a'ceb

• Çok acâyib. Pek tuhaf olan.

aib

• (Bak: Ayib)

amut

• Bir kimsenin peşinden ayıbını söylemek.

ayb-cu / ayb-cû

• İnsanın ayıplarını araştıran, herkesin ayıbını, noksanını meydana çıkarmak isteyen. (Farsça)

ayb-ı hadis / ayb-ı hâdis

• Huk: Satılan eşya müşteri elinde iken ârız olan ayıb. (Müşterinin satın aldığı kumaşı kesip biçmesiyle meydana gelen hâl gibi)

ayyab

• Kusur görücü, ayıb gören.

cenaib

• (Tekili: Cenayib) (Cenibe) Yedek hayvanlar, yedek binekler.

dedikodu

• Bir müslümanın veya zımmînin (İslâm devletinin idâresi altında bulunan müslüman olmayan vatandaşın) ayıbını, onu kötülemek için arkasından söylemek.

gafur / gafûr

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Kulların günâh, ayıb ve hatâlarını pek çok örtüp, bağışlayan.

ifzah

• (Fazih. den) Kusuru, kötülüğü, ayıbı açığa vurma.

ihbar-ı gaybi / ihbar-ı gaybî

• Gayıbdan verilen haber. Geçmiş zamandan veya gelecekten verilen haber.

kadh

• Zemmetme, çekiştirme. Bir kimsenin ayıb ve kusurlarını söyleyerek gıybet etme.
• Men'etmek, engel olmak.
• Çakmak taşını çakmak.
• Bir kimsenin işine halel vermek.

kasib

• (Çoğulu: Kasâyib) Kadınların yüzleri üstüne bıraktıkları kıvırcık saç. Kâkül.

keribe

• (Çoğulu: Kerâyib) Katı, sert.

maib / maîb

• (Çoğulu: Maâyib) Kusur, eksiklik, noksanlık. Leke.
• Ayıplanmış.

meayib

• Kusurlar, ayıblar, lekeler.

mesube

• (Çoğulu: Mesâyib) Belâ, zahmet.
• Mekruh emir.

müdellis

• Sattığı malın kusur ve ayıbını müşteriden saklıyan.

mukırr

• (Karâr. dan) Doğruyu ve gerçek olanı söyliyen. Kabahat veya ayıbını gizlemeden söyliyen.
• Fık: Birinin, kendisinde hakkı olduğunu haber veren kimse.

nakise

• Kusur, ayıb, eksiklik, kabahat, noksanlık.
• Gıybet.

ru-siyah

• Kara yüzlü. Ayıbı olan. (Farsça)

şayib

• (Çoğulu: Şevâyib) Ayıp. Noksan.
• Pis, murdar.
• Saçı ve sakalı beyazlamış olan kimse.

şayibe

• (Bak: ŞAYİB)

şevayib

• (Tekili: Şayibe) Şâyibeler, noksanlıklar, ayıplar.

şısb

• (Çoğulu: şesâyib) şiddet.
• Nasip.

taacib

• Acayib şeyler. Tuhaf şeyler.

tedlis

• Sattığı şeyin ayıbını müşteriden gizlemek.
• Fık: Hadisi ilk nakledenin ismini gizlemek. Hadisi başkasına isnâd eylemek.

• Sattığı malın ayıbını gizleyerek aldatma.

telbis

• (Lebs. den) Ayıbını, kusurunu örtüp iyi göstermek.
• Suret-i haktan görünerek hile edip aldatmak.
• Hile. Oyun.

teribe

• (Çoğulu: Terâyib) Göğüs.

teşrid

• Ayırma, dağıtma. Dilim yapıp kesmek.
• Nefyetme, kovalama.
• Belâya atma. Ürkütüp kaçırma. Sevketme.
• Birisinin ayıbını teşhir eylemek.

uşabe

• (Çoğulu: Eşâyib) Karışık olan.
• Nesebi karışık kişi.

uyub

• (Tekili: Ayıb) Ayıblar, kusurlar.

zarar-dide

• Zarar görmüş olan. Ziyana, kayıba, noksanlığa uğramış olan. (Farsça)