bi-çaregan / bî-çaregân

• Zavallılar. Biçareler. (Farsça)

bi-çaregi / bî-çaregî

• Zavallılık, biçarelik. (Farsça)

bi-çarevar / bî-çarevâr

• Zavallı gibi, biçare gibi. (Farsça)

dermande

• (Çoğulu: Dermândegân) Âciz, beceriksiz, biçare, zavallı. (Farsça)

efgende

• Yere atılmış, düşürülmüş. Yıkılmış, yıkık. Bozulmuş, tahrib edilmiş. (Farsça)
• Biçare, zavallı, düşkün. (Farsça)

etave

• Gelmiş, geçmiş, gelen, misafir, garib, gariban, kimsesiz, biçare.

fakir

• Biçâre, muhtaç, yoksul. İslâm dini, ev kirası, yiyecek, içecek, giyecek, ilaç, yakacak gibi zorunlu ihtiyaçları karşılandıktan sonra yılda 96 gram altın alabilecek kadar geliri olmayanları fakir sayar. Fakirlerden vergi alınmaz, İslâm devleti zorunlu ihtiyaçlarını karşılamada, tedavi, tahsil (öğreni

feyzi-i biçare

• Biçare, çaresiz Feyzi.

fütade

• (Çoğulu: Fütâdegân) Mübtelâ, tutkun. (Farsça)
• Biçare, zavallı. (Farsça)
• Düşkün, düşmüş. (Farsça)

garib-nüvaz

• Kimsesizlere ve gariplere yardım eden. Biçareleri ve zavallıları koruyan. (Farsça)

gass

• İncelik, zavallılık.
• Biçare, zavallı.
• Tatsız, yavan.

istuh

• Âciz, güçsüz, kuvvetsiz. Perişan, mahzun, biçare. (Farsça)

mefluk

• Yoksul, zavallı, biçare, miskin.

merhamet

• (Rahm. den) Acımak, şefkat göstermek. Korumak, iyilik etmek. Biçârelere yardımda bulunmak. Esirgemek.

müstmend

• (Çoğulu: Müstmendân) Kederli, hüzünlü, mahzun. Zavallı, miskin, biçâre. (Farsça)

müstmendan / müstmendân

• (Tekili: Müstmend) Hüzünlü, kederli ve mahzun kimseler, üzgün kişiler. Zavallılar, miskinler, biçareler. (Farsça)

müstmendane / müstmendâne

• Zavallılıkla, biçarelikle, mahzunlukla. (Farsça)

üftade

• Düşmüş. Fakir, biçare. (Farsça)
• Âşık, tutkun. (Farsça)

• Biçare, zavallı, âşık.

üftadegi / üftadegî

• Düşkünlük, biçarelik. (Farsça)