aşk

• (Işk) Çok ziyâde sevgi. Şiddetli muhabbet. Sevdâ. Candan sevme.
• İttibâ'. Alâka.

• Şiddetli sevgi, candan sevme.

can ü gönülden

• Candan, gönülden, kalbin bütün samimiyetiyle.

can-güzar

• Cana dokunan, candan geçer olan. (Farsça)

candade

• Bir şeye candan bağlanmış. Can vermiş, candan bağlanan. (Farsça)

cani / canî

• Candan sevilen. (Farsça)

daiye / dâiye

• İnsanı bir şeye candan bağlamağa sürükleyen iç duygusu.
• Mücib ve sebep.
• Bâis olan husus, vakit ve zamanın bir hâleti.
• Arzu, hırs.
• Dava.
• Bahane.

ezdili can

• (Ez-dil-i cân) Candan ve gönülden.

guş-i kabul-i can

• Candan kabul ile dinlemek.

hıllet

• Candan arkadaşlık.

hilm

• Doğuştan olan huy yumuşaklığı. Şiddete tahammül. Nefsini heyecandan korumak.
• Vakar. Sükûn.

hulusi

• Samimi, candan. Hâlis ve içi temiz olan.

ihevat

• (Tekili: İhve) Samimi ve sâdık arkadaşlar. Candan dostlar.
• Tarikat arkadaşları.

iltiyak

• Sıkı fıkı dost olma, candan arkadaş olma.

kazasker

• İlmiye mesleğinin en yüksek mertebelerinden biri. Lügat mânası asker kadısı, ordu kadısı demektir. Osmanlılarda Kazaskerliğin ihdası Sultan I.Murat zamanındadır. İlk Kazasker de "Çandarlı Kara Halil"dir.

mütemahhız

• (Çoğulu: Mütemahhızîn) Candan ve gönülden inanarak çalışan.

samimi / samimî

• Candan, içten.

• İçten, gönülden, candan.
• İçli, dışlı.

teşnedil

• (Çoğulu: Teşnedilân) Candan ve yürekten isteyen.