akika

• Yeni doğan bir çocuğun başındaki ana tüyü. Yahut böyle bir çocuk için Cenab-ı Hakk'a şükür niyetiyle kesilen kurbanın adı. Bu kurbana "Nesike" de denir.

gaşemşem

• Şecaatinden kimseye baş eğmeyen.
• Başını döndürüp yabana iltifat etmeyen.
• Zulmedici.
• Methi istediği gibi yapamamak.

huz bi-yedi / huz bi-yedî

• Elimi al, elimden tut, bana yardım et (mânasında).

ifla'

• Sütten ayırma, memeden kesme.
• Yabana kaçma.

indi / indî

• Şahsi. Keyfi. Zati. Kendine göre.
• Bana göre. Bence.

kaidevi / kaidevî

• Kaide ve kural ile alâkalı.
• Mat: Tabana ait.

lübane

• (Çoğulu: Lübânât) Hâcet, ihtiyaç.
• Önemli ve ehemmiyetli iş.

lükat

• Yabana dökülmüş ve saçılmış nesne.

makruf

• Töhmetli kimse.
• Yabana atılmış nesne.

me-ra

• Beni. Benim. Bana. (Farsça)

minkar-ı meşkuk

• Kırlangıç ve çobanaldatan gibi gagaları kısa ve çok yarık olan kuşlar.

mizban

• (Çoğulu: Mizbanân) Ev sahibi. Misafir kabul eden kimse. (Farsça)

müsevvem

• Alâmetli, işaretli.
• Süslü, ziynetli.
• Yabana otlamaya salıverilen davar.

neme lazım / neme lâzım

• "Bu işle ilgilenmem, bana ne, buna karışmam" anlamında bir ifade.

nüfuş

• Yabana yayılmak.
• Davarların geceleyin yayılıp çobansız otlamaları.

rabbi yessir vela tüassir / rabbi yessir velâ tüassir

• Ey Rabbim! Kolaylaştır, zorlaştırma, bana imdad eyle, yardım eyle (meâlinde).

sayibe

• (Çoğulu: Siyeb) Adak için ayrılıp üstüne binilmeyen ve sütü içilmeyen dişi deve.
• "Ümm-ül bahire" adı verilen ve peşpeşe üç dişi deve doğuran deve. Bu deveye de binilmez, sütü sağılmaz. Yabana salarlar, ölünceye kadar gezer.

şehvet

• Hevâ-yı nefsin meyli ve arzusu.
• Bir şeyi fazla istemek.
• Cinsî istek. Mahbube için olan istek, iştiha. (Yemek, içmek, uyumak da şehvetin şubelerindendir.)Kudsi Hadis'te Cenab-ı Hak buyuruyor: "Ey benim için şehvetini bırakıp gençliğini bana veren genç! Sen meleklerin bir kısmı

terike

• (Çoğulu: Terâyik) Evlenmeyip evde kalmış olan kız.
• Deve kuşunun yabana bıraktığı yumurta.

ya musavviri! / yâ musavvirî!

• Ey bana harika bir şekil ve suret veren Musavvirim!.

yabani

• Yabana mensub. Issız yerlerde yaşıyan. Yabancı, alışmamış.