederli, hüzünlü. (Farsça)

biçişk

• Doktor, hekim. (Farsça)

bizişk

• Tabib, hekim, doktor. (Farsça)

bizişki / bizişkî

• Doktorluk, hekimlik, cerrahlık. (Farsça)

etıbba / etıbbâ

• Tabipler, doktorlar.

• Tabipler, doktorlar.

etibba / etibbâ

• Tabibler, tıb ilmini bilenler, doktorlar.

• Tabibler, doktorlar.

etıbba / etıbbâ / اطبا

• Doktorlar, tabipler. (Arapça)

etibba-i hassa

• Saray hekimleri, saray doktorları.

fenn-i tıb

• Tabiblik, doktorluk. Maddi hastalıklara ilâç ve şifa bulmağa çalışan ilim.

hakim / hakîm

• Hikmetle muttasıf olan ve mevcudatın hakikatına vâkıf olan. Hikmet mütehasssı. İlm-i hikmette mütebahhir ve mütehassıs olan. İş ve emirleri hikmetli ve yanlışsız olan.
• Tabib, doktor.

• Âlim, bilgin.
• Doktor.
• Hikmeti bilen, filozof. (Allah'ın isimlerinden)

hakim-i derd / hakîm-i derd

• Hekim, doktor.

hakim-i kalban / hakîm-i kalbân

• Kalplerin hekimi, doktoru.

hazık-ı mütedeyyin / hâzık-ı mütedeyyin

• Dindar ve iyi mütehassıs. (Dindar ve iyi mütehassıs doktor için söylenir).

hekim / hekîm

• Tabib, doktor.

• Doktor, hikmet sahibi.

hekim-i hazık / hekîm-i hâzık

• Uzman doktor.

huzzak-ı etibba / huzzâk-ı etibbâ

• Doktorlar içinde en ehil olanları.

ibn-i sina

• (Hi: 370-428) Buhara'lı olup zamanının en büyük âlimi, doktor ve filozofudur. Avrupa'da, Avicenna diye tanınmıştır.

istitbab

• (Tıbb. dan) Doktora başvurma, kendini hekime gösterme.
• İlâç arama.
• Çare isteme, derdine devâ arama.

kabine

• Vekiller hey'eti. Bakanlar kurulu. (Fransızca)
• Küçük oda. (Fransızca)
• Doktorun muâyene yeri. (Fransızca)

kar'-ul asa / kar'-ul asâ

• Doktorun, hastanın bedenine vurup muâyene etmesi.
• Mc: Hatayı hatırlatmak için işaret vermek ve ikaz etmek.

karulasa / karulâsâ

• Doktorun bedene vurarak muayene etmesi.

kehhal

• Gözlere sürme süren.
• Göz doktoru.

kihalet

• Göz için sürme yapma. Sürmecilik.
• Göz doktorluğu. Göz hastalıkları bilgisi.

luka

• Meşhur olmuş dört İncil kitabından birisidir. Hz. İsa Aleyhisselâm'dan sonra mühim Hristiyan doktorlarından birisi olan Luka adındaki zatın yazdığı İncil'dir. Bu Zâtın (Mi: 70) yılında vefât ettiği yazılıdır.

müşerrih

• (Çoğulu: Müşerrihîn) (Şerh. den) Açıklayan, şerheden.
• Teşrih yapan doktor.

mutatabbib

• (Tıbb. dan) Yalandan hekim. Doktorluk taslıyan.

nitasi / nitasî

• Anlayışlı tabib, doktor.

siyaset tabibleri

• Siyasî hastalıkların hekimleri, doktorları; siyasî meselelere çözüm arayanlar.

tababet / tabâbet / طبابت

• Hekimlik. Doktorluk.

• Hekimlik, tıp doktorluğu.

• Doktorluk.

• Doktorluk. (Arapça)

tabib / طبيب

• Hekim, tıp doktoru.

• (Çoğulu: Tabibân-Etibbâ) Doktor, hekim.

• Doktor, hekim.

• Doktor. (Arapça)

tabib-i hazık / tabib-i hâzık / tabîb-i hâzık / طَب۪يبِ حَاذِقْ

• İşinin ehli olan doktor.

• İşinin ehli doktor.

tabib-i kulub / tabib-i kulûb

• Kalplerin doktoru.

tabib-i manevi / tabib-i mânevî

• Mânevî doktor.

tabib-i müslim-i hazık / tabîb-i müslim-i hâzık

• Mütehassıs (uzman) ve açıkça günâh işlemeyen müslüman doktor.

tabiban / tabibân / tabîban / طبيبان

• (Tekili: Tabib) Doktorlar, tabibler, hekimler.

• Doktorlar. (Arapça - Farsça)

tabip

• Doktor, hekim.

tatbib

• Kırbayı ev direğine asmak.
• Tabiblenmek, doktor olmak.

tıbb

• Tabiblik, doktorluk.
• Her şeyi gereği gibi bilmek.
• Rıfk. Suhulet.
• İrade.
• Hastayı ilâçlarla tedaviye çalışmak.
• Şan.
• Şehvet.

• Tıp, doktorluk.

tıbben

• Tıp cihetiyle. Doktorlukça.

tıbbi / tıbbî

• Hekimliğe ait. Doktorlukla alâkalı.
• Hekimce.

vizite

• ing. Ziyaret.
• Doktorun bir hastayı ziyareti.
• Hekim ücreti.