aktar

• (Tekili: Kutr) Kuturlar. Çaplar. Dâirenin merkezinden geçen doğru hatlar.
• Her taraf.
• Güzel kokulu yağlar vesaire satan adam. Güzel kokular tâciri.
• Ecza, ilâç satan adam.
• Mahalle aralarında bazı baharatla iğne, iplik vesaire satan satıcı.

• Baharatçı.

attar / عطار

• Attar, baharatçı. (Arapça)

bad-ı hazan / bâd-ı hazân

• Sonbahar rüzgârı.

bad-ı saba / bâd-ı sabâ

• Baharda esen hafif ve hoş rüzgar, seher yeli.

bahar / bahâr / بهار

• Kış ile yaz arasındaki mevsim. İlk bahar. Rebi'. (Farsça)

• İlkbahar. (Farsça)
• Bahar. (Farsça)
• Baharat. (Farsça)

bahar haşri

• Bahar mevsiminde bitkilerin ve hayvanların dirilişi.

bahar-ı alem / bahâr-ı âlem

• Âlemin baharı, bahar mevsimi.

bahar-ı hayat

• Hayatın baharı olan gençlik çağı.

bahar-ı ömr

• Ömrün baharı, gençlik.

bahari / baharî / bahârî / بهاری

• İlkbahara âit. İlkbaharla ilgili.

• İlkbahar ile ilgili. (Farsça)

baharistan

• İlkbaharın hüküm sürdüğü zaman. (Farsça)
• Yeşil ve çiçekli yer. (Farsça)
• Molla Câmi'nin eseri. (Farsça)

bahariyye

• Edb: Birini övmek için yazılan ve bahar tasviriyle başlayan kaside.
• Tar : Yeniçeri ağasından itibaren padişah tarafından Yeniçeri kâtibiyle ocak ağalarına verilen baharlık.

behamin

• Bahar mevsimi. (Farsça)

berg-riz

• Yaprak döken. Sonbahar, güz. (Farsça)

came-i idi / came-i îdî

• Bahar çiçekleri. Kırmızı renkli elbise.
• Bayram elbisesi.

came-i nevruzi / came-i nevruzî

• Rengârenk elbise.
• Bahar geldiğinde açan çeşitli çiçekler.

cemre

• (Çoğulu: Cimâr) Şiddetli karanlık.
• Ateşli kömür parçası, kor.
• İlkbaharda suya, yere, havaya düştüğü söylenen sıcaklık.
• Hacıların Mina Vâdisinde şeytan taşlamaları.

cemreviyye

• Divân şairleri tarafından bayramlar, baharlar gibi cemre sebebiyle, muasır olan büyük makamlı ve rütbeli kişiler için yazılan şiirler.

cüsale

• Sonbaharda dökülen yapraklar.

dels

• Karanlık, zulmet.
• Bir şeyi saklamak, gizlemek.
• Sonbaharda yapraklanan bir ot çeşiti.

düma'

• Hastalık veya ihtiyarlık sebebiyle gözden akan yaş.
• Bahar günlerinde üzüm çubuğundan akan su.

dünyevi haşir / dünyevî haşir

• Büyük haşre örnek olarak bahar mevsiminde bitkilerin ve hayvanların dirilişi.

ebazir

• (Tekili: Ebzâr) Yemeklere katılan baharatlar, kurumuş kekikler.

ebr-i bahar

• Bahar bulutu.

ebzar

• (Tekili: Bezr) Yemeklere konulan baharat.

efaviye

• Yemeklere konulan kokulu baharat.

efvah

• Menfezler, ağızlar, delikler.
• Mc: Yemeğe lezzet için konan baharat.

efzar

• Ayakkabı, kundura. (Farsça)
• Gemi yelkeni. (Farsça)
• Yemeklere koku ve tad vermesi için konulan baharat. (Farsça)
• San'atkârların kullandıkları san'at âletleri. (Farsça)

eshar-ı bahar

• Bahar sabahları.

evvel-bahar

• Nevbahar. İlkbahar.

evvel-i bahar

• Baharın başlangıcı.

evvelbahar / اول بهار

• İlkbahar. (Arapça - Farsça)

eyyam-ı bahar

• Bahar günleri.

ezhar-ı nev-bahar / ezhar-ı nev-bahâr

• Bahar çiçekleri.

ezhar-ı rebii / ezhar-ı rebiî

• Bahar çiçekleri.

fasl-ı bahar / fasl-ı bahâr / فَصْلِ بَهَارْ

• Bahar mevsimi.

• İlkbahar.

• Bahar mevsimi.

fasl-ı gül

• Gül mevsimi, ilkbahar.

fasl-ı hazan / fasl-ı hazân

• Sonbahar, güz.

fasl-ı nev bahar

• İlkbahar mevsimi.

ferverdin / ferverdîn / فروردین

• İran takvimine göre baharın ilk ayı. (Farsça)

fusul-ü erbaa

• Dört fasıl olan, ilkbahar, yaz, sonbahar, kış mevsimleri.

gazel

• Tek kişinin özel bir ahenkle okuduğu manzume. (Aşk ve nefis gibi hislere ait olup, anlamı dine aykırı olursa ve kadın sesi ile câiz değildir.)
• Edb: Klâsik şark şiirlerinin en çok kullanılan ve (5-15) beyitlik şekil.
• Sonbaharda ağaç üzerinde kuruyan yapraklar.
• Ceylân.<

güz

• Sonbahar.

• Sonbahar.

• Sonbahar.

güz mevsimi

• Sonbahar.

harif

• Güz mevsimi, sonbahar.
• Meyve toplama zamanı.

harife

• (Çoğulu: Harâif) Ev için sonbahar hazırlığı.

harifi / harifî

• Sonbaharla alâkalı.

haşr-i bahar

• Bahar mevsiminde bitkilerden hayvanlara kadar bütün bedenlerin inşa edilmesi ve diriltilmesi.

haşr-i bahari / haşr-i baharî

• Bahardaki diriliş, bahar mevsiminde bitkilerin ve hayvanların dirilişi.

haşr-i nebati / haşr-i nebatî

• Bitkilerin öldükten sonra her baharda yeniden yaratılması.

hazan / hazân / خزان

• Güz. Sonbahar.
• Solgun.

• Güz, sonbahar.

• Sonbahar, güz.

• Güz, sonbahar. (Farsça)

hazani / hazanî

• Sonbahar ile alâkalı, güz mevsimine ait. (Farsça)

hazanistan

• Sonbahar görmüş, sararıp solmuş yer. (Farsça)

hazannüma

• Sonbahar görünüşlü. (Farsça)
• Mc: Hüzün ve keder verici. (Farsça)

hazanreside

• Sonbahara erişmiş, solup sararmış. (Farsça)

hengam-ı bahar / hengâm-ı bahar

• Bahar mevsimi.

inkılab-ı sayfi / inkılâb-ı sayfî

• İlkbaharın bitip, yaz mevsiminin balayışı. Gün dönümü. (21 hazirana rastlar.)

inkılab-ı şitevi / inkılâb-ı şitevî

• Sonbaharın bitip, kış mevsiminin başlayışı. (Aralık ayının 21'ine rastlar.)

irtiba'

• Bahar mevsiminde güzel bir yerde oturma.

istiare-i musarraha

• (Açık istiare) Teşbihin iki temel unsurundan yalnız kendisine benzetilen ile yapılan istiare.Meselâ: Büyük âlimlere; ayaklı kütüphane veya yaşlı kimselere hayatının son baharında denilmesi gibi.

karnabit

• Karnıbahar.

köhnebahar

• Sonbahar.

makdem-i behar / makdem-i behâr

• Baharın gelmesi.

merabi'

• (Tekili: Mürabba) Mürabbalar, kareler.
• (Merba) İlkbaharda oturulan evler.

mevasim-i erbaa

• Dört mevsim. Rebi' (İlkbahar), Sayf (Yaz), Harif (Sonbahar), Şitâ (Kış).

mevcudat-ı bahariye / mevcudât-ı bahariye

• Bahar mevsimindeki renk renk, çeşit çeşit varlıklar.

• Bahar mevsiminde ortaya çıkan varlıklar.

mevsim-i bahar

• Bahar mevsimi.

mevsim-i harif

• Sonbahar, güz devresi.

mevsume

• Tamamen baştan aşağı süslü zırh.
• Bahar yağmuru ile ıslanmış toprak.

mihrgan

• Sonbahar. Güz mevsimi. (Farsça)
• Eski İranlıların iki büyük bayramlarından birinin adı. (Farsça)

münib

• Hakk'a yönelen, günahları terk ile hakka dönen. Pişman olup dönen.
• Kâinattan yüzünü çevirip Bâki-yi Hakiki'ye yönelen.
• Güzel yağan faydalı yağmur.
• Bereketli ve verimli bahar.

mürteba'

• Bahar günlerinde ikâmet edecek yer. Yazlık. Sayfiye yeri.

nebati haşir / nebatî haşir

• Bitkilerin öldükten sonra bahar mevsiminde yeniden diriltilmeleri.

nesim-i nevbahar / nesim-i nevbahâr

• İlkbahar rüzgârı, tan yeli.

nevbahar / نوبهار

• İlkbahar. (Farsça)

• İlkbahar. (Farsça)

nevbahar-ı ömr

• Ömrün ilkbaharı.

nevbahari / nevbaharî

• İlkbaharla ilgili. (Farsça)

nevruz / nevrûz / نَوْرُوزْ

• Yeni gün. İlkbahar. Baharın ilk günü sayılan ve güneşin Hamel (Kuzu) burcuna girdiği 22 Marta rastlayan gün. Bu tarihte gece ve gündüz müsâvi olur. İranlıların yılbaşısıdır. (Farsça)

• İlkbaharın başlangıcı.

• Bahar başlangıcı.

• Baharın ilk günü.

nevruz-u sultani / nevrûz-u sultânî

• Sultan nevruzu; Osmanlı Devletinde bizzat sarayın organize edip sultanın da katıldığı ve coşkuyla kutlanan bahar bayramı; 21 Mart.

payiz

• Güz, sonbahar. (Farsça)
• Yaşlılık, ihtiyarlık. (Farsça)
• Eski, köhne, yıpranmış. (Farsça)

pür-hazan / pür-hazân

• Sonbahara uğramış, solup sararmış. (Farsça)

rebi' / rebî' / ربيع

• Bahar. (Arapça)

rebi-i evvel

• İlkbahar. Çiçeklerin açıp otların bittiği mevsim.

rebi-i sani / rebi-i sâni

• Sonbahar.

rebii / rebiî

• Bahara ait, baharla ilgili.

revnak-ı bahar

• Baharın güzellik ve tazeliği.

riba

• Bahar evleri, çadırlar. Arazi.
• Yaz yağmurları.

sahife-i hayatiye-i bahariye

• Baharın hayat sayfası.

şevk-i bahari / şevk-i bahârî

• Bahar neşesi.

şevr

• Davarı baharda otlamağa bırakmak.
• Kovandan bal almak.
• Satılığa çıkarmak.

tabel

• (Tâbil) (Çoğulu: Tevâbil) Yemeklere konulan baharat.

tahliye

• (Haly. den) Süslemek. Donatmak. Donatılmak.
• Tatlılandırmak.
• Kim: Bir madde içine hassasını veya kokusunu değiştirmek için şeker, baharat ve benzeri gibi şeyleri katmak.

takazic

• Dövülüp ufalanarak yemeklerin üstüne ekilen otlar. Baharat.

tasarrufat-ı azime-i bahariye / tasarrufât-ı azîme-i bahariye

• Bahar mevsimindeki büyük tasarruflar, faaliyetler.

tevabil

• (Tekili: Tâbel ve Tâbil) Yemeklere katılan nâne, karanfil, tarçın ve biber gibi şeyler. Baharat.

zencebil / zencebîl

• Hoş kokulu bir baharat adı.

• Hoş kokulu bir baharat, zencefil.