a'dal

• (Tekili: İdl) Eşitler, denkler, müsaviler.

acip tevafuk

• Harika, şaşırtıcı uygunluk, denk düşme.

adil / adîl / عدیل

• Eş, denk, akran, benzeri. Ölçüde, miktarda eşit olan.

• Eşit, denk. (Arapça)

akran / akrân

• Arkadaşlar, denkler.

• Birbirine benzeyenler, em-sâl, yaşıt, denk.

beva'

• Benzer, beraber, eş, denk.
• Hazır etmek.
• Doğrulanmak.
• Nüzul etmek, inmek.

bezv

• Beraberlik.
• Denk, eşit, misil.

bi-idad / bî-idad

• Sayısız.
• Eşsiz, benzersiz.
• Denksiz.

bi-müdani / bî-müdanî

• Eşsiz. Denksiz.

cifir muvafakatleri

• Cifir ilmi açısından ortaya çıkan uyumlar, denklikler.

cihet-i tevafuk

• Denk düşme, uygun gelme yönü.

cüfte

• Benzer, eş, denk, müsavi. (Farsça)
• İnsan veya hayvan sağrıs. (Farsça)
• Hayvan çiftesi. (Farsça)

des

• Eş, eşit, müsâvi, benzer, denk. (Farsça)

determinant

• Denklemlerin çözümlerini rahatlıkla bulmaya yarayan matematiksel tablo. (Fransızca)

ekfa'

• (Tekili: Küfv) Eşler, benzerler, denkler, eşitler, uygunlar, müsaviler, muadiller.

emsal / emsâl / اَمْثَالْ

• (Tekili: Misâl) Denk. Benzer. Yaşları birbiriyle aynı olanlar.
• Mat: Kat sayı.
• (Mesel) Kıssalar, hikâyeler, romanlar, masallar, destanlar.

• Denkler, benzerler.

evn

• Yab yab yürümek.
• Vakarlı, sessiz ve ciddi olmak.
• Heybenin bir gözü.
• Denk.

fitil

• Eskiden ağırlık ölçüsü olarak kullanılan dirhemin kesirlerinden biri. Dirhemin dörtte birine: denk; dengin dörtte birine: Kırat; Kıratın dörtte birine: Fitil denilir.
• Eski Fitilli tüfeklerin namlusundaki baruta ateş vermek için kullanılan kükürtlü ip veya kaytan parçası.
• Topa

hadeng

• (Hadenk) Kayın ağacı. (Farsça)
• Kayın ağacından yapılmış ok. (Farsça)

hatn

• Beraberlik, misil, denk olma, eşitlik.

hem-aheng

• Uygun, münasib, denk. (Farsça)

hem-ayar

• Eşit, denk, müsavi. (Farsça)

hem-cenah

• Denk, eşit, müsâvi. (Farsça)

hemta / hemtâ / همتا

• Eş denk. Benzer. (Farsça)

• Eş, benzer, denk. (Farsça)

hıtar

• Misli, benzer, denk, eş.
• Bir çevreyi ihâta edip çevresini dolaşan nesne.

i'tidal

• Bir şeyde veya halde ifrat veya tefrite düşmemek. Vasat derece olmak.
• Yumuşaklık. Uygunluk.
• Gündüz ve gecenin birbirine denk, eşit olması.
• Miktar ve keyfiyyet hususunda iki hâlet arasında mutavassıt olmak.

idad

• Saymak. Sayı. Hesab etmek.
• Ölüm vakti.
• Fark. Vergi.
• Bahşiş.
• Küfüv. Denk, hemtâ.
• Delilik emâresi.
• Parmakla hesab etmek.

istiva / istivâ

• Müsavî olma, denk olma.
• Düz olma, düzlük.
• Kaplama, örtme.
• Ortada ve tam bir derecede bulunma.

kafadar

• Arkası sıra giden, peşinden ayrılmayan. (Farsça)
• Kafaları birbirine uyan, kafaca birbirine denk olan arkadaş. (Farsça)

kanun-u tevafuki / kanun-u tevafukî

• Tevafuk ve denklik şeklinde oluşan kanun.

kefaet / kefâet

• Denklik. Denk olmak. Beraberlik. Bir şeye yeterlik. Küfüv oluş.
• Fık: Evlenen erkeğin, alacağı kadına neseb, diyanet, hürriyet ve mal hususlarında müsâvi ve daha üstün olması hususu. (Bunun en mühimmi de diyânet noktasındadır.)

• Denklik.

kefi

• Nazir, misil, benzer, denk, eş.

kifat

• Cem'olmuş, toplanmış, biriktirilmiş.
• İçinde birşey toplanıp biriktirilen yer.
• Hızlı uçmak, gitmek.
• (Tekili: Küfv) Küfüvler, benzerler, eşler, denkler.

kile

• 36,5 kg'a denk gelen bir ölçü birimi.

kıyye

• Okka; şimdiki 1282 grama denk gelen eski bir ağırlık ölçüsü.

küfat

• (Tekili: Küfv) Eşitler.
• Denkler, müsaviler.

küfüv / كُفُوْ

• Şerik. Nazir, akran, denk, eş, benzer, misil. Hemtâ.

• Denk, uygun.

• Denk, eş.

• Denk.

küfüvv-ü şer'i / küfüvv-ü şer'î

• Şeriatın eşler arasında uygun gördüğü denklik; birbirine uygunluk.

küfv

• Denk olan, uygun düşen.

• Eş, denk. Evlenecek kız ile erkeğin din bilgileri, takvâ (haramlardan kaçmak), neseb (soy), mevki ve servet bakımından denk olması.

makis / makîs

• Benzer, denk.

manend

• Benzer. Denk. Eş. Gibi. (Farsça)

meyz

• Ayırmak, birşeyi denklerinden üstün tutmak.
• Bir yerden bir yere geçmek.

misil / مِثِلْ

• Benzer, denk.

miskal

• Yaklaşık 4.5 grama denk olan bir ağırlık ölçüsü.

misliyet / مِثْلِيَتْ

• Denklik, benzerlik.

mü'telif

• (Ülfet. den) Alışan, ülfet eden, alışık.
• Uygun, muvafık, denk.

muaddil / معدل

• Tadil eden.
• Düzelten. Müsâvi ve beraber kılan. Denkleştiren.

• Denk. (Arapça)

muadele / muâdele / معادله

• Denklem. (Arapça)

muadelet / muâdelet / معادلت

• Müsâvilik, denklik. Karşılıklı uygunluk. Eşitlik.

• Eşitlik, denklik, karşılıklı denge ve uygunluk.

• Denklik. (Arapça)

muadil / muâdil / معادل / مُعَادِلْ

• Denk.

• Eşit, denk, eşdeğer.

• Müsâvi, eşit, denk.
• Fiz: Eş değer.

• Denk, dengeli.

• Denk, eşdeğer. (Arapça)

• Denk.

münazır

• Münazara eden, münakaşa eden.
• Misil, denk, eş.

müsavat / müsâvât

• Denklik, beraberlik. Müsavilik, eşitlik. Aynı hâl ve derecede olmak. Aynı haklara sahip olmak.

• Eşitlik, denklik.

• Eşitlik, denklik; aynı halde ve derecede olma.

müsavatsız

• Eşit olmayan, denk gelmeyen.

müsavi / müsavî / müsâvî

• Birbirine denk olmak, aynı seviyede olmak. Denk, aynı derecede.

• Eşit, denk, aynı halde ve derecede bulunan.

• Eşit, denk.

• Eşit, denk.

müsaviyü't-tarafeyn / müsâviyü't-tarafeyn

• İki tarafın birbirine denk olması; varlık veya yokluk konusunda eşit durumda olma.

müstezad

• (Ziyade. den) Artmış, çoğalmış.
• Edb: Aruz kalıplarından " Bahr-i recez" denilen vezin ile yazılmış manzume. (Mef'ulü mefâîlü mefâîlü faûlün) gibi. Veya (Mef'ûlü faûlün) veznine denk parça ilâvesi ile yapılır. Ziyadeli mısralı manzumelerdir.

müteadil

• Birbirine denk ve eşit gelen. Teadül eden.

mütekafi / mütekâfi

• (Mütekâfiyye) Birbirine denk ve akran olan. Eşitleşen.

mütekafiyen / mütekâfiyen

• Birbirine eşit, denk, müsavi ve akran olarak.

mütenasib

• Münasib, birbirine uygun, benzer, denk.

mütesavi / mütesâvi

• Eşit, denk.

mütesaviy-üt tarafeyn

• İki tarafı birbirine müsavi ve denk olan.

mütesaviyü't-tarafeyn / mütesâviyü't-tarafeyn

• İki tarafı birbirine denk olan; varlık veya yokluk konusunda eşit durumda olan.

mütevazinü't-tarafeyn

• Varlığı da yokluğu da birbirine denk, birbirinin seviyesinde.

muvafakat-i adediye

• Sayıca meydana gelen uygunluk, denklik.

muvafakat-ı maneviye / muvafakat-ı mâneviye

• Mânevi uygunluk, denklik.

muvafık

• Uygun. Yerinde. Denk.

muvazenet

• Denge, denklik.

• Ölçmek. Denk olup olmadığını bilmek için tartmak, ölçmek.
• Düşünmek.
• İki şeyin vezince birbirine denk olması. Uygunluk.

müvazenet

• Denge, denklik.

müvazi / müvâzi

• Aynı ağırlıkta, denk, eşit.

• Denk, eşit.

muvazin

• (Vezn. den) Ağırlıkça birbirine eşit ve denk olan.
• Denk, uygun.

na-hemta

• Denk ve eşit olmayan. Müsavi olmayan. (Farsça)

nazir

• Bir şeye benzemek üzere yapılan şey. Denk, eş, örnek. Benzeyen.
• Edb: Bir şairin manzumesine, başka bir şair tarafından aynı vezin ve kafiyede olmak üzere yapılan benzer.

nidd

• Denk, benzer.

• Aynı, eş. Benzer, denk.

parseng

• Teraziyi denkleştirmek için kefesine konulan şey. (Farsça)

seva

• Beraber olma. Beraberlik. Denk, müsavi.

seviyyet

• Eşitlik, müsavilik, denklik.

sırr-ı tevafuk

• Uygunluk, denklik sırrı.

siyyan

• (Tekili: Siyy) Birbirine denk ve eşit. Müsavi.

siyyanen

• Birbirine denk ve eşit olarak. Müsavi bir tarzda.

tay / tây / تای

• Denk, eşit. (Farsça)

teadül / teâdül / تعادل

• (Çoğulu: Teâdülât) (Adl. den) Birbirine denk gelme. Eşitlik, denklik, beraberlik.

• Denklik. (Arapça)

tesavi

• İki şeyin birbirine denk olması. Birbirine müsavi ve misil olmak. İki taraf da aynı ve bir derecede bulunmak (Tesâvi-i tarafeyn de denir.)

tetabukat-ı riyaziye

• Sayısal denklik, uygunluk.

tevafuk / tevâfuk / تَوَافُقْ

• Denk gelme, uygun düşme.

• Birbirine denk gelme.

tevafuk eden

• Denk gelen, uygun düşen.

tevafuk etme

• Uygunluk, denk gelme.

tevafuk etmek

• Denk gelmek.

tevafuk-u acibe

• Hayret verici, şaşırtıcı uygunluk, denk gelme.

tevafuk-u hakikiye

• Gerçek uygunluk, denk gelme.

tevafuk-u remzi / tevafuk-u remzî

• İşaretlerin birbirine denk gelmesi, uygun düşmesi.

tevafukat / tevâfukat

• Uygun düşmeler, denk olmalar.

tevafukat-ı adediye

• Sayısal denklikler sayısı.

tevafukat-ı hurufiye

• Harflerin denk düşmesi, uygun gelmesi.

tevafuklu

• İçerisinde tevafuk bulunan; düzgün bir biçimde birbirine denk gelen.

tevazün / tevâzün / توازن

• Denklik. Müvâzene hâsıl olmak. Aynı tartıda olmak. Karşılıklı iki taraf da vezinde müsâvi olmak. Denkleşmek.

• Denklik. (Arapça)