abdullah ibn-i ömer

• Bi'setten bir yıl önce doğdu. Hicri yetmişüç tarihinde Haccâc-ı Zalim'in emri ile şehid edildi (R.A.) Sahabe-i Kirâmın ileri gelenlerinden ve Resul-i Ekrem Aleyhissalatü Vesselâmın çok bağlılarından ve dâima onun ahlâkını yaşamağa çalışanlardandı. Hz. Ömer Radıyallahü Anh'ın oğlu idi. Hilâfet ve Val

adalet-i sermediye

• Sonsuz, daimî adalet.

adiyat / âdiyât

• (Adiv. den ism-i faildir) Hızla koşmak, seyirtmek. (At, deve v.s. koşanların hepsine ıtlak olunabilir.)
• Mc: Düşmanlık, zulüm.
• Dâima muharebeye koşup hücum eden cemaat.
• Uzaklık. (Kamus)

ala-fetretin / alâ-fetretin

• Daim olmayarak, fasıla ile.

amal-i sermediyet / âmâl-i sermediyet

• Daimî emeller ve arzular.

anid / anîd

• (İnad. dan) Çok inadçı.
• Daima suyu akıp iyileşmeyen yara.

asar / asâr

• Kurumayıp daima sulanır çıban.

ateş-i cevval / âteş-i cevval

• Daima hareket hâlinde olan yakıcı ateş.

ayyuk

• Samanyolunun dâima sağ tarafında olan çok parlak ve uzak bir yıldızın ismi.
• Mc: Gökyüzünün pek yüksek yeri.

aziz / azîz

• İzzetli. Çok izzetli. Sevgili. Çok nurlu.
• Dost.
• Şerif.
• Nadir.
• Dini dünyaya âlet etmeyen.
• Sireti temiz.
• Ermiş. Mânevi kudret ve kuvvet sahibi.
• Mağlup edilmesi mümkün olmayan ve daima galib olan manasında Cenab-ı Hakk'ın bir ismidir.

aziz-i cebbar / azîz-i cebbâr / عَز۪يزِ جَبَّارْ

• Dâima üstün gelen, dilediğini yapmaya ve yaptırmaya gücü yeten (Allah).

bad-ber

• Uçurtma. (Farsça)
• Daima kendini methettiği halde elinden bir iş gelmiyen kimse. (Farsça)

baki / bâki

• Ebedî, dâimî. Sonu gelmez. Ölmez.
• Sonsuz.
• Cenab-ı Hak.
• Artan. Geri kalan.
• Bundan başka.

bakiyat-ı daime / bâkiyat-ı dâime

• Daimî, bâki şeyler.

bed-ram

• Lâtif, hoş, yakışıklı, süslü. (Farsça)
• Sert başlı at. (Farsça)
• Dâima, devamlı. (Farsça)

beka

• Devamlılık. Evvelki hâl üzere kalma. Dâim ve sâbit olma.
• İlm-i Kelâm'da : Varlığının asla sonu olmayan Cenab-ı Hakk'ın bir sıfatıdır.
• Bâki olmak. Ebedîlik.

beka-billah / bekâ-billah

• Dâimâ Allahü teâlâyı anma ve hatırlama hâli üzere olma. Hakîkî kulluk derecesi. Fenâ fillah'tan sonraki makam.

besatin-i daime / besâtîn-i daime

• Daimi ve sürekli bahçeler.

bevaki

• (Tekili: Bâki, Bâkiye) Bâkiler, kalanlar, daim olanlar.

bevz

• Devamlı oturuş. Daimi oturma.
• Çillerin kaybolmasından sonra yüzün güzelleşmesi.

bi-fetret / bî-fetret

• (Bilâ-fetret) Dâimâ, kesiksiz olarak.

biçrek

• Kandırılıp aldatılarak kendisiyle daima alay edilen kimse. (Farsça)

çal

• İsimlere önden eklenip, onun daima hareket edip oynamakta olduğuna işaret ve delâlet eder. Meselâ: Çal-at : Durduğu yerde de hareket eden at.
• Bir şeyi şiddetle kapmaya delâlet eder. Meselâ: Çal-yaka: Yakasından kapmak, şiddetle yakalamak.

çalak

• Yerinde durmayan, çabuk, oynak. Dâima çalışan. Her bir hareketi çabuk olan. (Farsça)
• Akıl ve ferâseti açık. (Farsça)

cavid / câvid

• (Câvidân, câvidâne, câvidânî) Sermedî, sonu olmayan, sonsuz, dâimî, lâyemut. (Farsça)

ceberut

• Azametin daha dâimîsi ve bâtınîsi. Büyüklük. Hâkimlik. Kudret, celadet. Fart-ı kibir ve azamet.

ceberutiyet / ceberûtiyet

• Daimî olan kudret büyüklük ve haşmet.

cevval

• Dâim hareket hâlinde olan.

cinayet-i külliye-i daime

• Daimî olan kapsamlı cinayet; belli bir türü, sınıfı içine alan devamlı ve kapsamlı cinayet.

daim

• Devam eden. (Daimî, daima, daimen şeklinde de söylenir.)

daima

• (Devam. dan) Her vakit, bir düziye, daimî suretde.

daimü't-tecelli / dâimü't-tecellî

• Tecellîsi daimî, sürekli olan.

dar-ı lezzet / dâr-ı lezzet

• Gerçek ve daimî lezzet yeri olan Cennet.

dar-ı şura-yı askeri / dâr-ı şura-yı askerî

• 1296 yılında lağvolunan bu yüksek askeri meclis 1253 yılının muharrem ayında kurulmuştu. 1259 tarihinde çıkarılan kanun ile vazifesi tesbit edildi. Askeri ve mülki ricâlden onbir daimi, altı tane ise geçici azası bulunan bu mecliste bir reis ve bir de müftü yer alıyordu.

devam

• Bir halde bulunma, sürekli olma, daimîlik.
• Bir işe veya bir memuriyete gidip gelme.
• Sebat.

deymumet

• Daimlik, devam, dâimiyet.

deymumi / deymumî

• Devamlılık, devam, dâimiyet.

dinamik

• yun. Cisimlerin hareketleriyle bunları meydana getiren sebebler arasındaki alâkayı araştıran mekanik ilminin bir kolu.
• Hareket eden, durup dinlenmek bilmeyen, hareketli.
• Fls: Sâbitin zıddı olarak bir kuvvet tesiriyle dâim hareket halinde bulunan ve bulunduran, bir değişmesi,

ebbed-allah

• (Allah ebedî, dâim eylesin!) mânasına bir dua.

edamallah / edâmallah

• Allah (C.C.) dâimî eylesin (mealinde duâ.)

esaret-i nefis

• Nefsin esareti; insanı daima kötülüğe, hazır zevk ve isteklere sevk eden duygunun esiri olma.

eşell

• Çolak. Kolu sakat olan.
• Eli dâima hareketli olan kimse.

evliya

• (Tekili: Veli) Veliler. Nefsine değil, dâimâ Cenab-ı Hakk'ın rızâsına tâbi olmağa çalışan, ibâdet ve taatta, takvâ ve riyâzatda çok yüksek mertebelere ulaşıp Allahın (C.C.) mahbubu ve karibi olan büyük ve ender zâtlar.

fa'alane / fa'alâne

• Hiç durmazcasına çalışarak. Daima çalışır surette. (Farsça)

fa'alün lima-yürid

• "Kayyumiyet sırrıyla ve faaliyet-i daimesiyle her an istediğini istediği gibi yapar." meâlinde bir âyettir.

felah / felâh

• Selâmet. Saadet. Kurtuluş. Hayır ve ni'metlerde refah, rahatta dâim olmak. Fevz ve zafer. Necat ve beka.
• Sahur yemeği.
• Şakketmek.

• Kurtuluş, selâmet, mutluluk, hayır ve nîmetlerde, râhatta dâim olmak.

fersah

• Uzunluk ölçüsü birimidir, iki çeşittir: Deniz fersahı: 5555 m. Kara fersahı: 4444 m.
• İki şey arasındaki açıklık.
• Sükun ve hareket arasındaki vakit.
• Zaman. Saat.
• Dâimî ve çok olup aslâ kesilmeyen şey.

fissik / fissîk

• Fıskı dâim olan.

fıtrat-ı ilahiye / fıtrat-ı ilâhiye

• San'at-ı Rabbaniye ve kudret-i İlâhiyenin dâima değişen bir defteri olan ve yanlış olarak "Tabiat" namı verilen Cenab-ı Hak'ın fıtrat kanunları ve mahlukatın yaradılışı.

gafur / gafûr

• Günahları daima ve pek çok affeden, Allah.

habl-i mevhum

• Mc: Daima olacak gibi görünüp de gittikçe uzaklaşan istek, gaye. Mevhum ip.

hafiz / hafîz

• Daima koruyan.

hak

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Vâcib-ül-vücûd yâni varlığı lâzım olan, hiç yok olmayan, dâimâ var olan ve kendisinden başkası yaratmaya lâyık olmayan.
• İslâmiyet.
• Gerçek, doğru.
• Alacak.
• Pay, hisse.
• Hâtır, hürmet.
• İnsanı

hal-i sahv / hâl-i sahv

• Arızi veya dâimi sebeplerle, şuurunu kaybetmiş bir kimsenin, muvakkaten şuurunun yerine gelmesi hâli.

hald

• Devamlılık. Süreklilik. Dâimi. Bâki.

halid

• (Hulud. dan) Sonsuz, ebedi. Daimi.

halledallah

• Allah dâim ve bâki eylesin (meâlinde duâ).

hane-i devvar

• Dâim dönen, devreden hane.
• Mc: Yıldız.

hatrib

• Daima beyhude ve mânasız konuşan.

hayy / حَيْ

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Dâimâ hayât sâhibi ve diri olan, hep var, varlığı ezelî ve ebedî (sonsuz) olan.

• Daimi hayat sahibi olan (Allah).

hayy-ı baki / hayy-ı bâki / حَيِّ بَاق۪ي

• Sonu olmayan dâimi hayat sahibi (Allah).

hayy-ı kayyum / hayy-ı kayyûm / حَيِّ قَيُّومْ

• Dâimî hayat sâhibi olup, varlığı kendinden olan ve mahlûkātı varlıkta tutan (Allah).

hayy-ı layemut / hayy-ı lâyemut / hayy-ı lâyemût / حَيِّ لاَيَمُوتْ

• Ölümün kendisi için söz konusu olmadığı daimî hayat sahibi Allah.

• Ölümün kendisi için söz konusu olmadığı, daimî hayat sahibi Allah.

• Ölümsüz olup dâimâ hayat sâhibi olan (Allah).

hayy-ül kayyum

• Varlığı, diriliği her an için olup, gökleri, yerleri her an için tutan, daimî her şeye her hususta iktidarı yeten Allah (C.C.)

hem-vare

• Her zaman, dâima. (Farsça)

heman / hemân

• Kesin olarak; daima.

hemare

• Her zaman, her an, dâima.

hemişe / hemîşe / هميشه

• Dâima. Her zaman. (Farsça)

• Daima, her zaman. (Farsça)

hemvare / hemvâre / همواره

• Daima. (Farsça)

her / هر

• Her. (Farsça)
• Her halde: Mutlaka, her durumda. (Farsça)
• Her vakit: Her zaman, daima. (Farsça)

her dem

• Her zaman, her dakika. Dâimâ. (Farsça)

her dem taze

• Parlaklık ve tazeliğini dâima muhafaza eden.
• Mc: Daima genç görülen, gençliğe heveskâr.

herdem / هردم

• Her zaman, daima.

• Her an, daima. (Farsça)

hicret

• Bir yerden bir yere göç etmek. Kendi memleketini bırakıp başka memlekete taşınmak.
• Hz. Peygamber Aleyhissalâtü Vesselâm'ın Mekke'den Medine'ye hicret etmesi. İslâmiyetin ilk zuhurunda, şeref ve izzetleri zedelenen Mekke'deki putperest müşrikler daima Hz. Peygamber'e su-i kastlar tert

hulledallah

• Allah dâim ve bâki etsin.

hulud

• Ebedilik. Devam üzere olmak. Bir şey aslî hâleti üzere dâim olmak.

ibn-i mes'ud

• Ebu Abdurrahman Abdullah Bin Mes'ud da denir. (R.A.)şeref-i İslâm ile müşerref olanların altıncısıdır. Bütün gazvelere iştirak etmiştir. Dâimî surette huzur-u Risalette bulunduğundan Kur'an-ı Kerim'i herkesten iyi öğrendiği gibi, pekçok hadis de işitmiş ve ezberlemişti. Kur'an-ı Kerim'i en evvel Mek

idame

• Devam ettirmek. Dâim ve bâki kılmak.

iflah

• Mübarek ve muvaffakiyetli olmak. Selâmete çıkmak. Felâha kavuşmak.
• Nimette dâim ve kararlı olmak.

imkan-ı adi / imkân-ı âdî

• Zâtında dâima mümkün olan. Her zaman olabilen. Olmasında bir mânia bulunmayan.

inayet-i sermediye / عِنَايَتِ سَرْمَدِيَه

• Daimi olan İlahi yardım.

irfaş

• Yeme içme ile uğraşma.
• Bir yerde daimi oturma.

istibka

• Devâmını istemek. Bâki ve dâim kılmak.

istimrar

• Devam. Sürüp gitmek.
• Kavi ve dâim olmak.

kafile-i sıddıkin / kafile-i sıddıkîn

• Daima doğruluk üzere Allah'a ve peygambere çok sâdık olanların oluşturduğu topluluk.

kalb

• Vücudun kan dolaşımı merkezi. Yürek.
• Gönül.
• Herşeyin ortası.
• Bir halden diğer bir hale çevirme. Değiştirme.
• İmanın mahalli.
• Fuâd, sıkt-ül ilim, tâbut-ül ilim, beyt-ül hikmet, via-i ilim de denilir. (Dâima değiştiği ve hareket halinde olduğu için kalb i

kalb-i selim / kalb-i selîm

• Şek (şüphe) ve şirkten (Allahü teâlâya ortak koşmaktan), küfür ve nifâktan arınmış, dâimâ Allahü teâlâya bağlı kalb.

kapıkulu

• Osmanlı devletinin daimi ordusunu teşkil eden yaya ve atlı askerlerin bütününe verilen addır.

karin

• Yakın. Hısım. Akraba.
• Arkadaş. Yaşı aynı olan arkadaş. Refik. Komşu.
• Bir şeyi elde eden, nâil olan.
• Pâdişahın daimi surette yakınında bulunan. Mâbeynci.

katb

• (Katub) Daim çatık çehreli, ekşi yüz.
• Bir kimseyi darıltmak, gücendirmek.
• Birikmek, biriktirmek, doldurmak.
• Dolu çuval taşımak, götürmek için hazırlamak.
• Arslan.

kayyum

• Başlangıç, nihayet ve yeniden oluş gibi hallerden münezzeh ve ezelden ebede kaim, dâim ve var olan Allah (C.C.). Bütün eşyanın ancak kendisi ile kaim olduğu Cenab-ı Hak.

kayyumiyet

• Allah'ın daimî mevcudiyeti ve herşeyi her an ayakta tutması.

• Allah'ın ezelî ve ebedî oluşu, dâimî mevcudiyeti, bâkiliği.

kezub

• Çok yalancı, aldatıcı. Daima yalan söyleyen.

kibriya-yı azamet / kibriyâ-yı azamet

• Zât ve sıfatların büyüklüğün sonsuz ve daimî oluşu.

kila / kilâ

• Her ikisi, her iki (mânalarında olup dâima izâfet olur).

latif / latîf

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından. Lütf ve ihsân edici, dâimâ güzel muâmelede bulunan.
• Yumuşak, hoş, güzel, nâzik. Âdem oğlu aç gözünü, yeryüzüne kıl bir nazar, Gör bu latîf çiçekleri, hangi kuvvet yapar, bozar.
• Gözle görülmeyen.

lebbeyk

• Buyurunuz. Emredersiniz.
• Benim muhabbet ve incizâbım dâim sanadır, başkasına değildir, sıdk ve ubudiyyetim dâim sanadır (gibi mânâlar ifâde eder.)

lefüt

• Evvelki kocasından çocuğu olan ve daima çocuğuna iltifat eden evli kadın.

lem-yezel

• Zâil olmaz, bâki, zeval bulmaz. Daimî olan.

less

• Dâim olan. Devamlı olan.

lüzum

• Lâzım olmak. Bir şey bir şeyden aslâ ayrı olmayıp onunla sâbit ve dâim olmak. Gereklilik.

ma-dam / mâ-dâm

• Çünkü. Mâdem. Böylece olunca. Dâim ve bâki oldukça.

maari / maarî

• İnsanın daima çıplak kalan organ veya azası.

mahbub-u sermedi / mahbûb-u sermedî / مَحْبُوبُ سَرْمَد۪ي

• Dâimî olan sevgili (Allah).

makarr-ı daimi / makarr-ı daimî

• Daimî merkez.

makid

• Kesilmeyen ve daimi olan.

maslak

• Su yolu üzerinde bulunan su haznesi.
• Dâima akan su borusu.
• Büyük yalak.

mecrur / mecrûr

• Çekilen, sürüklenen; gr. başına geldiği câr harfiyle önündeki fiilin mânâsı kendine bağlanan ve daima esreli okunan kelime.

medayin

• (Tekili: Midyân) Dâima borçlanan kimseler.

melik / melîk

• Hâkim-i Mutlak. Hükümdar. Sultan. Memleket sahibi. Padişah. Kadir. (Daimî sıfattır.)

mevkuf

• Durdurulan. Vakfedilen. Dâimi bir halde bırakılan.
• Tevkif edilen. Tutulup hapsedilen.
• Ait, bağlı.

midyan

• (Çoğulu: Medâyin) Daima borç eden kimse.

mizkar / mizkâr

• Dâima erkek doğuran dişi.

muavvezetan / muavvezetân

• (Muavvezeteyn) Kur'ân-ı Kerim'in son iki suresi. (Dâima okunacak gâyet lüzumlu dersleri verdiği ve her çeşit şerli işlerden Allah'a sığınmayı tavsiye ve emrettiği için bu isim verilmiştir.)

müdam

• Devam eden. Sürekli. Dâim ve bâki olan.
• Mübtelâ olan. (Her nefeste Allah adın de müdamAllah adı ile olur her iş temamSüleyman Çelebi)

müebbed

• Daima, ebedî.

• Ebedî. Dâimî. Sonsuz. Ömrün sonuna kadar.

müebbeden

• Dâimî olarak. Ebedî surette.

müfsid

• İfsad eden, fenalaştıran. Bozan.
• Başlanmış ibadeti bozan.
• Nifak koyan, fesad ilka eden. (Hiç bir müfsid, ben müfsidim demez. Daima suret-i haktan görünür. Yahut, bâtılı hak görür. Evet kimse demez "ayranım ekşidir." Fakat siz mihenge vurmadan almayınız. Zira çok silik söz tic

muhalled

• (Huld. dan) Ebedî. Dâimî. Bâki. Sürekli olarak kalan.

muhalledat

• (Tekili: Muhalled) Dâimî olarak kalacak şeyler.
• şâheserler.

muhalledin / muhalledîn

• (Tekili: Muhalled) Sürekli ve dâimî olarak kalan şeyler.

muhalledun / muhalledûn

• Bâki ve dâimî olanlar.
• Dâimî surette Cennet'te kalacak olanlar.

muhles

• İhlâsı dâimi olan. Devâmlı hâlis olan.

muntazaman

• İntizamlı ve düzgün olarak. Muntazam bir tarzda.
• Devamlı ve sürekli olarak. Dâima.

müstahfız

• Tar: Yeniçeriliğin kaldırılmasından evvel, kale, hisar ve memleket muhafazasında bulunan kimseler hakkında kullanılan bir tabirdi. İlk zamanlardaki müstahfızlık, daim hizmet hâlinde olduğu için kendilerine timar verilirdi. Sonraki müstahfızlık ise, harp gibi lüzum görüldüğü zaman askerlik hizmetine

müstedim / müstedîm

• (Devam. dan) Devamlı, daimî, sürekli.
• Devamını isteyen, istidame eden.

mutasarrıf-ı fa'al / mutasarrıf-ı fa'âl

• Her zaman Zâtına has ve lâyık iş yapan, daima faaliyette bulunan, idâre eden ve tasarrufta bulunan Cenâb-ı Hak.

mütemadi

• Devamlı, kesiksiz, sürekli, daima.

muvazebet

• Bir işle dâimâ uğraşma. Bir işe durmadan çalışma.

muvazıb

• Dâima bir işle uğraşan. Bir işe durmadan çalışan.

müzahrefat / müzahrefât

• Gayr-i hâlis. Yaldızlı.
• Dünyanın daima değişen ve zail olan ziynetleri.
• Süprüntüler, pislikler.

nakis

• Bayağı, alçak.
• Başını daima öne eğen adam.

namık kemal

• (Mi: 1840 - 1888) Tekirdağ'lı olup İslâm mücahidlerindendir. Yeni Osmanlılık hareketine vatan mefhumunu sokmuş, "Firâki, hapsi, nefyi kadr-i nâmusumla gördüm hep" diye haklı olduğunu dâima müdâfaa etmiştir. Ehl-i kemâl bir zat olduğu, davasının istikameti ve samimiyetinden anlaşılır.Hayatının sonlar

nefs

• İnsanı daima kötülüğe, hazır zevk ve isteklere sevk eden duygu.

nefs muhasebesi / nefs muhâsebesi

• İnsanın, dâimâ kötülük ve günâh işlemek istiyen nefsini hesâba çekip, kontrol etmesi ve gerektiğinde onu cezâlandırması

nefs-i emmare / nefs-i emmâre

• İnsanı daima kötülüğe, yasak zevk ve isteklere sevk eden duygu.

nefs-i levvame / nefs-i levvâme

• Kötü işlerden dolayı dâimâ kendini kınayan ve ayıplayan nefs.

nefs-i rezile

• İnsanı daima kötülüğe, yasak zevk ve isteklere sevk eden alçak ve âdi duygu.

nefs-i rezile ve deniye

• İnsanı daima kötülüğe, yasak zevk ve isteklere sevk eden alçak ve âdi duygu.

nefs-i tağut / nefs-i tâğut

• Her türlü lezzetlerin kaynağı olan, insanı daima kötülüğe sevk eden, Allah'a iman ve kulluktan uzaklaştıran azgın duygu.

nokta-i cevvale / nokta-i cevvâle

• Dâimî hareket hâlindeki nokta. Dâire şeklinde hızlı dönen bir nokta.

nüfus-u emmare / nüfus-u emmâre

• İnsana daima kötülüğü emreden, yasak zevk ve isteklere teşvik eden nefisler.

pa-berca / pâ-bercâ

• Ayağı yerde demek olan bu tâbir, mecaz yoliyle kaim, sabit, berkarar, daim, bâki mânâlarında da kullanılır.

peyveste

• Her zaman, dâima. (Farsça)
• Ulaşmış, ermiş. (Farsça)
• Bitişik, muttasıl. (Farsça)

rabbu'l-enbiya ve's-sıddıkin / rabbu'l-enbiyâ ve's-sıddıkîn

• Daima doğruluk üzere, Allah'a ve peygambere çok sâdık olanların ve peygamberlerin Rabbi.

rahin

• Rehin veren, malını rehine koyan.
• Sâbit, dâim, devamlı.
• Devenin ve adamın zayıfı.

rakib

• (Rekabet. den) Daima görüp kontrol eden, gözeten.
• Bekçi.
• Herhangi bir işte birbirinden üstün olmaya çalışanlardan her biri. Rekabet edenlerin beheri.
• Esma-i Hüsna'dandır.

redm

• (Çoğulu: Rüdum) Bir şeyin önüne sed yapma.
• Bir şey dâimi olmak ve akmak.
• Pencere, kapı ve delik gibi yerleri tıkama. Tamâmen kapama.
• Zülkarneyn seddinin ismi.

refik-ı daimi / refik-ı daimî

• Daimî arkadaş.

rehn

• Sâbit ve dâim olmak.
• Devamlı oluş.
• Hapsetmek.

renevna

• Dâim sâkin olmak, devamlı durmak.

rübud

• Dâim.
• Yüreğin oynaması.
• Durdurmak.
• Hapsetmek.

sadaka-i cariye / sadaka-i câriye

• Hayrı, sevabı dâimî olan sadaka. Sevabı öldükten sonra da devam eden hayırlı ameller. (Kur'an ve iman hizmeti gibi.)

şahid-i daimi ve ebedi / şahid-i dâimî ve ebedî

• Sonsuz ve dâimî şahit, tanık.

şakız

• Gözü değen kişi.
• Gözüne uyku gelmeyen.
• Daima güneş tarafına yönelen bir nevi büyük kertenkele.

samed

• Her şeyin kendine muhtaç olup, kendisi hiç kimseye ve hiç bir şeye muhtaç olmayan. (Allah)
• Pek yüksek, dâim.
• Refi' ve âli ve içi dolu şey.
• Kavmin ulusu.

• Allah'ın adlarından biri, pek yüksek, daim.

savt-ı azab

• Daima elem verici azab.

seluf

• Suya gelen develerin dâima önlerinde gelen deve.

şems-i sermed / شَمْسِ سَرْمَدْ

• Daimi güneş.

şems-i sermedi / şems-i sermedî / شَمْسِ سَرْمَد۪ي

• Dâimî güneş (Allah).

septisizm

• Fls: Müsbet veya menfi hiçbir kat'i hükme varamıyan ve dâim şüphe içinde olmayı kabul eden sapık felsefe sistemi. Şüphecilik. (Fransızca)

sermed

• Dâimî, sürekli, ebedî, ezelî.
• Uzun gece.

sermedi / sermedî / سَرْمَد۪ي

• Daimî, ebedî, sürekli.

• Dâimî olan.

sermedi ferman / sermedî ferman

• Sürekli, dâimi buyruk.

sermediyet / سَرْمَدِيَتْ

• Daimlik, süreklilik. Sonsuzluk, ebedîlik.
• Rabbanîlik ve uluhiyyet.

• Dâimîlik.

sermediyet-i hakimiyet / sermediyet-i hâkimiyet / سَرْمَدِيَتِ حَاكِمِيَتْ

• (Allah'ın) hükmediciliğinin dâimîliği.

seyl-i şuunat / seyl-i şuunât

• İcraat-ı Rabbaniyenin dâima görünmesi ve hakiki müessir olan Allah'ın (C.C.) iradesiyle devamlı olan, cereyan eden her çeşit hâdiseler. Hâdiseler akıntısı, seli.

siccin

• Sert, şiddetli olan şey.
• Dâim olan.
• Fâsık ve fâcirlerin amel defterlerinin konulduğu yer.
• Cehennemde bir vâdi'nin adı. Fâcirlerin ruhunun gittiği yer.

sıddik / sıddîk

• Çok samimi, dâimâ doğruluk üzere ve Allah'a ve Peygamberine çok sâdık olan erkek. Sözü ile işi bir olan.

sıddıkin / sıddıkîn

• Daima doğruluk üzere ve Allah'a ve peygambere sadakatte en ileride olanlar.

sıddikin-i muhakkikin / sıddîkîn-i muhakkikîn

• Daima doğruluk üzere ve Allah'a ve peygambere sadakatte en ileride olan, hakikatleri delilleriyle bilen büyük araştırmacı âlimler.

sofestai / sofestaî / sofestâî

• (Sevfestâi) Kâinatın yaratıcısını, Cenab-ı Hakkı kabul etmemek için herşeyi inkâr eden. Müsbet veya menfi hiç bir hükme varmayan, daima şüphe içinde kalmayı esas alan felsefi bir doktrinin (Septisizm) mensubu. Septik. Alemde hakikat namına hiç bir şey tanımayan ve hakikatı araştırmaktan sarf-ı nazar

• Şüpheci; herşeyi, hattâ kendisini dahi inkâr eden, olumlu veya olumsuz hiçbir hükme varmayan daima şüphe içinde kalmayı esas alan bir felsefi zihniyet ve tutum sahibi, septik.

şu'le-i cevval

• Daim hareket ederek etrafına ışık saçan parıltı.

sulh-perver

• Sulhçu. Dâimâ sulh ve sükun isteyen. Harp ve çarpışmak istemeyen. Barışsever. (Farsça)

sultan-ı sermedi / sultan-ı sermedî / سُلْطَانِ سَرْمَدِي

• Dâimî olan sultan (Allah).

suret-i daime

• Daimi bir şekil, biçim.

tahsil-i irfan / tahsîl-i irfan

• Tasavvuf bilgilerini elde etme, öğrenme. Edeler dâimâ tahsîl-i irfân Olalar her biri, bir kâmil insan.
• İlim ve tecrübe netîcesinde bilgi edinme.

taife-i sıddıkin / taife-i sıddıkîn

• Daima doğruluk üzere, Allah'a ve peygambere çok sâdık olanların oluşturduğu topluluk.

temcid pilavı

• Mc: Tekrar tekrar bahsedilen şey, daima öne sürülen madde. Mükerreren ortaya sürülen bahis, yahut söylenilen söz. (Menşei: "Erkeğini sahura bekleyen kadının, pilavı yanmasın diye kaldırması ve soğumasın diye tekrar koyması" diye söylenir.)

tenvir-i daimi / tenvir-i daimî

• Daimî, sürekli aydınlık, aydınlatma.

tesbih

• Dâim olmak, süreklilik.
• Bir kimseyi hayatında sena edip övmek.

urve

• (Çoğulu: Urâ) Düğme iliği.
• Yazda ve kışta yaprağı dökülmeyen ağaç.
• Daima bâki olan nesne.
• Arslan. Kudretten kinaye olur.
• Kulp. Yapışacak sap. Tutacak yer.

usul-ü daimi / usul-ü daimî

• Daimî asıllar.

vusub

• Dâim ve sürekli olmak.
• Vâcip olmak.

yar-ı baki / yâr-ı bâki

• Daimi ve sürekli dost.

zat-ı hayy-ı kayyum / zât-ı hayy-ı kayyum / ذَاتِ حَيِّ قَيُّومْ

• Daimi hayat sahibi olup, varlığında kimseye muhtâc olmayan ve mahlukatı varlıkta tutan zat (Allah).