ba-berat

• Berat ile.

berevat / berevât / بروات

• (Tekili: Berat) Eskiden bir kimseye nişan, rütbe veya imtiyaz verildiğini bildiren fermanlar.

• Beratlar. (Arapça)

bertil

• (Çoğulu: Beratil) Uzun taş.
• Uzun, sağlam demir.

bırtıl

• (Çoğulu: Berâtıl) Rüşvet.
• Meşru olmayarak, kanunen bir iş gördürmek için vazifeli olan kimseye rüşvet olarak verilen şey ki, para vesair menfaatlardır.

debre

• (Çoğulu: Deberât-Dibâr-Edbür) Savaşırken askerin bozulması.
• Bir evlek yer.
• Vaktinden sonra gelmek.

edmu'

• Göz yaşları. Aberat.

habra'

• (Çoğulu: Habâri-Haberât) Sedir ağacı biten düz yer. Yumuşak yer.

hebre

• (Çoğulu: Heberât) Et parçası.

hıbre

• (Çoğulu: Hıber-Hıberât) Yemeni, alaca renkli bez.

hitabet beratı

• Eskiden vazifeli cami hatiblerine, hatibliğe tayin olduklarına dair verilen vesika. (Osmanlı İmparatorluğu zamanında yan zamanda halife olan padişahı temsil eden, cuma ve bayram hutbelerine çıkan bu hatiblere pek fazla ehemmiyet verilirdi. Hitabet beratı olmayan hatibler, cuma ve bayramlarda hutbe o

leyle-i berat / leyle-i berât

• (Bak: Berat gecesi)

• Berat Gecesi; hicrî ayların sekizincisi olan Şaban ayının on beşinci gecesi.

mahlul-u mufassal

• Tapu usulüne ait bir tâbir olup, köyler ve mezarlar tımarıydı. Berat ile verilirdi.

mübarek geceler / mübârek geceler

• İslâm dîninin kıymet verdiği geceler. Kadir, Arefe, Fıtr ve Kurban bayramı ile Mevlid, Berât, Mi'râc, Regâib, Muharrem, Aşûre geceleri.

müstahber

• (Çoğulu: Müstahberât) (Haber. den) Haber alınmış, işitilmiş, duyulmuş.

sebre

• (Çoğulu: Seberât) Pek soğuk olan erken vakit.