dahhas

• (Çoğulu: Dehâhis) Toprak içinde kaybolup bulunmayan küçük bir böcek.

dahi / dâhî / داهى

• Deha sahibi, üstün zekâ ve hikmet sahibi.

• Deha sahibi. (Arapça)

dahi-yi hikmet / dâhi-yi hikmet

• İlim ve hikmet dehâsı, son derece zeki felsefe âlimi.

dahil

• (Bak: Dahl-Dehal) Girmek, karışmak. Dokunmak. Taarruz etmek, müdâhale eylemek.

dahir

• (Çoğulu: Dehâyir) Toplanılmış veya gömülmüş mal.

dahiye-i harp / dâhiye-i harp

• Harp sanatında dehâ olan.

dahiye-i ilm-i esrar / dâhiye-i ilm-i esrâr

• Mânevî sırlarla ilgili ilim alanında dehâ olan.

dahiye-i siyaset / dâhiye-i siyaset

• Siyaset konusunda dehâ olan.

deha-i fenni / dehâ-i fennî

• Modern bilimin dehası.

deha-i kudsi / deha-i kudsî

• Dinin derin hakikatlarını anlamakta yüksek mahareti olan dehâ. Dinî dehâ.

deha-yı a'ver / dehâ-yı a'ver

• Tek gözlü dehâ, Süfyan ve Deccalizm gibi.

deha-yı askeri / dehâ-yı askerî

• Askerî dehâ, yüksek zekâ.

deha-yı azam / dehâ-yı âzam

• Büyük dehâ.

deha-yı fenni / dehâ-yı fennî / دَهَايِ فَنِّي

• Fenne ait deha.

deha-yı kudsi / deha-yı kudsî

• Kutsal deha, zekâ.

deha-yı kudsiye / dehâ-yı kudsiye

• Kudsî dehâ.

dehaet

• Dahilik, dehâ sahibi olma. Zekilikte, anlayışlılıkta çok yüksek olma.

dehliz

• (Çoğulu: Dehâliz) Hol, koridor. Ev ile kapı arası.

dihkan

• (Çoğulu: Dehâkin) Sipâhi.
• Köy kethüdâsı.
• Emirlerin tasarrufunda kuvvetli olan, sözü geçen adam.
• Bezirgân.
• Acem fellahlarının maslahatgüzarı.

dihliz

• (Çoğulu: Dehâliz) Ev ile kapı arası.

dıhrıs

• (Çoğulu: Dehâris) Terzilerin kullandığı tiriz denen cisim.

dühat

• Akıllılar. Akılda çok ileri olanlar. Dehâ sâhibi. Son derece anlayışlı ve zekâ sahibi olanlar.

duhl

• (Çoğulu: Dehâhil) Ufak kuşlar.

duhruce

• (Çoğulu: Dehâric) Yellengen böceğinin yuvarladığı ters.
• Deve kuşunun yavrusu.

feza'

• Korku. Havf.
• Sığınma, dehalet.
• Uykuda şiddetli korku ile uyanmak.

kanun-u deha / kanun-u dehâ / kânun-u deha

• Dehâ kanunu; olağanüstü bir zekâ taşıyan ruh.

• Dehâ kaynağı. Dehâ ocağı, akıl, zekâ kaynağı.

keramet-i ilmiye

• İktisab suretiyle olmayıp, vehbi yani Cenab-ı Hakk'ın atiyyesi olarak geniş bir ilme mazhariyyetten hâsıl olan ilmi keramet.
• İlim tahsili ile çok büyük ilim sâhibi olan bir allâmeden çok daha yüksek vâsi' ve hârikulâde bir ilme mazhar bulunan, hem ilmî dehâsı ve fart-ı zekâsı tecrübe

medhal / مدخل

• Giriş. (Arapça)
• Giriş yeri. (Arapça)
• Başlangıç. (Arapça)
• Dehalet. (Arapça)

nekr

• Zeki, akıllı kimse. Pek zeyrek olan.
• Dehâ, fetânet.

tedehhi

• Dâhileşme. Dehâ eseri gösterme.