ah

• Maddi veya mânevi bir acı hissolundukta kullanılır.
• Nedamet, pişmanlık ve teessüf beyan eder.
• Birine acındığına, keder ve esef edildiğine delalet eder. Meselâ : Ah! Evladım! gibi.

al-i beyt / âl-i beyt

• Hz. Peygamberin (A.S.M.) sülâle-i tahiresinden yetişenler ve sünnet-i seniyyesinin menbaı ve muhafızı ve bihakkın sünnete ittibâ ve onu idâme ettirenler. Al-i Resul, Al-i Nebi, Al-i Muhammed ve Ehl-i Beyt gibi tâbirlerle de söylenir.

arman

• Hasret, özleyiş, özleme. (Farsça)
• Nedâmet, pişman olma. (Farsça)
• Eseflenme, teessüf. (Farsça)
• Sıkıntı, rahatsızlık, zahmet. (Farsça)

baz-geşt

• Geri dönme. (Farsça)
• Pişmanlık, pişman olma, nedamet. (Farsça)
• Gerileme. Çöküş. (Farsça)

bus

• "Öpen" mânasına gelerek birleşik kelimeler yapılır. Meselâ: Damen-bus : Etek öpen. (Farsça)

damen-i mualla / dâmen-i muallâ

• Yüksek şerefli dâmen, muallâ etek.
• Mc: Yüksek namus sâhibi.

erman

• Arzu, istek, taleb. (Farsça)
• Pişmanlık, pişman olmak, nedamet. (Farsça)

erman-har / erman-hâr

• Pişman olan, nedamet eden. (Farsça)

esef

• Hüzün, gam, nedamet, pişmanlık. Daralmak. Elden çıkan bir şey için hâsıl olan üzüntü.

evgenc

• Nedâmet, pişmanlık, pişman olma hâli. (Farsça)

fedume

• (Bak: FEDAME)

haid

• Pişman, nedamet eden, tövbekâr, nâdim.

hall ü akd

• Çözme ve düğümleme. İdame etme. Müşkül mes'eleleri ve işleri halledip neticeye bağlama.

idame / idâme / ادامه

• Devam ettirme, sürdürme. (Arapça)
• İdâme edilmek: Sürdürülmek, devam edilmek. (Arapça)

irman

• Arzu, taleb, istek. (Farsça)
• Dalkavuk. (Farsça)
• Nedâmet, pişmanlık. (Farsça)
• Dâvet edilmeden bir yere giden kimse. (Farsça)

mendeme

• Pişman olma. Nedâmet etmek.
• Pişman olacak yer.

müstedim / müstedîm

• (Devam. dan) Devamlı, daimî, sürekli.
• Devamını isteyen, istidame eden.

müteneddim

• Pişman olan, nedâmet duyan.

müteneddimane / müteneddimâne

• Pişman olarak, nedâmetle. (Farsça)

müteneddimin / müteneddimîn

• (Tekili: Müteneddim) Pişman olanlar, nedâmet duyanlar.

nadim / nâdim

• Nedamet etmiş, pişman.

• Nedamet etmiş, pişman olmuş.

nadimane / nadimâne

• Pişmanlıkla, pişman olarak, nedamet duyarak. (Farsça)

nadimiyet

• Pişmanlık, nedamet.

nedamet / nedâmet / ندامت

• (Nedm. den) Pişmanlık, nedâmet etmek.

• Pişmanlık. (Arapça)
• Nedâmet getirmek: Pişman olmak. (Arapça)

nedametkar / nedametkâr

• Nedamet eden. Pişman olan. (Farsça)

nedem

• Pişman olma, nedamet, pişmanlık.

nedman

• Pişmanlık, nedâmet. Pişman olma. Pişmanlık duyma.

peşimani / peşimanî

• Pişmanlık, nedamet. (Farsça)

pişmanlık

• Kişinin işlediği bir iş veya günâh sebebiyle vicdânen üzüntü duyması; tövbeye gelme; nedâmet.

sedem

• Hüzün, keder, tasa.
• Nedâmet, pişmanlık.

teneddüm

• (Nedâmet. den) Pişman olma, pişmanlık duyma, nedâmet etme.