adem-i basiret

• Basiretsizlik, görüşsüzlük.

adem-i muvaffakiyet / عدم موفقيت

• Başarısızlık.

• Başarısızlık.

adeta / âdeta / عادتا

• Basbayağı. (Arapça)

adileştirilmek / âdileştirilmek

• Basitleştirmek, sıradanlaştırmak.

afet / âfet

• Başa gelen üzücü hâl.

agaz

• Başlama. Mübâşeret. (Farsça)

ağaz / âğâz

• Başlama.

• Başlama, başlangıç.

ağyar / ağyâr

• Başkaları, diğerleri.

• Başkaları, düşmanlar, yabancılar.

• Başkalar, yabancılar.

ahar / âhar

• Başkası, diğeri, yabancı.

• Başkaları, diğerleri.

aher / âher / آخر

• Başka, diğer, gayrı.

• Başka, diğer.

• Başka, diğer. (Arapça)

akim kalma / akîm kalma

• Başarısız ve sonuçsuz kalma.

alamet-i mümtaze ve farika / alâmet-i mümtaze ve fârika

• Başkalarından üstün ve ayrıcalıklı olduğunu gösteren işaret.

alamet-i muvaffakiyet / alâmet-i muvaffakiyet

• Başarı belirtisi, işareti.

alat-ı tab'iyye / âlât-ı tab'iyye

• Baskı âletleri. Matbaa levâzımatı.

ale'r-re's-i ve'l-ayn

• Baş göz üstüne.

ale'r-re'si ve'l-ayn

• Baş göz üstüne; seve seve.

aler-re's

• Baş üstüne. Hemen. Derhâl.

aler-re's-i vel'ayn

• Baş göz üstüne.

aler-re'si-vel-ayn

• Baş ve göz üstüne. (Gelen misafire karşı veya bir işi deruhte edeceğine karşı hürmet ve memnuniyetle kabul ettiğini ifâde için söylenir.)

alerresivelayn

• Baş ve göz üstüne.

ameh

• Basiretsizlik. Tahayyür, tereddüt. Doğru ciheti bilmemek.

ami / âmî

• Basit, sıradan.

amme / âmme

• Baş yarığı, insanın beynine kadar ulaşan baştaki yara.

anarşi / اٰنَارْش۪ي

• Başıboşluk, kargaşa.

arzu-yu merhamet

• Başkalarına merhamet etme, şefkat ve acıma arzusu.

arzu-yu tahkir

• Başkalarını aşağılama arzusu.

asa / asâ

• Baston.

• Baston, sopa, değnek.

asar-ı pürnur / âsâr-ı pürnûr

• Baştan başa nurlarla dolu olan eserler.

asid

• Başında bir zahmet olup boynunu döndüremeyen ve eğilemeyen, burnundan sümüğü akan deve.

asude-dil / asûde-dil

• Başı dinç, huzuru yerinde, gönlü rahat. (Farsça)

avare / âvâre / آوَارَه

• Başıboş, serseri, boş gezen. İşsiz güçsüz. (Farsça)

• Başı boş.

avareser

• Başıboş. (Farsça)

ayn-ı istibdat

• Baskı ve zorbalığın ta kendisi.

azade-hatır / azade-hâtır

• Başı dinç, gönlü hoş olan. (Farsça)

azade-ser

• Başı boş. Hür.

bad-peyma

• Başıboş, boş gezen, âvâre, serseri. (Farsça)

bakteri

• Basit, çekirdeksiz, bölünerek çoğalan tek hücreli canlılara verilen addır. Çeşitli şekilleri vardır: Kürevî (coccus), çubuk şeklinde (basil), virgül şeklinde (vibriyon), burmalı (spiril).Bakteriler ya tek tek, ya da birkaçı bir arada bulunmalarına göre de ayrı adları vardır. Havanın oksijeni ile yaş (Fransızca)

basar-ı basiret / basar-ı basîret

• Basiret gözü, feraset; kalbin, hakikati anlayan gözü.

basiret-kar / basiret-kâr

• Basiretli, ferâsetli, önceden gören. (Farsça)

basiret-kari / basiret-kârî

• Basiretlilik, önceden görmeklik.

basitane / basitâne

• Basitçe.

• Basitçe.

başkent

• Başşehir. Bir devletin idare merkezi olan şehir. Devlet merkezi. Payitaht. (Türkçe)

başkitabet / başkitâbet

• Başyazıcılık.

başkitabet dairesi

• Baş kâtiplik dairesi.

başmuharrir

• Başyazar, bir süreli yayında başmakaleleri, başyazıları yazan yazar.

başmurahhas

• Baş temsilci.

• Baştemsilci.

başta islam olarak / başta islâm olarak

• Başta Müslümanlar olarak.

başvekalet / başvekâlet / بَاشْ وَكَالَتْ

• Başbakanlık.

• Başbakanlık.

• Başbakanlık.

başvekil

• Başbakan.

• Başbakan.

be-ser

• Baş üzerine. (Farsça)

be-ser ü çeşm

• Başgöz üstüne. (Farsça)

be-ser ü pa / be-ser ü pâ

• Baştan ayağa. (Farsça)

bed'en

• Başlangıçta. İlk önce, ilkin.

bed'et

• Başlangıç.

bed-agaz

• Başlangıcı fena, kötü. Kötü bir şekilde başlanmış. (Farsça)

bede'

• Başlayış. Başlama. Bir şeyi başkasından evvel işlemek.

berser-zeden

• Başa kakmak, azarlamak. (Farsça)

besait / besâit

• Basit şeyler.

besatat

• Basitlikler, karmaşık olmama.

besatet / besâtet

• Basitlik, sâdelik.

• Basitlik, sadelik, yalınlık.

beserüçeşm / بسر و چشم

• Başüstüne, başım gözüm üstüne. (Farsça)

bi-

• Başına eklendiği kelimeyi "e" haline getirir. İle, için mânâlarını vererek Farsçadaki "be" edatıyla aynı vazifeyi görür. Harf-i cerdir. Yâni; kendinden sonraki kelimeyi esre ("İ" diye) okutur. Yemin için de kullanılır.

bi-ser / bî-ser

• Başsız. (Farsça)

bidayet / bidâyet / بدايت / بدایت / بِدَايَتْ

• Başlama, başlangıç.

• Başlangıç.

• Başlangıç. İlk önce. Evvel ve ibtida. İlk olarak.

• Başlangıç.

• Başlangıç.

• Başlangıç. (Arapça)

• Başlangıç.

bidayeten / bidâyeten

• Başlangıçta, ilkin.

• Başlangıçta.

• Başlangıçta.

bidayette / bidâyette

• Başlangıçta. (Arapça - Türkçe)

bil-istiklal

• Başlıbaşına, istiklâl üzere.

bina-dil

• Basiretli. Kalbi hakikatı kavrayan. (Farsça)

biser / bîser / بى سر

• Başsız. (Farsça)

bornuz

• Başlıklı ve kollu hamam havlusu.

bürehne-ser

• Başı açık. (Farsça)

büride-ser

• Başı kesik. (Farsça)

camih

• Başı sert hayvan.

çap

• Basma, baskı, tab. (Farsça)

çapulcu

• Başkasının malını çalan, talan edip yağmalayan.

ceberut / ceberût

• Baskı, zorlama.

• Baskı, zorlama.

cebr-i istibdat

• Baskı ve zulmün zorbalığı.

cehl-i basit

• Basit cehalet, karmaşık olmayan cahillik.

cele

• Başın ön tarafının saçı dökülmek.

cemamih

• Başı sert, yavuz at.

cendere

• Baskı aleti.

cereyan-ı müstebidane

• Baskı ve zülme dayanan despotizm ve diktatörlük akımı.

çeşm-i dil

• Basiret. Kalb gözü.

ceyyid

• Başka mâdenle karışım hâlinde basılmış altın ve gümüş paralardan, karışımında altın ve gümüş miktârı fazla olanlar.

cihaz-ı basit

• Basit bir organ ve cihaz.

cild-i basit

• Basit cilt, deri.

cülube

• Başka yerden satmaya getirilen şey.

dar'a'

• Başı siyah, gövdesi beyaz olan davar. (Müz: Edrâ.)

dar-ül mülk / dâr-ül mülk

• Başkent, baş şehir.

darülmülk / dârülmülk / دارالملك

• Başkent. (Arapça)

derdiser / درد سر

• Baş belası, baş ağrısı, sorun, problem. (Farsça)

devar

• Baş dönmesi hastalığı.

devr-i istibdat

• Baskı ve zulüm dönemi.

dibace / dîbâce

• Başlangıç, önsöz, mukaddime.

diger

• Başka, diğer, öteki. (Farsça)

diger-bar / diger-bâr

• Başka zaman, başka defa. (Farsça)

diger-bin

• Başka kişilerin faydaları için fedakârlıkta bulunan kişi. (Farsça)

diger-kam / diger-kâm

• Başkalarını düşünen. (Farsça)

diğergam / diğergâm

• Başkalarını düşünen, bencil olmayan.

digergun / dîgergûn / دگرگون

• Başka. (Farsça)

digerkam / dîgerkâm / دیگركام

• Başkalarını düşünen. (Farsça)

divan-ı riyaset

• Başkanlık makamı.

diyar-ı ahar / diyar-ı âhar

• Başka, diğer memleket.

• Başka memleket.

dürdakıs

• Başla boyun arasında olan kemik.

düsse

• Başa soğuk geçmek.

düvar

• Baş çevrilme.

edna / ednâ

• Basit, küçük, aşağı.

ehass / اخص

• Başlıca. (Arapça)

ehl-i garet ve fesad

• Baskın yapıp yağmalayan çapulcu ve bozguncu güruh.

emr-i ahar / emr-i âhar

• Başka bir iş ve durum.

endar

• Baştan geçen bir olay, vakıa, sergüzeşt, hikâye, kıssa. (Farsça)

engüşt-i sütürg

• Baş parmak.

er'es

• Başı büyük, kocakafa.

eras

• Başı büyük olan kimse.

erham

• Başı beyaz olan at.

eşedd-i istibdadat

• Baskının en şiddetlisi.

eşedd-i istibdat

• Baskının en şiddetlisi.

evail / evâil / اوائل

• Başlangıçlar, önler, evveller, eskiler.

• Başlangıçlar.

• Başlar, ilk günler. (Arapça)

evvel / اَوَّلْ

• Başlangıcı olmayan ve her şeyden önce var olan (Allah).

ezel / ازل / اَزَلْ

• Başlangıcı olmayan, sonsuzluk.

• Başlangıcı olmamak, öncesizlik.

• Başlangıcı olmama, öncesizlik.

• Başlangıcı olmama.

• Başlangıcı olmayan, başlangıcı olmama.

ezel ve ebed

• Başlangıcı ve sonu olmama, öncesizlik ve sonsuzluk.

ezel ve ebed sultanı

• Başlangıç ve sonu olmaksızın, egemenliği, saltanatı ezelden ebede devam eden Sultan, Allah.

ezel-ebed sultanı

• Başlangıç ve sonu olmaksızın, hüküm ve saltanatı ezelden ebede devam eden Sultan.

ezeli / ezelî / اَزَلِي

• Başlangıcı olmayan.

• Başlangıcı olmayan.

• Başlangıcı olmayana ait.

ezeli ve ebedi / ezelî ve ebedî

• Başlangıcı ve sonu olmayan, sonsuz.

ezeliyet

• Başlangıcı olmayan sonsuzluk.

• Başlangıcı olmama.
• Ezeliyeti Müş'ir: Başlangıcı bildiren.

fatiha / fâtiha

• Başlangıç, birinci sûre.

fedg

• Baş yarmak.

felah

• Başlangıç, mebde'. İbtida. (Farsça)

ferd-i ahar / ferd-i âhar / فَرْدِ اٰخَرْ

• Başka, diğer ferd.

• Başka, diğer ferd.

feşh

• Başına el ile vurmak.

fevatih / fevatîh / fevâtih

• Başlangıçlar, girişler.

• Başlangıçlar.

fikr-i istibdat

• Baskı düşüncesi.

galibane / galibâne

• Başarılı ve üstün olarak.

galyot

• Baş ve arka tarafları birbirinin aynı olan eski cins bir gemi.

gasb

• Başkasının malını izinsiz (rızâsı olmaksızın) zorla elinden almak. Malı alana gâsıb, alınan mala mağsûb denir.

gaybet

• Başka yerde bulunmak. Hazırda olmamak. Gıybet. Bir şeyin diğer bir şey içinde gaib olması.

gayr / غير / غَيْرْ

• Başka.

• Başka.

• Başka.

gayr-endiş / gayr-endîş

• Başkalarını düşünen, şefkatli ve cömert kimse. (Farsça)

gayr-ı matbu

• Basılmamış.

gayra

• Başkasına.

gayrendiş / gayrendîş / غير اندیش

• Başkalarını düşünen. (Arapça - Farsça)

gayrı

• Başkası, diğeri. Artık.

gayri

• Başka.

gayrın nazarı

• Başkasının bakışı.

gayrına

• Başkasına.

gerdenkeş / گردن كش

• Başkaldıran, asi, dikbaşlı. (Farsça)

haber-i meşhur / haber-i meşhûr

• Başlangıçta râvîsi (rivâyet edeni, bildireni) sınırlı iken, sonraki devirlerde, daha çok kimse tarafından nakledilen haber, hadîs-i şerîf.

hadis-i mevzu' / hadîs-i mevzu'

• Başkası tarafından söylendiği hâlde Peygamberimize (A.S.M.) isnad edilen hadis. Muan'an veya senedlerle tesbit edilmemiş hadistir. Manası yanlış demek değildir.

hadis-i mu'allak / hadîs-i mu'allak

• Baştan bir veya birkaç râvîsi(rivâyet edeni, nakledeni) veya hiçbir râvîsi belli olmayan hadîs-i şerîfler.

hakim-i ezel ve ebed / hâkim-i ezel ve ebed / حَاكِمِ اَزَلْ وَ اَبَدْ

• Başlangıç ve sonu olmamanın mutlak hakimi (Allah).

hakim-i ezeli / hâkim-i ezelî / حاَكِمِ اَزَل۪ي / hakîm-i ezelî / حك۪يمِ اَزَل۪ي

• Başlangıcı olmayıp hükmedici olan (Allah).

• Başlangıcı olmayıp her işi hikmetli olan (Allah).

halic-i faris / halîc-i fâris

• Basra körfezi.

halisen muhlisen / hâlisen muhlisen

• Başka hiçbir amaç gözetmeksizin, tamamen saf bir niyetle.

halvetgah / halvetgâh / خلوتگاه

• Başbaşa kalınacak yer. (Arapça - Farsça)

harfi nazar / harfî nazar / حَرْفِي نَظَرْ

• Başkasını gösteren ma'na ile bakış.

hasas

• Başta saçın az olması.

hased

• Başkasının iyi hallerini veya zenginliğini istemeyip, kendisinin o hallere veya zenginliğe kavuşmasını istemek. Çekememezlik. Kıskançlık. Kıskanmak.

hasis / hasîs

• Basit, ufak, kötü.

hata savab cetveli

• Basılmış bir kitabın mürettib yanlışlarını göstermek için sonuna ilâve edilen cetvel. (Hatâ: Yanlış; savab: Doğru demektir.)

hatme

• Baştan sona okuyup bitirme.

hatve

• Basamak, mertebe.

hayat-ı ezeliye

• Başlangıcı olmayan devamlı hayat.

hayhay

• Baş üstüne, seve seve yaparım, öyle ya!, şüphesiz, elbette (gibi mânâlara gelir.) (Türkçe)

• Baş üstüne.

hayrhahlık

• Başkasının iyiliğini istemek. Allahü teâlânın nîmetinin bir kimsenin elinde devamlı kalmasını veya onun böyle bir nîmete kavuşmasını dilemek. Hasedin, kıskançlık ve çekememezliğin zıddı.

hayy-ı ezeli / hayy-ı ezelî

• Başlangıcı olmaksızın devamlı hayat sahibi olan Allah.

hicir

• Başkalarından üstün ve faziletli olan. Bir kimsenin sireti ve mesleği. Huy, âdet, tabiat.

hıkd

• Başkasından nefret etmek, kalbinde ona karşı kin, düşmanlık beslemek.

hitab-ı ezeli / hitab-ı ezelî

• Başlangıçsız, çok eski söz.

hodbin

• Başkasına hak tanımayıp, kendi lezzet ve menfaatını tâkib eden. Bencil. Enaniyetli. Kibirli. (Farsça)

hodrey / خودرای

• Başınabuyruk. (Farsça - Arapça)

hükumet reisi / hükûmet reisi

• Başbakan.

hükumet-i müstebid / hükûmet-i müstebid

• Baskıcı, diktatör hükûmet.

huruf-u cazime / huruf-u câzime

• Başına geldiği müzari fiilin sonunu cezm (sükun) olarak okutan edatlar.

huşe çin / huşe çîn

• Başak toplayan. Salkım toplayan. (Farsça)

huşe-çin

• Başak toplayan.

huşeçin / hûşeçîn

• Başak toplayan; harman sonunda tarlada kalan başakları toplayan.

husumet-i gayr

• Başkalarına düşmanlık besleme.

ibriye

• Baş konağı.

ibtida / ibtidâ

• Baş taraf. Evvel. Başlangıç. En önce, başta.

• Başlangıç.

• Başlangıç, baş taraf.

• Başlangıç.

ibtidar / ibtidâr / ابتدار

• Başlama, girişme. (Arapça)
• İbtidâr edilmek: Başlanmak, girişilmek. (Arapça)
• İbtidâr etmek: Başlamak, girişmek. (Arapça)

icare-i mevkufe

• Başkasının hakkı taalluk edip icazeti lahık olmadıkça nâfiz olmayan icaredir.

iftiat

• Başa tülbent sarmak.

iftitah tekbiri / iftitâh tekbîri

• Başlama tekbîri. Namazın evvelinde "Allahü ekber" demek. Buna Tahrîme tekbîri de denir.

igtiyal

• Baskın yapıp öldürme.

ihkad

• Başka bir kimsede garaz ve kin uyandırma.

ilahe'l-evveline ve'l-ahirin / ilâhe'l-evvelîne ve'l-âhirin

• Baştakilerin ve sondakilerin İlâhı, Allah.

iman-ı şühudi / îmân-ı şühûdî

• Basîret (kalb gözü) ile müşâhede ederek, görerek olan îmân.

intiba ettirmek

• Basmak, nakşetmek; iz ve tesir bırakmak.

iptida / iptidâ

• Başlangıç.

iptidai / iptidaî

• Basit, ilkel; ilköğretim seviyesi.

irade-i istihfaf

• Başkalarını küçükseme ve hafife alma iradesi.

isar / îsâr

• Başkasının ihtiyâcını kendi ihtiyâcından önce düşünmek. Muhtac olduğu hâlde, elindeki malı muhtâc din kardeşine verip, yokluğa katlanmak.

ispehbed

• Başbuğ, hükümdar, hâkan, kağan. (Farsça)

istibdad / istibdâd / استبداد

• Baskıcı yönetim.

• Baskı, despotizm.

• Baskı rejimi. (Arapça)

istibdadat / istibdadât / istibdâdât

• Baskılar.

• Baskılar, diktatörlükler.

istibdadkar / istibdâdkâr / استبدادكار

• Baskıcı. (Arapça - Farsça)

istibdat

• Baskı.

istibsar

• Basiretli olmak. Düşünceli, hesaplı ve dikkatli iş yapmak ve hareket etmek.

istidradi / istidrâdî

• Başka konu anlatılırken arada söylenen söz.

istifra'

• Başlama.

istihale / istihâle / اِسْتِحَالَه

• Başkalaşma.

• Başka bir hâle dönme.

istinabe / istinâbe / اِسْتِنَابَه

• Başka yerde bulunan şahidin ifadesinin alınması.

• Başka bir mahkemenin muâmeleye yetkili kılınması.

istinaf

• Başlangıç, mahkeme.

isyan / isyân / عصيان

• Başkaldırı. (Arapça)

isyan eden

• Başkaldıran, ayaklanan.

isyankarane / isyânkârâne

• Başkaldırırcasına.

izafi / izâfî

• Başka bir şeye göre olan; bağlı olduğu şeye göre değişen; rölatif.

kabsa

• Başı büyük ve sivri olan kadın.

kademe kademe

• Basamak basamak, derece derece.

kadilkudat / kâdilkudât / قاضى القضات

• Başkadı. (Arapça)

kadim / kadîm

• Başlangıcı olmayan.
• Allahü teâlânın zâtına âit sıfatlarından. Varlığının evveli, başlangıcı olmayan.
• Zaman bakımından eski olan şey.

kadir-i ezeli / kadîr-i ezelî / قَد۪يرِ اَزَل۪ي

• Başlangıcı olmayan nihâyetsiz kudret sâhibi (Allah).

kafa / kafâ / قفا

• Baş. (Arapça)

kalbolma

• Başka hâle gelme. Değişme. (Türkçe)

kannur

• Başı büyük kişi.

kantar / قنطار

• Baskül. (Arapça)

kanun-u müstebidane / kanun-u müstebidâne

• Baskı ve zorbalığa yönelik kanun.

kanun-u tebeddül ve tagayyür

• Başkalaşım ve değişim kanunu.

karin-i evvel

• Baş mâbeynci.

kavanin-i ezeliye / kavânin-i ezeliye

• Başlangıcı olmayan kanunlar.

kayd-ı istibdat

• Baskı ve despotluk bağı, kelepçesi.

kayyum

• Başlangıç, nihayet ve yeniden oluş gibi hallerden münezzeh ve ezelden ebede kaim, dâim ve var olan Allah (C.C.). Bütün eşyanın ancak kendisi ile kaim olduğu Cenab-ı Hak.

keçel

• Başı kel olan kişi. Başında saç olmayan kimse. (Farsça)

kefil / kefîl

• Başkasına âit bir işi veya borcu üzerine alan, sorumluluğunu yüklenen kimse. Kefîle, dâmin de denir.

kefiye

• Başa sarılan ve omuzların üzerine kadar gelen, uçları püsküllü ince ipek örtülü kumaş.

kelle / كله

• Baş. (Farsça)

kıyfal

• Baş damarı.

kübas

• Başı büyük olan erkek.

küre-i ahar / küre-i âhar

• Başka gezegen.

laübali / lâübâlî

• Başkalarıyla saygısızlığa varacak şekilde senlibenli; çekinmesi ve sakınması olmayan.

ligayrihi

• Başkalarıyla.

ma'na-yı harfi / ma'nâ-yı harfî / مَعْنَايِ حَرْف۪ي

• Başkasını gösteren ve başkasına delil olan ma'na.

ma-i masdariye / mâ-i masdariye

• Başında bulunduğu cümleyi masdar mânasına ve hükmüne sokar.

maada / maâdâ / mâadâ / مَاعَدَا

• Başka. Fazla. Bundan gayrı. (İstisnâ kelimesidir)

• Başka.

• Başka.

maal-gayr

• Başkası ile birlikte. Gayrısı ile.

maalgayr

• Başkasıyla birlikte.

mabihi'l-imtiyaz / mâbihi'l-imtiyaz

• Başkalarından ayıran üstünlük ve ayırt edici vasıf.

madalya

• Başarılı kimselere takılan madeni nişan.

mahbub-u ezeli / mahbûb-u ezelî / مَحْبُوبُ اَزَلِي

• Başlangıcı olmayan sevgili (Allah).

mahluka

• Başkasının olup da benimsenen manzum parça.

makazz

• Başın arka tarafından iki kulağın arası.

manyetizma

• Başka üzerinde uyuşukluk verici tesir.

maruz-u tagayyür

• Başkalaşmaya ve değişmeye maruz.

masdar-ı mimi / masdar-ı mimî

• Başında mim harfi bulunan masdar. (Ketb: Yazmak) masdarının mimisi (mekteb) olduğu gibi.

masdu'

• Baş ağrısına tutulmuş olan. Başı ağrıyan.

matbaa / مطبعه

• Basımevi.

• Basımevi. (Arapça)

matbaa lisanı

• Basın yayın kanalı.

matbu / matbû

• Basılmış, basılan.

• Basılmış.

matbu olan

• Basılan.

matbu' / matbû' / مَطْبُوعْ

• Basılmış.

matbuat / matbûât / مَطْبُوعَاتْ

• Basın-yayın; gazeteler.

• Basın, basılanlar.

• Basılmış şeyler.

matbuat kanunu

• Basın kanunu.

mebadi / mebâdi

• Başlangıçlar, ilkeler.

• Başlangıçlar; temel prensipler.

• Başlangıçlar.

mebde

• Başlangıç.

• Başlangıç.

mebde ve mead

• Başlangıç ve dönüş, ruhun dünyaya gelişi ve dönüşü, dünya ve ahiret.

mebde' / مبدأ / مَبْدَأْ

• Başlangıç noktası. (Arapça)

• Başlangıç.

mebde' ve mead / mebde' ve meâd

• Başlangıç ve sonuç, dünyâ ve âhiret; mahlûkların (yaratılmışların) nereden ve nasıl vücûda geldiği, onları kimin yarattığı, yaratılış hikmetleri, sonunda ne olacakları ve ölümden sonraki hâlleri.

mebde-i vahdet

• Başlangıçtaki birlik; Allah'ın birliğini gösteren asıl kaynak.

mebdeiyet

• Başlangıç olma işi.

mecma-ı aher / mecma-ı âher

• Başka bir toplanma yeri, öldükten sonra âhirette toplanılacak olan mahşer yeri.

medar-ı gıybet / medâr-ı gıybet

• Başkalarının arkasından hoşlanmayacağı şekilde konuşmaya, çekiştirmeye sebep olan.

medar-ı tahakküm

• Baskı, zorbalık sebebi.

meftuhane

• Başlangıç için verilen ziyâfet. Bir kitabı okumaya veya yeni bir derse başlarken, talebelere hocası tarafından verilen başlama ziyafeti. (Farsça)

mekşuf-ür re's

• Başı açık.

mektub-u sami / mektub-u sâmî

• Başbakanlık (sadaret) makamından yazılan resmi mektublar.

merci / mercî / مرجع

• Başvurulacak, sığınılacak yer.

• Başvuru yeri. (Arapça)

merciiyet / mercîiyet

• Başvurulacak makam olma özelliği, kaynaklık.

mertebe-i muvaffakiyet

• Başarı derecesi.

mesned-i re's

• Başvurma yeri, müracaat makamı.

meşrutiyet

• Başında hükümdar bulunmakla birlikte seçimle belirlenmiş bir yasama meclisine dayanan, yürütmesi denetime açık anayasal idare şekli; Osmanlılarda 1876 anayasasıyla başlayan, 1908 değişikliğiyle devam eden hukukî ve siyasi döneme verilen ad.

metbuiyet / metbûiyet

• Başkalarının kendisine uyması, tâbi olunan kimse.

mevcudat-ı ilmiye

• Başkası tarafından görünmeyen, Allah'ın ilim dairesindeki varlıklar.

meyelan-ı teçhil / meyelân-ı teçhil

• Başkalarını cehaletle itham etmeye, bilgisiz görmeye yönelik eğilim.

meyl-i tefevvuk

• Başkalarından üstün olma meyli, eğilimi.

miftahu'n-nusret / miftâhu'n-nusret

• Başarı ve zaferin anahtarı.

milel-i saire / milel-i sâire

• Başka, diğer milletler.

minnet etme

• Başa kakma.

mısran

• Basra ile Kufe şehirleri.

muammem

• Başı sarıklanmış. İmamelenmiş. Sarıklı olan.

mübaşeret / mübâşeret

• Başlama, girişme, dokunma.

mübteda / mübtedâ

• Başlangıç, isim cümlesinde özne.

müdahale-i gayr

• Başkasının karışması.

müddeiumumi muavini / müddeiumumî muavini

• Başsavcı yardımcısı.

müdessi / müdessî

• Baştan çıkartan. Doğru yoldan saptıran.

müftereyat

• Başkasının üzerine atılan suçlar, kabahatler. İftiralar.

muhavvil

• Başka hâle koyan. Değiştiren. Tahvil eden.

mühmel

• Başıboş, ihmal edilmiş.

muhrenbık

• Başını eğip tınmayan, sükut eden, susan ve fırsat bulduğu gibi fevri söyleyen kimse.

muhtelife

• Başka başka.

mukaddeme

• Başlangıç.

mukaddime

• Başlangıç, giriş.

• Başlangıç, başlama, giriş.

• Başlangıç, önsöz.

mukameha

• Başını yukarı kaldırmak.

mukarrün-bih

• Başka birisine âit olduğu, birisi tarafından haber verilen hak. İkrâr olunan hak.

mukmah

• Başını kaldırıp gözünü bir yere dikip duran kişi.

münafese

• Başkasında görülen bir kemale imrenip ona yetişebilmek ve daha ileri gidebilmek için, nefislerin nefâsette, iyi şeylerde yarışması hissidir ki, nefsin şerefinden ve uluvv-i himmetinden neş'et eder. Hased ile arasında fark açıktır. Hased eden kimse, kemâle düşmandır; hased ettiği kimsenin zararından,

münekkes

• Başaşağı edilmiş.

münkalip

• Başka bir hâle dönmüş, dönüşmüş.

müntahil

• Başkasının eserini kendi malı imiş gibi gösteren.

müntekis

• Başaşağı dönen. Tersine yuvarlanan.

müracaat / mürâcaat / مُرَاجَعَتْ

• Başvurma.

• Başvurma.

• Başvurma.

müracaat edilme

• Baş vurulma.

müracaat etme

• Başvurma.

müracaat etmek

• Başvurmak.

mürkab

• Baş ve boyun derisi. Baş ve boyundan soyulan deri.

musaddak-gerde-i erbab-ı basiret / musaddak-gerde-i erbâb-ı basiret

• Basiret erbabınca tasdik edilmiş; kalp gözü açık olan ileri görüşlü kimseler tarafından onaylanmış.

musallat / مُسَلَّطْ

• Başa bela olan.

musibet / musîbet

• Başa gelen acı verici olay.

müstakil

• Başlı başına, bağımsız.

müştakk

• Başka bir kelimeden çıkmış, türemiş.

müstebid

• Başlı başına, müstakil olan. Emri altındakilere söz ve hürriyet hakkı tanımayan, istibdat yapan. Despot.

müstebidane / müstebidâne

• Baskıcı şekilde, despotça.

müstemleke

• Başka bir devletin idaresi altında bulunan memleket, yer, sömürge.

• Başka bir devletin idaresi altında bulunan memleket. Hicret etmişlerle iskân edilmiş yerler. Sömürge.

müstenfik

• Başkalarını beslemek için malını sarfeden.

müstesnaiye / müstesnâiye

• Başkalarından üstün, başkalarından ayrı bir tarza tâbi. Başkalara benzemeyen.

mutasaddırane

• Baş köşeye kurulana yakışacak surette. (Farsça)

mutava'at / mutâva'at / مطاوعت

• Baş eğme, boyun eğme, itaat. (Arapça)

mütegayyir / مُتَغَيِّرْ

• Başkalaşan, değişken.

• Başkalaşan.

mütekellim-i ezeli / mütekellim-i ezelî / مُتَكَلِّمِ اَزَل۪ي

• Başlangıcı olmayıp ezelden beri konuşan (Allah).

mütekellimimaalgayr

• Başkaları adına da konuşan.

mütesaddi

• Başlayan, teşebbüs eden.

müteselsil-i ezeli / müteselsil-i ezelî

• Başlangıcı olmayan sonsuz bir zincir.

muvaffak / موفق / مُوَفَّقْ

• Başarmış. Gâyesine erişmiş. Ulaşmış. Başarılı.

• Başarılı.

• Başarılı.

• Başarılı.

• Başarılı. (Arapça)
• Muvaffak olmak: Başarmak, başarılı olmak. (Arapça)

• Başarılı, yardıma mazhar.

muvaffak etmek

• Başarılı etmek.

muvaffak eyleme

• Başarılı kılma, nâil olma.

muvaffak olan

• Başaran.

muvaffak olma

• Başarılı olma, erişme.

muvaffak olmak

• Başarmak.

muvaffakiyat / muvaffakiyât

• Başarılar.

• Başarılar.

muvaffakıyet

• Başarı.

muvaffakiyet / موفقيت / مُوَفَّقِيَتْ

• Başarı.

• Başarı.

• Başarı. (Arapça)
• Muvaffakiyet ihraz etmek: Başarı göstermek. (Arapça)

• Başarma, yardıma mazhar olma.

muvaffakiyetkarane / muvaffakiyetkârâne

• Başarılı olarak.

• Başarılı biçimde.

muvaffakiyetli

• Başarılı.

muvaffakiyetsizlik

• Başarısızlık.

muvaffakkıyetli

• Başarılı.

na-matbu

• Basılmamış, tab edilmemiş yazı. (Farsça)

naip / nâip

• Başkasının yerine geçip onun işini yürüten, yerine getiren.

nakdeyn

• Basılmış para hâlindeki altın ve gümüş.

nakh

• Başı dimağından yarmak.

nakkaş-ı ezeli / nakkâş-ı ezelî

• Başlangıcı ve sonu olmayıp zamanla sınırlı olmayan ve bütün varlıkları bir nakış halinde yaratan Allah.

nasif

• Baş örtüsü.

ne'ar

• Baş kaldıran, âsi, kafa tutan, serkeş.

neza'

• Başta, alnın iki yanında saç olmayan açık yer.

nigunsar / nigunsâr

• Başaşağı. (Farsça)

nukud / nukûd

• Basılmış altın ve gümüş paralar. Müfredi (tekili) Nakddır.

nur-u ezel

• Başlangıcı olmayan sonsuz nur.

nur-u ezeli ve ebedi / nur-u ezelî ve ebedî

• Başlangıcı ve sonu olmayan nur.

nüsha-i ahar / nüsha-i âhar / نُسْخَۀِ آخَرْ

• Başka nüsha.

paşib

• Basamak, merdiven. (Farsça)

payitaht / pâyitaht / پایتخت / پَايِ تَخْتْ

• Başkent.

• Başşehir.

• Başkent. (Farsça)

• Başkent.

payitaht-ı hükumet / payitaht-ı hükûmet

• Başkent.

radd-üs selam / râdd-üs selâm

• Başkasının verdiği selamı alan.

rahma'

• Başı beyaz olan dişi koyun.

re's / رَأْسْ

• Baş.

• Baş.

re's ve zeneb

• Baş ve kuyruk.

re'sa

• Başı ve yüzü siyah olan koyun.

re'skar / re'skâr

• Baş, önder.

redd-i müdahale

• Başkasının müdahalesini kabul etmeme.

rehd

• Bastırarak ezme.

reis / reîs / رئيس

• Baş, başkan.

• Başkan, lider.

• Başkan.

• Başta bulunan kimse, başkan.

• Başkan. (Arapça)

reis-i vükela / reis-i vükelâ

• Başbakan.

rekabet

• Başkalarını geçmeye çalışmak, benzerleriyle üstünlük yarışına çıkmak.

rês

• Baş, kafa.

riyaset / riyâset / ریاست

• Başkanlık .

• Başkanlık.

• Başkanlık. (Arapça)
• Riyâset etmek: Başkanlık yapmak. (Arapça)

riyasetpenah

• Başkanlık makamında bulunan. Başkanlık eden, başkan olan. Reislik yapan. (Farsça)

rüesa / rüesâ / رؤسا

• Başkanlar, reisler. (Arapça)

rüus / rüûs

• Başlar, kafalar.

sa'neb

• Başı küçük olan kimse. Küçük başlı kişi.

sabr-ı cemil / sabr-ı cemîl

• Başa gelen belâ ve musîbetten dolayı feryad etmeden, insanlara şikâyette bulunmadan yapılan sabır, gösterilen tahammül.

sada'

• Baş ağrısı. ("Suda"' diye de okunur)

sada-yı ihtilal / sadâ-yı ihtilâl

• Başkaldırma sâdası.

sadaret / sadâret

• Başbakanlık.

sadist

• Başkasına eziyet ve sıkıntı vermekten, sapık işleri yapmaktan zevk alan ruh hastası kimse.

sadr-ı azam

• Baş vezir, padişahın vekili, başvekil.

sadr-ı islam / sadr-ı islâm

• Baş vezir, padişahın vekili, başvekil.

sadrazam-misal

• Başbakan gibi.

sahib-zuhur

• Baş kaldıran, isyan eden, ayaklanan. Başa geçen.

şahid-i ezeli / şâhid-i ezelî / شَاهِدِ اَزَلِي

• Başlangıcı olmayan şahid (Allah).

saibe

• Başı boş bırakılmış hayvan. Sâime.

saire

• Başkaları, diğerleri.

sal'

• Baş tepesinin saçsız oluşu, kellik.

şame / şâme / شامه

• Başörtüsü. (Farsça)

şame-geş / şâme-geş

• Başına örtü alan. (Farsça)

sarık

• Başa sarılan bez.

sayed

• Başını yukarı kaldırıp kibirlenmek ve sağına soluna iltifat etmemek.

sebeb-i istibdat

• Baskı, zulüm sebebi.

sebeb-i tahakküm

• Baskı ve zorbalık sebebi.

sebid

• Başa yağ sürmeyi terketmek.

şecce

• Başa ve yüze vurarak meydana getirilen yara.

şedidü'ş-şekime / şedîdü'ş-şekîme

• Başkasına kolay kolay boyun eğmeyen, inatçı.

şefkat

• Başkasının kederiyle alâkalanmak, acıyarak sevmek. Yardıma, sevgiye muhtaç olanlara karşılıksız olarak merhamet ve sevgiyle yardıma koşmak. Karşılıksız, sâfi, ivazsız sevgi beslemek.

sel'

• Baş yarmak.

semarug

• Başı yumru yumurta gibi olan mantar.

şematet / şemâtet

• Başkasına gelen belâya, zarâra sevinmek.

• Başkasının başına gelene sevinmek.

şematetkarane / şemâtetkârâne

• Başkalarının üzüntüsüne, acısına hayasızca gülerek sevinmek.

• Başkasının başına gelene sevinircesine.

şems-i ezel ve ebed / شَمْسِ اَزَل وَ اَبَدْ

• Başlangıcı ve sonu olmayan güneş (Allah).

ser

• Baş.

• Baş.

• Baş, tepe, uç, gaye, zirve, başkan, reis.

ser-cünban

• Baş oynatan, baş sallayan.

ser-dade

• Baş vermiş, baş göstermiş olan. (Farsça)

ser-füru

• Baş eğme, söz dinleme, itaat etme.

ser-i serdar / سَرِ سَرْدَارْ

• Baş komutan.

ser-katib / ser-kâtib

• Başkâtip.

serağaz / serâğâz / سرآغاز

• Başlangıç. (Farsça)

serapa / serâpâ / سراپا / سَرَاپَا

• Baştan başa.

• Baştan ayağa, bir baştan bir başa, tüm. (Farsça)

• Baştan ayağa.

seraser / serâser

• Baştan başa, bütün, hep mecmuan, külliyen. (Farsça)

• Baştan başa, her taraf.

• Baştan başa.

serasker / سَرْ عَسْكَرْ

• Baş komutan.

serbalin

• Baş yastığı. (Farsça)

serbeha

• Baş pahası. Diyet. Haraç. (Farsça)

serbend

• Başa bağlanan veya sarılan şey. (Farsça)

serbeser / سَرْبَسَرْ

• Baştan başa. (Farsça)

• Baştan başa.

• Baş başa.

• Baştan başa.

serbezemin

• Başı yere eğilmiş olan. (Farsça)

serbülend / سربلند

• Başı yüce, yücebaşlı.. (Farsça)

serbülendi / serbülendî

• Başı yükseklik. Yücelik. (Farsça)

serdar-ı ekrem

• Başkumandan. Başbuğ.

serdari / serdarî

• Başkumandanlık, serdarlık. (Farsça)

sere

• Başparmağın ucundan şehadet parmağının ucuna kadar germek suretiyle hâsıl olan uzunluk ölçüsü. Karıştan küçüktür ve dört sere bir arşın sayılırdı.

serefraz / serefrâz

• Başı dik alnı açık, haklı ve üstün.

• Başı dik, üstün.

serencam / serencâm

• Baştan geçen hâdise, olay.

• Başa gelen olaylar.

serfeda eden / serfedâ eden

• Başını, canını feda eden.

serfiraz / serfirâz / سرفراز

• Başını yukarı kaldıran, yükselten. Benzerlerinden üstün olan. (Farsça)

• Başını yukarı kaldıran, başı dik.

• Başlar üstünde.

• Başı yüce. (Farsça)

serfuru

• Baş eğme.

serfüru / serfürû / سرفرو

• Baş eğme, söz dinleme, itaat.

• Baş eğme.

• Başı önde, başı eğik, itaat eden. (Farsça)
• Serfürû etmek: (Farsça)
• İtaat etmek. (Farsça)
• Başını eğmek. (Farsça)
• Düşünceye dalmak. (Farsça)

sergardiyan

• Başgardiyan.

• Baş gardiyan.

sergerdan

• Başı dönmüş.

• Başı dönmüş, şaşkın. Hayran. (Farsça)

sergerde

• Başıbozuk.

sergüzeşt / سَرْگُذَشْتْ

• Baştan geçenler.

serkatib / serkâtib / سركاتب

• Baş kâtib. Hükümdarların başkâtibleri. (Farsça)

• Baş kâtib.

• Baş yazıcı.

• Başkâtip. (Farsça - Arapça)

serkeş

• Baş kaldıran.

• Baş kaldıran, inatçı, dikbaşlı, itaatsiz.

serkeşane / serkeşâne

• Baş kaldırırcasına.

• Başıbozuk bir şekilde.

serlevha / سرلوحه

• Başlık.

• Başlık. (Farsça - Arapça)

sermest

• Başı dönmüş, kendinden geçmiş. (Farsça)

• Başı dönmüş, kendinden geçmiş.

sermuharrir / سرمحرر

• Baş muharrir. Baş yazar. (Farsça)

• Başyazar. (Farsça - Arapça)

sernigun / سرنگون

• Başaşağı, tepetakla. (Farsça)
• Sernigûn olmak: Tepetakla olmak, başaşağı gelmek, yenilmek. (Farsça)

serpuş / serpûş / سرپوش

• Başa giyilen başı örten külâh, takke, sarık. (Farsça)

• Başlık, başı örten şey.

• Başlık. (Farsça)

serpuşe

• Başörtüsü. (Farsça)

serseri

• Başı boş.

• Başıboş, işsiz güçsüz, söz dinlemez, düzene uymaz.

sertac / sertâc

• Baş tacı olan. Çok sevilen. Hürmet edilen. En ileri. (Farsça)

• Baş tacı.

• Baş tacı.

sertaç

• Baş tacı olan, çok sevilen.

sertapa / sertâpâ / سرتاپا

• Baştan ayağa. Baştan aşağı. (Farsça)

• Baştan ayağa, baştanbaşa. (Farsça)

sertaser / sertâser / سرتاسر

• Baştanbaşa. (Arapça)

serteser

• Baştan başa.

• Baştan başa.

sertiz

• Baştarafı sivri olan, ucu sivri, keskin. (Farsça)

serüven

• Başa gelen, heyecan verici hâdise. Sergüzeşt, macera.

server

• Baş, reis.

serveri / serverî

• Başlık, başkanlık, serverlik, reislik. Ululuk. (Farsça)

serzakir / serzâkir

• Başta gelen zâkir, zikredenlerin başı. (Hazret-i Muhammed Aleyhissalâtü Vesselâm'dan kinâye olur.) (Farsça)

• Baş zikirci.

serzede

• Baş göstermiş, uç vermiş, çıkmış. (Farsça)

serzemin

• Başını yere koyarak. (Farsça)

serzeniş

• Başa kakma, takaza.

setr-i avret

• Başkalarına gösterilmesi haram olan yerlerin örtünmesi.

• Başkalarına gösterilmesi haram olan yerleri örtmek. Şer'an örtülmesi lâzım gelen yerlerini örtmek.

seyahin

• Basra ırmağının adı.

sikec

• Başı kızıl olan zehirli bir yılan.

sikke

• Basılmış madeni para.

sipeh-büd

• Başbuğ, başkomutan, başkumandan. (Farsça)

sipeh-keş

• Başkumandan, başbuğ. (Farsça)

sipehsalar / sipehsâlâr / سپه سالار

• Başkomutan. (Farsça)

siva

• Başka, gayrı, diğer. Kasd.

şube-i müstebidane

• Baskıcı tavrı olan şube.

suda' / sudâ' / صداع

• Baş ağrısı. (Arapça)

şüf'a

• Başkasına satılmış olan bir mülkü, satış değeri ile satın almak hakkı. Bu hakka mâlik olan kimseye şefî' denir.

suhare

• Başkasıyla alay eden.

suk'a

• Başın ortasındaki beyazlık.

sulta / سلطه

• Baskı, otorite.

• Baskı. (Arapça)

sultan-ı ezel ve ebed / sultân-ı ezel ve ebed / سُلْطَانِ اَزَلْ وَ اَبَدْ

• Başlangıç ve sonu olmaksızın, hüküm ve saltanatı ezelden ebede devam eden Sultan.

• Başlangıcı ve sonu olmayan sultan (Allah).

sultan-ı ezel, ebed

• Başlangıç ve sonu olmayan, hüküm ve saltanatı ezelden ebede devam eden Sultan, Allah.

sultan-ı ezeli ve ebedi / sultan-ı ezelî ve ebedî

• Başlangıç ve sonu olmaksızın, hüküm ve saltanatı ezelden ebede devam eden Sultan.

sünbül

• Başak.

• Başak, filiz.

sünbüle / سنبله

• Başak.

• Başak. (Arapça)

sünnet-i kifaye / sünnet-i kifâye

• Başkalarının meselâ beş-on kişiden birinin işlemesiyle, diğerlerinden sâkıt olan (düşen) sünnet.

şüru / şürû / شروع

• Başlama. (Arapça)

şuru'

• Başlama. Mübaşeret etme.

şüru'

• Başlamak.

ta'ziye / تَعْزِيَه

• Baş sağlığı dileme.

ta'ziyename / ta'ziyenâme / تَعْزِيَه نَامَه

• Başsağlığı mektubu.

ta'ziyet / تعزیت

• Başsağlığı dileme. (Arapça)

ta'ziyetname / ta'ziyetnâme / تعزیت نامه

• Başsağlığı mektubu. (Arapça - Farsça)

tab / tâb

• Basma, baskı.

• Baskı, basma.

tab eden

• Basan.

tab edilen

• Basılan.

tab edilme

• Basılma.

tab etmek

• Basmak.

tab'

• Baskı, basma.

tab' eden

• Basan, yayınlayan.

tab' etmek

• Basmak.

tabhane / tabhâne / طبع خانه

• Basımevi. (Arapça - Farsça)

tabi' / tâbi'

• Basan, resmeden; yaratıcı, yaratan.

tacıser / tâcıser / تاج سر

• Baştacı. (Arapça - Farsça)

tacser / tâcser / تاجسر

• Baştacı. (Arapça - Farsça)

tadlil-i gayr

• Başkalarını dalâlete nisbet etmek. Sapıklığına hükmetmek.

tadmid

• Başına veya koluna merhem sürüp bez bağlamak.

tagallüb

• Baskı ve zulüm yapma.

tagallüb etmek

• Baskı ve zorbalık yapmak.

tagayyür

• Başkalaşma, dönüşme.

tağayyür

• Başkalaşma, değişikliğe uğrama.

tağayyur / تغير

• Başkalaşma.

tagayyür / تَغَيُّرْ

• Başkalaşma.

tagayyürat / tagayyürât

• Başkalaşmalar.

tağayyürat

• Başkalaşmalar, değişmeler.

tağyir / tağyîr / تَغْي۪يرْ

• Başkalaştırma, değiştirme, bozma.

• Başkalaştırma.

tahakküm

• Baskı.

tahakkümat

• Baskılar, zorbalıklar.

tahamül

• Başkasının zahmetini yüklenmek.

tahavvül / تَحَوُّلْ

• Başka hâle girme.

taht-ı riyaset / taht-ı riyâset / تَحْتِ رِيَاسَتْ

• Başkanlığı altında.

taht-ı riyasetinde

• Başkanlığı altında.

tahtgah / tahtgâh / تختگاه

• Başkent. (Farsça)

tahvil / tahvîl / تَحْو۪يلْ

• Başka hâle sokma.

takannu'

• Başına örtü örtmek.

takaza / takazâ

• Başa kakma.

takdirname / takdîrname / تقدیرنامه

• Başarı belgesi. (Arapça - Farsça)

takni'

• Başına örtü örttürmek.

tasallut / تَسَلُّطْ

• Başa belâ olma.

tasallut etmek

• Baskı kurmak, hâkim olmak.

tasannuf

• Başka eserlerden tasnif etme, derleme.

tasavvur-u basit

• Basit düşünce.

tasdi' / tasdî' / تصدیع / تَصْد۪يعْ

• Baş ağrıtma, rahatsız etme. (Arapça)
• Tasdî' etmek: Baş ağrıtmak, rahatsız etmek. (Arapça)

• Baş ağrıtma, rahatsız etme.

tata'tu'

• Başını aşağı eğmek.

taziyet / tâziyet

• Baş sağlığı dileme.

tazyik / tazyîk

• Baskı.

• Baskı, sıkıştırma.

tazyikat

• Baskılar, sıkıştırmalar.

te'lif / te'lîf

• Başkalarının sözlerini kendine mahsus bir sıra ile toplayıp kitâb hâline getirme.

te'vil / te'vîl / تأویل

• Başka bir yorum getirme. (Arapça)
• Te'vîl etmek: Başka bir yorum getirmek. (Arapça)

tebeddü'

• Başlamak.

tebeddül etme

• Başkalaşma, değişme.

tecil

• Başka zamana bırakma, tehir, erteleme.

tegayyür

• Başkalaşma, dönüşme.

tegayyürat / tegayyürât

• Başkalaşmalar.

• Başkalaşmalar, değişmeler.

tekemküm

• Başına külâh giymek.

telfi'

• Başını örtmek.

tenkis-i gayr / tenkîs-i gayr

• Başkasını kusurlu gösterme.

tertibat-ı mukaddeme / tertibât-ı mukaddeme

• Başlangıçtaki sıralamalar, tertib ve düzenler.

teşdih

• Baş yarmak.

teşebbüs etmek

• Başvurmak, girişmek.

tevessül

• Başvurma, sarılma.

tevessül etme

• Başvurma, sarılma.

tevessülen

• Başvurarak.

• Başvurarak, girişerek. Sebep tutarak.

tevfiksizlik

• Başarısızlık.

tolga

• Başlık, miğfer nevilerinden birinin adıdır.

traj

• Basılan gazete veya mecmuanın baskı sayısı. (Fransızca)

• Baskı sayısı, tiraj.

tufeyli / tufeylî

• Başkalarının sırtından geçinen, asalak.

ufk-u ezel

• Başlangıcı olmayan sonsuzluk ufku.

ufre

• Başın ortasında olan saç.

uhra / uhrâ / اخری

• Başka, diğer, sonra.

• Başka, diğer. (Arapça)

ulü-l ebsar

• Basiret sâhibleri.

vajgun / vâjgûn / واژگون

• Baş aşağı, tepetakla, tersyüz olmuş. (Farsça)

ve minellahi't-tevfik / ve minellahi't-tevfîk

• Başarmak sadece Allah'tandır.

vech-i ahar / vech-i âhar

• Başka sebeple.

vedi'

• Başkasının malını saklamaya memur kimse.

vekaleten / vekâleten

• Başkası adına.

vekil / vekîl

• Başkası adına iş gören.

vesayet / vesâyet

• Başkası adına iş yapma.

vesile-i cebir

• Baskı, zorlama aracı.

yamur

• Başının ortasında bir sürü boynuzları olan bir cins geyiğin erkeği.

zafer

• Başarma, üstün gelme.

zaman-ı istibdat

• Baskı, zulüm dönemi.

zeluli / zelulî

• Başı yumuşak. Dayanıklı. Sabırlı, tahammüllü.

zere'

• Başın önünde vâki olan beyazlık.