a'zar

• (Tekili: Özr) Özürler, mâniler, bahaneler, engeller.

bahane / bahâne / بهانه

• Bahane. (Farsça)
• Sebep. (Farsça)

bahane-cu / bahane-cû

• Bahane arayan, fırsat kollayan. (Farsça)

bahanecu / bahânecû / بهانه جو

• Bahaneci. (Farsça)

cihet

• (Çoğulu: Cihât) Yan, yön, taraf.
• Sebeb, mucib.
• Vesile, bahane.
• Evkafça olan vazife, maaş.
• Yer, mahâl, semt.

daiye / dâiye

• İnsanı bir şeye candan bağlamağa sürükleyen iç duygusu.
• Mücib ve sebep.
• Bâis olan husus, vakit ve zamanın bir hâleti.
• Arzu, hırs.
• Dava.
• Bahane.

e'zar

• Özürler. Kusurlar. Bahaneler.

hıkmık etmek

• Bir işten veyahut bir suale cevap vermekten kaçınmak için esassız bahaneler ileri sürmeye çalışmak. Tereddütlü davranmak. (Türkçe)

i'tilal

• (İllet. den) Hasta olma.
• Hastalanma.
• Bahane etme.
• Her şeyden vazgeçip tek bir şeyle meşgul olma.

mazeret / mâzeret

• Özür, bahane.

menahir

• (Tekili: Menhar) Hayvan kesilecek yerler. Hayvan boğazlıyacak yerler. Mezbahaneler.

muallil

• Ta'lil eden. Sonradan bir sebeb ve bahane ileri süren.
• Eyyam-ı acuzdan bir gün.

müteallil

• Bahane ve özür ile vakit geçiren.

özr / عذر

• Özür. (Arapça)
• Bahane. (Arapça)
• Engel. (Arapça)

özür

• Geçerli bahane, kusur, eksiklik.

• Bir kusurun afvı için gösterilen sebep.
• Bahane, sebep.
• Mâni, engel. Kusur, nakise, sakatlık.
• Fevz. Zafer.
• Bir adamın kusur ve kabahatinin çok olması.
• Fık: Abdesti bozucu ve devamlı olan şey.

sebeb

• Vâsıta. Âlet.
• Alâka.
• Bahane.
• Edb: Harekeli bir harf ile sâkin bir harften veya iki harekeli harften meydana gelen parça.

serrişte / سَرْ رِشْتَه

• İpucu, tutamak, bahane.

• Söyleyip durma, bahane.

serrişte-i bahane

• Bahane edilecek şey.

ta'lil

• Sebep göstermek.
• İllet. Bahane.
• Müessirden esere yapılan istidlâl.

ta'zirat

• (Tekili: Ta'zir) Vesile ve bahane aramalar. Esassız özür bildirmeler.

taallül

• İllet ve sebep gösterme, bahane üretme.

• (İllet. den) Vesile ve bahane arama. Bir işten kaçınma.
• Mâzeret.

• Bahane arayarak işten kaçınma.

temhid

• (Mehd. den) Döşeme, yayma, düzeltme.
• İskân etme.
• Bir maddede özür, bahane beyan eylemek.
• Özür sahibinin özrünü kabul ile tasdik eylemek.
• Serd etme, izah etme, arz etme.
• Mukaddeme yapma. Hazırlama.

vesile / vesîle / وسيله

• (Vâsile) Bahane, sebeb.
• Fırsat.
• Elverişli durum.
• Vasıta. Yol.
• Pâye, rütbe.
• Baba.
• Kurbiyet.
• Kendisi ile başkasına yaklaşılan şey.
• Cennet'te bir menzil adı. (El-Vesiletü menziletün fi-l Cenneti hadis-i şerifi bunu te'yid ediyor.)<

• Bahane, sebep, fırsat, uygun durum.

• Sebep, bahane. (Arapça)
• Yol. (Arapça)

vesilecu

• Sebep ve bahane arayan. (Farsça)