alude-gan / alude-gân

• (Tekili: Alude) Suçlular, kabahatliler. Bulaşıklar, bulaşmışlar. (Farsça)

asar

• Vazifeler.
• Yükler.
• Cürümler. Kabahatler.

azab

• Dünyada işlenen suç ve kabahate karşılık olarak âhirette çekilecek ceza.
• Eziyet. Büyük sıkıntı. Şiddetli elem.

badire

• Birdenbire meydana gelen hâl. Felâket. Musibet.
• Kabahat.
• Birden, zahmetsizce söylenen söz.
• Kılıcın, namlunun veya her çeşit nebatın ucu.
• Zor geçit.

beşaat

• Kabahat, suç.
• Yiyecek ve içeceklerdeki acılık.

beze

• Kabahat, suç, hata. Günah. (Farsça)

carim

• Cürüm ve kabahat sahibi. Suçlu.
• Ailesinin maişetini kazanan.
• Kesen.
• Hurma toplayan.

çem

• Naz ve eda ile salınarak yürüme. (Farsça)
• Ziynetli, süslü, düzgün. (Farsça)
• Cürüm, kabahat, suç. (Farsça)
• Taam, yemek. (Farsça)
• Mâna. (Farsça)
• Kazanılmış, toplanılmış. (Farsça)

ceraim

• (Tekili: Cerime) Cerimler, suçlar, kabahatlar, cinayetler.

ceraim-i müştereke

• Müşterek işlenen suçlar. Ortak kabahatlar.

cerim

• Kabahatli, câni, suç işlemiş.
• (Çoğulu: Cirâm) Kuru hurma.
• Hurma çekirdeği.

cerire

• Kabahat, suç.

cünha

• Suç, kabahat. Te'dib cezâsına müstahak olanın suçu.

cürm

• (Cürüm) Kabahat, kusur. Hatâ. İsyan. Günah. Kanun hilâfına hareket.

• Suç, günah, kabahat.

cürm-nak

• Suçlu, kabahatli. (Farsça)

derece-i kabahat

• Kusur ve kabahat derecesi.

eben

• Töhmetli, kabahatli kişi.
• Adâvet, düşmanlık.

esbab-ı muhaffife

• (Esbâb-ı mazeret) Yapılan bir cürmün ve kabahatın cezasını hafifletici sebebler.

esim

• (İsm. den) Günahkâr, günah işlemiş, kabahatlı, cürümlü, suçlu, yalancı kişi.

esum

• Çok yalancı, iftiracı, kabahatli ve günahkâr olan adam.

gaffar / gaffâr

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Günah, kusur ve kabahatları çok bağışlayan.

günah / گناه

• Suç, kabahat. (Farsça)
• Dinî suç. (Farsça)

hata-puş

• Kabahatleri örtbas eden, suçları örten, hataları göstermeyen. (Farsça)

hatabahş

• Kabahatleri affeden, kusurları bağışlayan. (Farsça)

hatia / hatîa / خطيئه

• Kabahat. (Arapça)

hatie / hatîe

• Hatâ. Günah. Kabahat. Suç.

hısase

• Kabahat.
• Alçaklık, denâet.

hiyab

• (Hiyâbet) Kabahat, suç, günah.
• Kötü bir durumun başlangıcı.
• Yokluk.

i'tiraf

• (İtiraf) Kabahatini saklamamak. Suçunu söylemeği kabul etmek. Gizleyip söylemek istemediği şeyi açıklamak.

icram

• Kabahat yapma, cürüm işleme.

ictiram

• Kabahat yapma, cürüm işleme.

intaf

• Kabahat yükleme.

intizah

• Suç ve kabahattan sıyrılma. Temize çıkma.
• Def-i hâcet yaptıktan sonra temizlenme. Tahâretlenme.

isam

• (İsm. den) Ceza. Bir kabahat veya suçun gerektirdiği netice, karşılık.

istibaha

• (Bak: İSTİBAHAT)

itham

• Kabahatli görmek. Suç isnad etmek. Töhmetlendirmek. Kabahatli görünmek. Töhmetli olmak.

itiraf

• Kabahatını saklamamak, suçunu söylemeyi kabul etmek, açıklamak.

ıznan

• Bir kimseyi kabahatlı çıkarma.

kabahat / kabahât

• (Tekili: Kabahat) Kusurlar, kabahatler. Suçlar, çirkin hareketler.

kabaih / kabâih / قبائح

• (Tekili: Kabayih) (Kabiha) Kabahatlar. Çirkin işler, kabih haller.

• Kabahatlar.

• Suçlular, kabahatliler. (Arapça)

kerih

• İğrenç, tiksindirici.
• Muharebe ve cenkte olan şiddet.
• Pis, çirkin, fena şey.
• Nefse kerahetlik vercek kabahat.

kubh

• Günah ve çirkin hareket. Kabahat. Suç.
• Fık: Aklen ve şer'an müstehcen olup dünyada zemme, âhirette azaba ve itaba mahal olan şey.

kusur / kusûr

• Eksiklik, pürüz, özür, kabahat.

ma'ret

• Kabahat, suç, ayıp, günah.

ma'sumiyet

• Ma'sumluk, kabahatsizlik, suçsuzluk.

ma'zeret

• Elde olmadan suç, kabahat işleme.
• Mücbir sebeblerini söyleyerek yardım dileme. Özür dileme.

magmuz

• Kabâhatli, suçlu.

me'sem

• (Me'seme) Günah. Kabahat, suç.

meşain

• (Tekili: Şeyn) Kabahatler, ayıp ve lekeler.

meydan dayağı

• Eskiden askeri mekteblerle kışlalarda tatbik edilen cezalardan biridir. Meydanda tatbik edildiği için bu adı almıştır. Arkadaşını yaralamak, hoca ve zâbitine hakarette bulunmak gibi büyük kabahatlerden dolayı verilen bu dayak cezası, saf saf dizilen bütün talebelerin; asker ise kışladaki askerlerin

mısbah

• Kandil. Çıra. Meş'ale. Lâmba. (Aya, güneşe, yıldızlara ve mecâzen de Resul-i Ekrem'e (A.S.M.) bu isim verilmiştir.)Sabah ve sabahat maddesinden ism-i âlettir ki; sabah gibi lâtif ve kuvvetli aydınlık veren lâmba demektir.

mu'terif

• İtiraf eden. Kendi noksan ve kabahatlerini kabul edip anlatan ve söyleyen.

mücrim

• Cürüm ve kabahat işlemiş olan. Suçlu.

müftereyat

• Başkasının üzerine atılan suçlar, kabahatler. İftiralar.

mühacene

• Kabahat, noksanlık, nâkıslık.
• Asılsızlık.
• Ayıplı söz söylemek.
• İlmi zâyi olmak.

mukırr

• (Karâr. dan) Doğruyu ve gerçek olanı söyliyen. Kabahat veya ayıbını gizlemeden söyliyen.
• Fık: Birinin, kendisinde hakkı olduğunu haber veren kimse.

münker

• Allah'ın (C.C.) râzı olmadığı şey.
• İnkâr edilmiş olan.
• Şeriatın kabâhat ve haram diye bildirdiği şey. Makbul ve müstehab olmayıp, günah ve kabahat olan.
• Mezardaki suâl meleklerinden birisinin ismi. Diğerinin ise "Nekir" dir.

müsamaha / müsâmaha

• Hoş görü, başkasının kabahatini görmeme.
• Terk edilmesi gerekmeyen şeyleri başkasına faydalı olmak için terk etmek.

müttehem

• (Müttehim) (Vehm. den) Kendinden şüphe olunan, ittiham olunan şey. Töhmetli. Maznun. Zan ile kendine kabahat isnad edilen.

müttehim

• Birisine zan ile kabahat isnad eden.

na'ye

• Birisinin öldüğünü bildiren söz.
• Bir adamın zünub ve kabahatini izhar ve işaa eden söz.

nakise

• Kusur, ayıb, eksiklik, kabahat, noksanlık.
• Gıybet.

nebahet

• (Nebahat) şeref, şan, onur, itibar.
• şan, şeref ve itibar sâhibi.

özür

• Bir kusurun afvı için gösterilen sebep.
• Bahane, sebep.
• Mâni, engel. Kusur, nakise, sakatlık.
• Fevz. Zafer.
• Bir adamın kusur ve kabahatinin çok olması.
• Fık: Abdesti bozucu ve devamlı olan şey.

rü'yet-i taksir / rü'yet-i taksîr

• Kendini günâhkâr ve kabahatli, kusurlu görmek, kendini suçlamak.

sebahat

• (Bak: Sibâhat)

sebbah

• (Sibahat. dan) Suda yüzen, yüzücü.
• Yüzgeç.

semacet

• Kötü görünüş, çirkinlik.
• Söz çirkinliği.
• Kabahat.

sevabık

• (Tekili: Sâbıka) Geçmiş şeyler. Geçmiş haller. Geçmişte işlenmiş suç ve kabahatlar.

şeyn

• Kusur, ayıp, noksan, kabahat. Yaramaz şey.

ta'yir

• (Çoğulu: Ta'yirât) Kabahati yüze vurarak utandırma.

takbih / takbîh / تَقْب۪يحْ

• Çirkin görmek. Beğenmemek.
• Kabahatli bulmak.
• Kötü gördüğünü bildiren söz söylemek.

• Çirkin görmek, beğenmemek, kabahatli bulmak, kötü gördüğünü bildirmek.

• Kabâhatli bulma.

taksir

• (Kasr. dan) Kısaltma, kısma.
• Kusur, hata, kabahat, suç. Günah.
• Bir işi eksik yapma.
• Bir şeyi yapabilir iken yapmama.
• Zayıflatmak, süstlük etmek.
• Geri kalmak.

taksirat / taksîrât

• (Tekili: Taksir) Kusurlar, suçlar, günahlar, kabahatlar.

• Günâhlar, kabahatlar, kusûrlar.

tefsik

• (Fısk. dan) Fısk ve fücura sürükleme. Birisine fâsık, kabahatli, günahkâr demek.

tehatu'

• Hatâ etmek, kabahat işlemek.

tehim

• (Töhmet. den) Suçlu, kabahatlı.

tenzih / tenzîh

• Suç ve noksanlıktan uzak saymak. Cenab-ı Hakk'ı (C.C.) her çeşit kusur, noksan, şerik gibi hallerden uzak bilip söylemek.
• Kabahati yok olduğu anlaşılmak ve onu ifade etmek.

• Suç ve noksanlıktan uzak saymak.
• Kabahatsiz olduğu anlaşılmak ve onu ifade etmek.

töhem

• (Tekili: Töhmet) Suçlar, töhmetler, kabahatler.

töhmet

• Birisine isnad edilen, fakat kat'iyyetle işleyip işlemediği belirsiz olan suç, kabahat.
• İtham altında olma.

tühem

• (Tekili: Töhmet) Suçlar, töhmetler, kabahatlar.

zenb

• Günah, suç, kabahat.

• Suç, günah, kabahat.

• Günah, suç, kabahat.

zınne

• Töhmet, kabahat.