husuf namazı / husûf namazı

• Ay tutulduğunda kılınan namaz.

adet görme / âdet görme

• Aybaşı hâli. Kadınlardan ve ergenlik, evlenme çağına gelmiş olan kızlardan her ay belli günlerde kan gelmesi hâli.

ahfec

• Ayakları eğri.

ahmas-ül kadem

• Ayak tabanı.

ahnef

• Ayakları çarpık ve eğribüğrü olan.

ahred

• Ayaklarının siniri kurumuş veya bozulmuş olan hayvan.

akademi heyeti muvacehesinde

• Aydın, âlim ve bilginlerden oluşan ilmî kurul önünde, karşısında.

akdam / akdâm / اقدام

• Ayaklar. (Arapça)

akib

• Ayağın ökçesi. Adamın evlâdı, evlâdının evlâdı.

akmar / akmâr / اقمار

• Aylar. (Arapça)

akmer

• Ay gibi beyaz (yüz). Akça şey.

alam-ı firak / âlâm-ı firak / آلَامِ فِرَاقْ

• Ayrılık elemleri, acıları.

• Ayrılık acıları.

alamet-i farika / alâmet-i fârika / عَلَامَتِ فَارِقَه

• Ayırt edici işaret.

• Ayırıcı işaret. Damga.

• Ayırt edici işaret.

alat-ı tenvir / âlât-ı tenvir

• Aydınlatma âletleri, cihazları.

alesseviyye

• Aynı seviyede, eşit olarak.

alettafsil / alettafsîl / على التفصيل

• Ayrıntılı olarak. (Arapça)

amm lafızlar / âmm lâfızlar

• Aynı cinsin birçok fertlerine birden delâlet eden lâfızdır. "Kavil, cemaat, nisa" lâfızları gibi.

anded

• Ayrılık, firak.

asir / âsir

• Ayağı kayan.

aşzan

• Ayağı kesilmiş gibi emekleyerek yürümek.

avar

• Ayıp, kusur, eksiklik. Fesad.

avare / âvâre / آواره

• Aylak. (Farsça)

avareser / âvâreser / آواره سر

• Aylak. (Farsça)

ayar / ayâr / عيار

• Ayar. (Arapça)

ayat / âyât / آیات

• Ayetler.

• Âyetler.

• Âyetler.

• Ayetler. (Arapça)

ayb / عيب

• Ayıp, utanılacak kusur.

• Ayıp. (Arapça)

ayine / âyine / آینه

• Ayna.

• Ayna.

• Ayna. (Farsça)

ayine-misal / âyine-misal

• Ayna gibi, aynaya benzer.

ayine-saz

• Aynacı. (Farsça)

ayinedar / âyinedar

• Ayna tutan.

• Ayna olan.

ayinedarlık / âyinedarlık

• Aynalık, ayna tutuculuk.

ayinhan / âyînhân / آیين خوان

• Ayin okuyan. (Farsça)

ayn-ı kabul

• Aynen kabul etme, aynısını verme.

ayn-ı mün'akis

• Aynaya vurup oradan ziyası, resmi, şekli gelen veya görünen şeyin kendisi.

ayniyet / عَيْنِيَتْ

• Aynılık, aynı oluş.

• Aynı olma.

• Aynısı olma.

ayniyyet / عينيت

• Aynılık. (Arapça)

aza-i nev'iye ve cinsiye / âzâ-i nev'iye ve cinsiye

• Aynı tür ve aynı cinsin ortak organları.

azl

• Ayırma, uzaklaştırma.

azletmek

• Ayırmak, uzaklaştırmak.

bad-pay

• Ayağı çabuk olan (at ve sâire). (Farsça)

bahr-i muhit-i nur / bahr-i muhît-i nur

• Aydınlığı her yeri kaplayan nur denizi.

bahr-i münir

• Aydınlatan deniz.

belağat-i ayet / belâğat-i âyet

• Âyetin belâğati; düzgün, kusursuz, yerinde ve halin ve makamın icabına göre söz söyleme.

belak

• Ayakları alacalı at.

bergriften

• Ayırmak. Kaldırmak. Gidermek. (Farsça)

berhast

• Ayaklanmış, kalkmış. (Farsça)

berpa / berpâ / برپا

• Ayakta, ayak üzerinde, dik. (Farsça)

• Ayakta. (Farsça)

biaynihi / biaynihî

• Aynen, gibi.

bihi

• Ayva. (Farsça)

bila-tefrik / bilâ-tefrik

• Ayrım yapmaksızın.

bilatefrik / bilâtefrik

• Ayırmaksızın.

bittafsil / bittafsîl / بالتفصيل

• Ayrıntılı olarak, uzun uzadıya. (Arapça)

çabükpa / çâbükpâ / چابك پا

• Ayağına çabuk. (Farsça)

cazi

• Ayaklarını dikip parmakları üzerine oturan kişi.

çerağan / çerâğân / چراغان

• Aydınlatma, donatma. (Farsça)

cihaz / cihâz

• Aygıt, çeyiz.

cihazat / cihâzât

• Aygıtlar.

cihet-i infikak / cihet-i infikâk

• Ayrılma, çözülme yönü.

cüda / cüdâ / جدا / جُدَا

• Ayrılık. Ayrılmış. (Farsça)

• Ayrılık, ayrılmış.

• Ayrı, ayrılmış.

• Ayrı. (Farsça)
• Cüda kalmak: Ayrı düşmek, uzak kalmak. (Farsça)

• Ayrı, ayrılmış.

cüdayi / cüdâyî / جدایى

• Ayrılık. (Farsça)

çuhadar

• Ayak hizmetinde bulunan çuha elbiseli yahut çuhadan olan perdenin haricinde emre hazır bulunan hademe.

cümle-i ayet / cümle-i âyet

• Âyet cümlesi.

dafn

• Ayakla tekme vurmak ve atmak.

dahs

• Ayağıyla tepinmek.

darice

• Ay ve güneş ağılı. (Farsçada "hâle" denir.)

decucat

• Ayakları kısacık dişi deve.

delail-i nakliye / delâil-i nakliye

• Âyet ve hadis gibi nakle dayanan deliller.

derbeder / دربدر

• Aylak, avare. (Farsça)

dindaş

• Aynı dinden olan.

dübb / دب

• Ayı.

• Ayı. (Arapça)

dug

• Ayran. (Farsça)

duğ / dûğ / دوغ

• Ayran. (Farsça)

eazım-ı müçtehidin / eâzım-ı müçtehidîn

• Âyet ve hadisler başta olmak üzere, diğer dinî delillerden hüküm çıkarma bilgi ve kabiliyetine sahip olan büyük İslâm âlimleri.

ebnayıcins / ebnâyıcins

• Aynı türden olanlar.

ebu humeyd

• Ayı denilen canavar.

ehl-i kıyam

• Ayaklananlar, ihtilal girişiminde bulunanlar, isyan edenler.

ehl-i memleket

• Aynı memleketten, hemşehri.

ehl-i zahir / ehl-i zâhir

• Âyet ve hadislerin sadece lâfızlarına, şeklî mânâlarına göre tefsir yapıp hüküm veren âlimler.

elektrik-i nevvare

• Aydınlatan elektrik.

elfirak

• Ayrılma, ayrılık sözü.

elhüccetü'z-zehra / elhüccetü'z-zehrâ

• Ay gibi parlak mânâsında On Beşinci Şuâın adı.

esabi-ül kadem

• Ayak parmakları.

esdaf-ı ayat / esdâf-ı âyât

• Ayetlerin sadefleri; inci kabuğu gibi değerli olan mahfazaları.

eşhur / eşhûr

• Aylar.

eşhür / اسهر

• Aylar. (Arapça)

est

• Ayakları uzun olan.

evbaş / evbâş / اوباش

• Ayak takımı, külhanbeyler. (Arapça)

evkaş

• Ayak takımı. Terbiyesiz, ahlaksız, adi ve alçak kimse.

eyyam-ı biyd / eyyâm-ı biyd

• Ayın ışığının en aydınlık olduğu kamerî aylarının 13, 14 ve 15. günleri.

fahl

• Aygır; neslin devamını sağlayan erkek hayvan.

farika / fârika

• Ayırıcı özellik; birbirine benzememe özelliği.

• Ayırıcı özellik.

farıka / fârıka / فارقه

• Ayırıcı. (Arapça)

farika / fârika / فَارِقَه

• Ayırt edici.

fark / فرق

• Ayrılık, başkalık.

• Ayrıcalık, ayrılık. (Arapça)

fasıl / fâsıl

• Ayıran, bölen.

fehm-i ayet / fehm-i âyet

• Âyetin anlaşılması, idrak edilmesi.

feht

• Ay aydınlığı, ay ışığı.

felke

• Ayın dolunay şekli.

ferhunde-pay / ferhunde-pây

• Ayağı uğurlu olan. (Farsça)

feri / ferî

• Ayrıntılarla ilgili.

feriyye

• Ayrıntılar.

feşc

• Ayağını ayırıp apışmak.

fetk

• Ayırma, yarma.

fevaid-i tenvir / fevâid-i tenvir

• Aydınlatmanın, nurlandırmanın faydaları.

fikr-i münevver

• Aydın fikir, düşünce.

fırak

• Ayrılık.

firak / firâk / فراق / فِرَاقْ

• Ayrılık. Ayrılmak. Hicran.

• Ayrılık.

• Ayrılık.

• Ayrılık.

• Ayrılık.

firaz

• Ayrılmak.

fırka-i dalle / fırka-i dâlle

• Âyet-i kerîmelere ve hadîs-i şerîflere kendi görüş ve akıllarına göre mânâ vererek, doğru yoldan ayrılıp dalâlete (yanlış ve bozuk yollara) sapmış fırkalardan her biri.

firkat / فرقت / فِرْقَتْ

• Ayrılık.

• Ayrılık.

• Ayrılık. (Arapça)

• Ayrılık.

firkatli

• Ayrılık dolu.

fisal / fisâl

• Ayrılmışlar.

fitne

• Ayrılık, karışıklık, kargaşa; insanı hak ve hakîkatten saptıracak şey. İnsanları sıkıntıya, belâya düşüren, müslümanların zararına sebeb olan iş. Düşmanlığa sebeb olan şey.

furkan

• Ayırt edici; hak ile bâtılı birbirinden ayıran Kur'ân.

füruat / fürûat

• Ayrıntılar.

füşürde-kadem

• Ayak direyen, inad eden, ısrar eden. (Farsça)

fuzaz

• Ayrılmış ve dağılmış nesne.

gayr-i kabil-i tefrik / gayr-i kâbil-i tefrik / غير قابل تفریق

• Ayırdedilmez.

gayr-ı mütecezzi / gayr-ı mütecezzî

• Ayrılamayan, bölünemeyen.

gayriyet

• Ayrılık. Gayrılık.

hacil

• Ayaklarından üç tanesi beyaz olan at.

hacla'

• Ayakları beyaz olan koyun.

hafelleh

• Ayaklarının uç kısmı birbirine yakın olup, ökçeleri uzak olan.

haffaf

• Ayakkabı, terlik vb. gibi şeyler yapan ve satan. Kavaf.

hak-i pay / hâk-i pây

• Ayağının tozu.

hak-pay / hâk-pay

• Ayağın tozu, ayağın toprağı. Ayağın batığı toprak. (Farsça)

hakeza / hâkezâ / هكذا

• Aynı şekilde. (Arapça)

hal-i ihtilal / hâl-i ihtilâl

• Ayaklanma durumu, karışıklık hâli.

halaca

• Ayak yolu, abdesthane. (Farsça)

hale / hâle / هاله

• Ay ve güneşin etrafında bazen görünen parlak dâire.

• Ay çevresinde görülen parlak daire, ayla.

• Ayça, hâle. (Arapça)

halevar

• Ay şeklinde olan, hilâl gibi olan. (Farsça)

halhal / خلخال

• Ayak bileziği, halhal. (Arapça)

hanin / hanîn

• Ayrılık acısıyla inleme.

har-ı firkat / hâr-ı firkat

• Ayrılık acısı.

harca'

• Ayakları beline varana kadar beyaz olan koyun.

harf be harf

• Aynen, aslı gibi, olduğu gibi.

hasenat-ı muzie / hasenat-ı muzîe

• Aydınlatıcı güzellikler, iyilikler.

hasf / خسف / خَسْفْ

• Ay tutulması.

• Ay tutulması. (Arapça)

• Ay tutulması.

hassa-i farika

• Ayırıcı özellik. Vasf-ı fârık. Bir şeyi diğerinden ayıran hususiyet.

hassa-i mümeyyize

• Ayırıcı vasıf, belirgin özellik.

hatt-ı fasıl / hatt-ı fâsıl

• Ayırıcı çizgi, fasledici çizgi.

havrem

• Ayak ovup kir gidermekte kullanılan, kırmızı renkli delikli taş.

hayat-ı cinsiye

• Aynı alt türdeki varlıkların hayatı.

hayize

• Aybaşısı olan kadın.

haylulet-i arz / haylûlet-i arz

• Ay tutulması. Dünyanın güneşle ay arasına girerek güneş ışığına perde olması.

• Ay tutulması, Dünyanın Güneşle ayın arasına girmesi.

hayz ve nifas

• Aybaşı hali ve lohusalık.

hebenka

• Ayak parmaklarını dikip ökçesi üzerine oturmak.

hecr / هجر

• Ayrılık. (Arapça)

hem

• Aynı, birlikte.

hem-asıl

• Aynı asıldan. (Farsça)

hem-asır

• Aynı asırda olan. Bir asırda beraber olanlar.

hem-asr

• Aynı asırda yaşayan, çağdaş.

hem-bar

• Aynı yükü yüklenmiş olan, aynı yükü taşıyan. (Farsça)

hem-cay

• Aynı yerde oturan. Hemşehri. (Farsça)

hem-cins

• Aynı cinsten olan.

hem-civar

• Aynı yerde oturan, komşu.

hem-fikr

• Aynı düşüncede ve aynı fikirde olan. Kafadar. (Farsça)

hem-hal

• Aynı halde olan. İkisi beraber. (Farsça)

hem-kar / hem-kâr

• Aynı işi yapan, aynı işte olan. (Farsça)

hem-kıymet

• Aynı kıymette olan, kıymetleri eşit olan. (Farsça)

hem-kün

• Aynı cins işte çalışan, işleri ve meslekleri aynı olan. Meslekdâş. (Farsça)

hem-nesl

• Aynı sülâle ve soydan, aynı nesilden, soydaş. (Farsça)

hem-pa

• Ayakdaş. Arkadaş. Yoldaş. (Farsça)

hem-seng

• Aynı ölçüde, aynı mizanda, bir tartıda.

hem-sıfat

• Aynı vasıf ve nitelikte olan.

hem-sufre

• Aynı sofraya oturan, sofra arkadaşı. (Farsça)

hem-zeban

• Aynı dili konuşan, lisanları aynı olan.

hemcevherlik

• Aynı cevherden olma, aynı asıldan gelme. (Farsça - Türkçe)

hemcins / هم جنس / هَمْجِنْسْ

• Aynı cinsten.

• Aynı cinsten olan.

• Aynı cinsten. (Farsça - Arapça)

• Aynı cinsten olan.

hemfikir

• Aynı fikir.

hemfikr / همفكر

• Aynı düşüncede, hemfikir. (Farsça - Arapça)
• Hemfikr olmak: Aynı fikri paylaşmak. (Farsça - Arapça)

hemşehri

• Aynı şehirden. Aynı memleketli olan. (Farsça)

• Aynı şehirli olan.

• Aynı şehirden.

hemzeban / hemzebân / همزبان

• Aynı dili konuşan. (Farsça)

hezhaz

• Aygırları boyunlarından sıkıp zebun eden yavuz aygır.

hicr / هجر

• Ayrılık. (Arapça)

hicran / hicrân

• Ayrılık, ayrılık acısı.

hicran-zede

• Ayrılmış, üzüntülü, hicrâna uğramış.

hilaf / hilâf / خلاف

• Aykırı, zıt. (Arapça)

hilal / hilâl

• Ay; yay şeklinde görülen ay.

hilale / hilâle

• Ay ağılı, hâle.

hırkat

• Ayrılık ateşi.

hırs / خرس

• Ayı.

• Ayı. (Farsça)

hırs-beçe

• Ayı yavrusu.

hırsek

• Ayı yavrusu. (Farsça)

hırseme

• Ayakkabının başı.

hısan

• Aygır, at.

hisan

• Aygır, damızlık erkek at.

horanta

• Aynı çatı altında yaşayan kişiler, ev halkı. (Farsça)

hulf / خُلْفْ

• Aykırı davranma.

hünsaiyyet

• Aynı kimsede ve aynı zamanda hem erkeklik hem dişilik.

husuf

• Ay tutulması.

hüsuf / hüsûf

• Ay tutulması, sönme.

husuf / husûf / خسوف / خُسُوفْ

• Ay tutulması. (Arapça)

• Ay tutulması.

• Ay tutulması.

husuf namazı

• Ay tutulmasında kılınan namaz.

husuf-i cüz'i / husuf-i cüz'î

• Ayın bir kısmının tutulması.

husuf-i külli / husuf-i küllî

• Ayın tamamen tutulması.

husufat / husufât

• Ay tutulmaları.

hususa

• Ayrıca, hususen, başkaca.

hüve hüvesine

• Aynen.

hüvehüvesine

• Aynen.

ı'sar

• Ayağını kaydırıp yere yıkmak.

icare-i müşahere

• Aylık olarak yapılan icaredir. Bir haneyi bir aylığına kiraya vermek gibi.

icha'

• Ayaz çıkma.

icma-ı ümmet / icmâ-ı ümmet

• Aynı asırda yaşamış olan İslâm âlimlerinden müçtehit olanların, şeriatın bir meselesi hakkında verilen hükümde birleşmeleri, dinî bir konuda söz birliği etmeleri.

icmal-i şehri / icmal-i şehrî

• Aylık gelir ve giderleri, yahut yalnız giderleri toplu ve kısaltılmış olarak gösteren cetveller.

ictihad / ictihâd

• Âyet ve hadîslerden hüküm çıkarma, içtihat.

iddet-i eşhür

• Ay hesabıyla iddet beklemek. Boşanma tarihinden itibaren hür ise üç ay, cariye ise birbuçuk ay bekler.

ıdtıgan

• Ayağıyla kendi kendine vurmak.

ifraz / ifrâz

• Ayırmak, tefrik etmek. Ayrılmak.

• Ayrılma, akma, salgı.

iftirak / iftirâk / افتراق

• Ayrılma.

• Ayrılma.

• Ayrılık. (Arapça)

iftirakat

• Ayrılıklar. İftiraklar. Parçalanmalar.

igmaz

• Ayıplamak. Kınamak. Tahkir etmek.

iğva / iğvâ

• Ayartma, kandırma.

• Ayartma, baştan çıkarma.

igva'

• Ayartmak. Azdırmak. Baştan çıkarmak.

ihtilaf

• Ayrılma, ayrışma, çözülme.

ihtilaf u tefrika / ihtilâf u tefrika

• Ayrılık ve anlaşmazlık.

ihtilaf-ı matali / ihtilâf-ı matâli

• Ay'ın doğuşunun zaman olarak farklı yerlerde farklı oluşu.

ihtilaf-ı metali / ihtilâf-ı metâli

• Ay'ın doğuşunun zaman olarak, farklı yerlerde farklı oluşu.

ihtilaf-ı metali' / ihtilâf-ı metali'

• Ayın doğuş zamanlarının farklı yerlerde farklı oluşu.

ihtilafat / ihtilâfât

• Ayrılıklar, anlaşmazlıklar, uyuşmazlıklar.

ihtilal / ihtilâl

• Ayaklanma, karışıklık.

• Ayaklanma, kargaşalık.

ıkmar

• Ayın doğmasını bekleme.

iktiza-i nass / iktizâ-i nass

• Âyet ve hadîslerin gerektirdiği şey; nassın (âyet-i kerîme ve hadîs-i şerîfin) hükmünün anlaşılabilmesi ve istenilen mânânın ortaya çıkması için sözün tamâmına bakılarak gerekli hükmün taktir edilmesi.

ila ahir-i aye / ilâ âhir-i âye

• Âyetin sonuna kadar.

ila ahir-i ayet / ilâ âhir-i âyet

• Âyetin sonuna kadar.

ila ahiri'l-aye / ilâ âhiri'l-âye

• Âyetin sonuna kadar.

ilaahirilayet / ilââhirilâyet

• Âyetin sonuna kadar.

imtiyaz / imtiyâz / اِمْتِيَازْ

• Ayrıcalık, ayırd edici özellik.

• Ayrıcalık.

• Ayrıcalıklı olma.

imtiyazat / imtiyazât

• Ayrıcalıklar.

• Ayrıcalıklar.

imtiyazlı

• Ayrıcalıklı.

inad / inâd

• Ayak direme, inat.

inare / inâre / اناره

• Aydınlatma. (Arapça)

infikak / infikâk / انفكاک

• Ayrılma.

• Ayrılma, ayrışma.

• Ayrılış. (Arapça)

infisal / infisâl / انفصال

• Ayrılma.

• Ayrılma.

• Ayrılma. (Arapça)

inhilal / inhilâl

• Ayrışma, dağılma.

inhisaf

• Ay tutulması. Husufa uğramak. Ay'ın, dünyanın gölgesi altına girmesi veya o şekildeki gölgelenmek.

inşikak-ı kamer / inşikâk-ı kamer

• Ay'ın parçalanması. Peygamberimiz Hazret-i Muhammed Aleyhissalâtü vesselâmın mu'cizesi eseri olarak gökte ay'ın en parlak olduğu bir zamanda ikiye ayrılması.

• Ayın ikiye bölünmesi.

insina-yı kadem

• Ayağın burkulması.

ırk

• Ayrı soyda olan, ayrı dilde konuşan değişik kültüre sâhip, şeklî özellikleri bulunan insan topluluğu, millet.

ırktaş

• Aynı ırktan olan.

ıslihmam

• Ayak üstüne durmak.

ısrar

• Ayak direme.

istade

• Ayakta durmuş. (Farsça)

ıstıfa / ıstıfâ

• Ayıklanma, temizlenme.

• Ayıklanma, saflaşma.

istifraz

• Ayırıp tefrik etme.

ıstıham

• Ayak üstüne dikili durmak.

istikbah / istikbâh / استقباح

• Ayıplama. (Arapça)

istikra / istikrâ

• Ayrı ayrı olaylardan genel bir hüküm çıkarma.

istimaze

• Ayrılma, ayrı durma, açıkta bulunma.

istisna / istisnâ

• Ayırmak. Kaide dışı bırakmak. Müstesna kılmak.

• Ayrılık, kural dışı.

isyan / isyân

• Ayaklanma, başkaldırma.

itizal / îtizâl

• Ayrılma, sapma.

ittifak-ı vazife

• Aynı görevde birleşme.

ittihad-ı maksat

• Aynı hedefte birleşme.

iyani / iyanî

• Ayân olana ait, âşikâr ve belli olana dair.

izae / izâe / اضائه

• Aydınlatma, ışıklandırma.

• Aydınlatma.

• Aydınlatma. (Arapça)

ızlak-ı akdam / ızlak-ı akdâm

• Ayakların sürçüp kayması.

jerfbin / jerfbîn / ژرف بين

• Ayrıntılı düşünen, dikkatli. (Farsça)

kabil-i tefrik

• Ayrılabilir olma, ayrılması mümkün.

kàbil-i tefrik

• Ayrılabilir olma, ayrılması mümkün.

kabil-i temyiz

• Ayırt edilebilir.

kabile / kabîle

• Aynı soydan olup beraber yaşayan insanlar.

kadem / قَدَمْ

• Ayak, adım.

• Ayak.

kadem-bus

• Ayak öpen. (Farsça)

kademi / kademî

• Ayakla alâkalı. Ayağa mensub.

kademkeş

• Ayağını çeken. Yanaşmayan, gitmeyen. (Farsça)

kademnih

• Ayak basıcı. (Farsça)

kaim / kâim

• Ayakta duran.

• Ayakta duran, var olan.

• Ayakta olan, uyanık olan, namaz kılan.

kaim değildir

• Ayakta durması mümkün değildir.

kaim olan

• Ayakta kalan.

kaime

• Ayakta sağlam duran, esaslı.

kalb-i münevver

• Aydınlanmış, nurlu kalp.

kamer / قمر / قَمَرْ

• Ay.

• Ay.

• Ay.

• Ay.

• Ay. (Arapça)

• Ay.

kameri / kamerî

• Ay ile alâkalı.

kameri sene / kamerî sene

• Ayın yerküresi etrâfında on iki defâ dönmesi esnâsında ortaya çıkan yıl, sene. 354 gün.

kamervari / kamervâri / kamervârî

• Ay gibi, kamere benzercesine. (Farsça)

• Ay gibi.

• Ay gibi.

kamra

• Ay ışığı olan gece.

karabet-i nesebiyye

• Aynı soydan gelmek suretiyle olan asli hısım ve akrabalık.

karenba

• Ayakları uzun bir böcek.

kasta'

• Ayaklarının siniri büzülüp kurumuş olan deve.

kavim

• Aynı ırka mensub olanların oluşturduğu topluluk.

kebkeb

• Ayak patırtısı. (Farsça)

kefş / كفش

• Ayakkabı. (Farsça)

kehd

• Ayağı yere vurmak.

kem-ayar

• Ayârı doğru olmayıp bozuk olan. Hileli, kalp. (Farsça)

kem-iyar

• Ayarı bozuk. Hileli. Kalp altun veya gümüş. (Farsça)

kema fi's-sabık / kemâ fi's-sâbık

• Aynen eskisi gibi.

keza / kezâ / كذا

• Aynı şekilde, böylece. (Arapça)

kezalik / kezâlik / كذالك

• Aynı şekilde. (Arapça)

kıvamı / kıvâmı

• Ayakta tutanı, gelişip yayılmasını sağlayanı.

kıyam / kıyâm / قِيَامْ

• Ayaklanma.

• Ayakta durmak. Namazın içindeki farzlardan birisi.

• Ayakta durma, ayaklanma.

• Ayağa kalkma.

• Ayakta (varlıkta) durma.

kıyam etme

• Ayağa kalkma.

küre-i kamer

• Ay.

kuule

• Ayağının arkasıyla yerden toprak saçmak.

kuydaş

• Aynı köyden olanlar. Köyleri aynı olan kimseler. (Farsça)

lagzide-pay / lagzide-pây

• Ayağı kaymış. Ayağı sürçmüş. (Farsça)

lataknetu / lâtaknetu

• Ayet-i Kerimeden bir kısım olup: Ümidinizi kesmeyiniz (meâlindedir.)

lazım-ı gayr-ı müfarık / lâzım-ı gayr-ı müfarık

• Ayrılması mümkün olmayan, terki câiz olmayan, ziyade gerekli, çok lüzumlu.

lemz

• Ayıplamak. Dil ile tân etmek.

leyl-i münevver

• Aydınlık gece.

leyle-i bedr

• Ayın ondördüncü gecesi.

liaynihi / liaynihî

• Aynı, kendisi, bizzat, kendisinden dolayı.

lüzum-u gayr-i münfek

• Ayrılmazlık.

ma'yub

• Ayıplanmış. Ayıplanan. Bir kusuru ve eksiği olan.

maani-i ayat / maânî-i âyât

• Âyetlerin mânâları, anlamları.

maani-i mensusa / maânî-i mensûsa

• Âyet ve hadis ile sabit, tesbit edilmiş kesin mânâlar.

maayib / maâyib

• Ayıplar. Lekeler. Kusurlar.

• Ayıplar.

maayir

• Ayıplanmış.

magamiz

• Ayıplı, ayıplanmış.

mah / mâh / ماه

• Ay.

• Ay. (Farsça)

mah be mah

• Aydan aya.

mah-ı sipihr / mâh-ı sipihr / ماه سپهر

• Ay, gökyüzündeki ay.

mahane / mâhâne / ماهانه

• Aylık maaş. (Farsça)

• Aylık. (Farsça)

mahçehre

• Ay yüzlü. (Aslı: Mâhçihre'dir.) (Farsça)

mahiyane

• Ay hesabıyla verilen ücret. Aylık. (Farsça)

mahiyye

• Aylık.

mahru / mâhru / ماهرو

• Ay yüzlü, güzel yüzlü. (Farsça)

mahsusen

• Ayrıca, bile bile, mahsus olarak.

mahvar

• Ay gibi. (Farsça)

mahvare

• Aylık maaş. (Farsça)

mahveş

• Ay gibi. (Farsça)

mahyane

• Aylık. Aydan aya verilen maaş. (Farsça)

mail-i kamer / mâil-i kamer / مَائِلِ قَمَرْ

• Ayın dünya etrafında dolaştığı dâire. Ayın mahreki, yörüngesi.

• Ay'ın yörüngesi.

• Ayın yörüngesi.

mailikamer / mâilikamer

• Ayın yörüngesi.

makbul

• Ayağı bağlı olan.

makes olma / mâkes olma

• Ayna olma.

mazbut-u ümmet

• Aynen yazıya geçirdiği.

mazire / mazîre

• Ayran.

mazra

• Ayran. Bir nevi yemek.

meayib / meâyib

• Ayıplar.

meayip / meâyip

• Ayıplar, kusurlar.

mecmu-u ayat / mecmu-u âyât

• Âyetlerin toplamı, tamamı.

mecmu-u ayet / mecmu-u âyet

• Âyetlerin toplamı, tamamı.

medar-ı imtiyaz / medâr-ı imtiyâz / مَدَارِ اِمْتِيَازْ

• Ayrıcalıklı olma sebebi.

medar-ı nazar bir ferd / medâr-ı nazar bir ferd

• Âyetin baktığı, gösterdiği bir ferd, bir birey.

medar-ı tenevvür

• Aydınlanma sebebi.

mefruz / mefrûz / مفروز

• Ayırılmış. (Arapça)

meh / مه

• Ay.

• Ay. (Farsça)

mehcebin

• Ay alınlı. Alnı ay gibi parlak olan. (Farsça)

mehcur / mehcûr

• Ayrılmış.

mehir / mehîr

• Ay, kamer. (Farsça)

mehlika / mehlikâ / مه لقا

• Ay yüzlü, güzel yüzlü. (Farsça - Arapça)

mehru / mehrû / مهرو

• Ay yüzlü, güzel yüzlü. (Farsça)

mehtap

• Ay ışığı.

menazil-i kameriye / menâzil-i kameriye

• Ay'ın menzilleri, durakları.

menkel

• Ayak bileziği. Süs olarak kadınların ayak bileklerine taktıkları bilezik.

mensus / mensûs

• Âyet ve hadîs gibi kesin delillerle tesbit edilmiş olan.

menzil-i kamer / مَنْزِلِ قَمَرْ

• Ayın konak yeri, yörüngesi.

mer'a

• Aynalar.

meraya / merâyâ / مَرَايَا

• Aynalar.

• Aynalar.

• Aynalar.

meş'ale

• Aydınlatıcı âlet. Lâmba, kandil. Ucunda ateş yanan değnek.

meşale

• Aydınlatan ışık.

mest

• Ayakkabı, hazla kendinden geçen.

mevta'

• Ayağın bastığı yer.

mezahir / mezâhir

• Aynalar; görünme ve yansıma yerleri.

mihkadem / mîhkadem

• Ayağı kırık. (Farsça)

millet

• Aynı dinden olanlar topluluğu.

milletdaş

• Aynı milletten olan.

millettaş

• Aynı milletten olan.

milliyet

• Aynı milletten olma hâli.

milliyetçilik

• Aynı vatanda aynı toprakta doğup yetişenlerin din, örf-âdet ve menfeat birliği.

minzar

• Ayna. Bakma âleti. Gözlük.

mir'at / mir'ât / مرآت / مِرْآتْ

• Ayna.

• Ayna. (Arapça)

• Ayna.

mirat / mirât

• Ayna.

miz'a

• Ayıracak alet. Kesecek alet.

muaheze / muâheze

• Ayıplama, kınama.

muanid / muânid

• Aykırı, direnen.

muasır / muâsır / مُعَاصِرْ

• Aynı asırda yaşayanlar.

muayere

• Ayarlama.

muazzel

• Ayıplanmış, ta'zil edilmiş. Azarlanmış, paylanmış.

müban

• Ayrılmış ve kesilmiş.

mübayenet / mübâyenet

• Ayrılık, uymazlık, tutmazlık.

mübayin / mübâyin

• Aykırı, uymaz, ayrı.

mücanis

• Aynı cinsten olan. Cinsleri beraber olan.

• Aynı özelliği gösteren, bağdaşık, diğeriyle aynı cinsten olan.

müctehid

• Âyet ve hadîslerden hüküm çıkaran büyük âlim.

müçtehid

• Âyet ve hadîsler başta olmak üzere diğer dinî delillerden hüküm çıkarma bilgi ve kàbiliyetine sahip olan.

müctehid / مُجْتَهِدْ

• Âyet ve hadîsden hüküm çıkaran büyük zât.

mufarakat

• Ayrılık, ayrılmak.

müfarakat

• Ayrılmalar.

mufarakat eden

• Ayrılan.

mufarakat ederken

• Ayrılırken.

mufasala

• Ayrılma.

müfasale

• Ayrılışmak.

mufassal / مُفَصَّلْ

• Ayrıntılı.

• Ayrıntılı.

• Ayrıntılı olan.

mufassalan / مفصلا

• Ayrıntılı biçimde.

• Ayrıntılı olarak.

• Ayrıntılı olarak. (Arapça)

mufassalen / مُفَصَّلاً

• Ayrıntılı olarak.

• Ayrıntılı olarak.

müfessir

• Âyetleri tefsir eden, açıklayan, yorumlayan, yorumcu.

müfredat

• Ayrıntılar, parçalar.

müfreze

• Ayrılmış, ordudan ayrılmış birkaç müfreze.

mugayeret

• Aykırılık.

mugayir / مغایر

• Aykırı.

• Aykırı, zıt.

• Aykırı. Uymaz. Zıd. Başka türlü.

• Aykırı, zıt. (Arapça)

muhalefet etmemek

• Aykırı davranmamak.

muhalif / muhâlif

• Aykırı, karşıt.

muhazat

• Aynı hizâda bulunmak, karşı durmak, karşı olmak.

mülameze

• Ayıplamak.

mülhid

• Âyet-i kerîme ve hadîs-i şerîflere yanlış mânâ vererek dinden çıkan, yâni îmânı bozuk olan, Eshâb-ı kirâma (Peygamber efendimizin arkadaşlarına) söğen.

mümeyyiz

• Ayıran, ayırd eden.

mümeyyize

• Ayıran, temyiz eden.

münafat / münâfât

• Aykırılık, zıtlık.

• Aykırılık, birbirinin aksine olma.

münakkahiyet

• Ayıklanma, soyulma. En iyileri seçilme.

münevver

• Aydın, düşünür.

münevvere

• Aydınlanmış, nurlanmış.

munfasıl

• Ayrılan, ayrılıp gelen.

• Ayrılmış.

münfasıl

• Ayrılmış.

• Ayrılmış.

munfasıl / منفصل

• Ayrı. (Arapça)

munfasılan

• Ayrı ayrı olarak. Ayrılmış olarak. Munfasıl tarzda.

münfekk

• Ayrılan.

müşahere-haran / müşahere-hârân

• Aylıklılar. (Farsça)

müşahereten

• Aylıklı olarak.

müsahhirü'ş-şemsi ve'l-kamer

• Ayı ve Güneşi itaat ettiren, boyun eğdiren, Allah.

müşebbıt

• Ayak kaydıran, tehlikeye atan.

muşt-ül kadem

• Ayak tarağı.

müstefrez

• Ayrılmış, tefrik edilmiş.

müstenfir

• Ayaklandırma. Ürkme, kaçma.

müstesna / müstesnâ / مُسْتَثْنَا

• Ayrı tutulan.

mütecanis / mütecânis / متجانس

• Aynı cinsten, homojen. (Arapça)

mütefarık / mütefârık

• Ayrı ayrı.

• Ayrı ayrı.

mütefarik

• Ayrı ayrı. Bir birinden farklı olan.

müteferrik / مُتَفَرِّقْ

• Ayrı ayrı, parça parça.

• Ayrı ayrı.

müteferrikan

• Ayrı ayrı; parça parça.

• Ayrı ayrı bir hâlde.

mütemayiz

• Ayrı, seçkin.

müterakkıs

• Aynı şekilde yukarı çıkıp aşağı inen, aynı tarzda sallanıp hareket eden.

müvazi

• Aynı ağırlıkta, denk, eşit.

müzellak

• Ayağı kaydırılmış.

müzemm

• Ayıplı.

muzi / muzî

• Aydınlatan, ışık veren, parlak.

muzi' / muzî'

• Aydınlatan. Işık veren.

nahr-üş şehr

• Ayın evveli.

nakıs-ul iyar

• Ayarı bozuk.

nakş-ı kadem

• Ayak izi.

nasere

• Ayarı bozuk para. (Farsça)

nass-ı ayet / nass-ı âyet / نَصِّ اٰيَتْ

• Âyetin kesin ifadesi.

• Âyetin açık hükmü.

nazariyat / nazariyât / نَظَرِيَاتْ / nazarîyat

• Ayet ve hadislerle kesin olarak sınırları belirlenmemiş dinin ictihada açık olan kısımları.

• Ayet ve hadislerle kesin olarak sınırları belirlenmemiş dinin ictihada açık olan kısımları.

nazariyat-ı diniye / nazariyât-ı dîniye / نَظَرِيَاتِ دِينِيَه

• Ayet ve hadislerle kesin olarak sınırları belirlenmemiş dinin ictihada açık olan kısımları.

necm-i ayet / necm-i âyet

• Âyet yıldızı.

necm-i nur-efşan / necm-i nur-efşân

• Aydınlık saçan yıldız.

nehire

• Ayın evveli.

nehz

• Ayağa kalkmak, deprenip kalkmak, hareket.

nesli / neslî

• Aynı nesilden olma.

neviyet

• Aynı türden olma.

nevvare

• Aydınlatan.

neyyir-i asgar

• Ay. Kamer.

nez' edilmek

• Ayırılmak, çekip atılmak, sökülmek. (Arapça - Türkçe)

nidd

• Aynı, eş. Benzer, denk.

nühur

• Ayların evvelleri.

nur / nûr

• Aydınlık.

• Aydınlık, ışık.

nurlandıran

• Aydınlatan.

nurlandırmak

• Aydınlatmak, ışıklandırmak.

nurlanmak

• Aydınlanmak.

nurlu

• Aydınlık.

pa / pâ / پا

• Ayak.

• Ayak. (Farsça)

pa-berca / pâ-bercâ

• Ayağı yerde demek olan bu tâbir, mecaz yoliyle kaim, sabit, berkarar, daim, bâki mânâlarında da kullanılır.

pa-beste / pâ-beste

• Ayağı bağlı. Hareketsiz. (Farsça)

pa-bus / pâ-bus

• Ayak öpen. (Farsça)

pa-hast

• Ayak altında kalmış, çiğnenmiş olan. (Farsça)

pa-mal

• Ayak altında kalmış, çiğnenmiş., (Farsça)

pa-puş

• Ayak örten. Ayakkabı, pabuç. (Farsça)

pa-renc

• Ayak teri. Ücret. (Farsça)

pa-sitade

• Ayakta duran. Kaim. (Farsça)

pabend / pâbend / پابند

• Ayak bağı. (Farsça)

pabeste / pâbeste / پابسته

• Ayağı bağlı. (Farsça)

pabuç

• Ayakkabı.

pabusi / pâbûsî / پابوسى

• Ayak öpme. (Farsça)

pay-efzar

• Ayakkabı. (Farsça)

pay-fersud

• Ayağı incinmiş, aşınmış. (Farsça)

paybusi / pâybûsî / پایبوسى

• Ayak öpme. (Farsça)

payimal / pâyimâl

• Ayak altında kalmış.

payimal eden / pâyimâl eden

• Ayak altına alan, mahveden.

payimal olmasın / pâyimal olmasın

• Ayaklar altına alınmasın, çiğnenmesin.

payzar

• Ayakkabı, pabuç. (Farsça)

perdedar-ı felek / perdedâr-ı felek

• Ay, kamer.

peyk-i felek

• Ay. Dünyanın etrafında dönen ay. Dünyanın peyki.

puşende-i hata / puşende-i hatâ

• Ayıp örten.

püşt-pa

• Ayak tabanı. (Farsça)

ramt

• Ayıplama.

ratibe / râtibe / راتبه

• Aylık, maaş. (Arapça)

rebez

• Ayağı hafif. Hızlı yürüyüşlü.

ref-i imtiyaz

• Ayrımcılığın, kayırmacılığın kaldırılması.

refs

• Ayakla vurmak.

rekl

• Ayağıyla vurmak.

remla'

• Ayakları siyah, diğer tarafları beyaz olan dişi koyun.

resf

• Ayağı köstekli gibi yürümek.

rezilürüsva

• Ayıpları meydana çıkmakla alçalıp kötü hâle düşmek.

ricl

• Ayak, kadem.

rifas

• Ayakla vurmak, tepmek.

rü'yet-i hilal / rü'yet-i hilâl

• Ayı görme.

ruşen / rûşen

• Aydın, parlak.

• Aydın, parlak.

rusg-ül kadem

• Ayak bileği.

sabiiler / sâbiîler

• Aya ve yıldızlara tapan kimseler. El-Cezîre (Cizre) ve Harran civârında yaşayan bu kimseler, yahûdîlik, hıristiyanlık ve mecûsîlik gibi çeşitli dinlerden bâzı inanışları alarak bir din meydana getirmişlerdir.

şacir

• Ayak altında ızdırap çekmek.

şafe

• Ayakta çıkan ve dağlamayınca gitmeyen çıban.

şah

• Ayıp.

sahib-huruc

• Ayaklanmış, isyân etmiş, âsi. Ayaklanıp isyân ederek idâreyi ele geçirmiş kimse. (Farsça)

sahv

• Ayıklık; uyanıklık; tasavvufta kendinden geçme hâlinin sona ermesi.

şak

• Ayrılma, bölünme.

şakk-ı kamer / شَقِّ قَمَرْ

• Ayın iki parça olması mu'cizesi. (Kur'ân-ı Kerimin nass-ı kat'isi ile de sâbit olan ve mütevâtir olarak da bilinen Peygamberimiz Hazret-i Muhammed Aleyhissalâtü Vesselâmın parmağının işâreti ile ayın iki parçaya ayrıldığı hadisesi ki, büyük mu'cizelerindendir.)

• Ayın yarılması, Peygamber efendimiz Muhammed aleyhisselâmın ayı ikiye ayırması mûcizesi.

• Ay'ın ikiye bölünmesi mu'cizesi.

• Ayı ikiye ayırma (mu'cizesi).

salibe

• Ayakları yarık olan kadın.

şaribülleyli vennehar / şâribülleyli vennehâr / شارب الليل والنهار

• Ayyaş, gece demez gündüz demez içki içen. (Arapça)

sarih-i ayat / sarîh-i âyât

• Âyetlerin mânâlarının açıklığı.

şeb-i firkat

• Ayrılık gecesi, firkat karanlığı. (Farsça)

• Ayrılık gecesi.

şeb-i hicran

• Ayrılıkla geçirilen gece. Hicran gecesi.

sebeb-i iftirak

• Ayrılık sebebi, bölünüp parçalanma nedeni.

sebeb-i ihtilaf / sebeb-i ihtilâf

• Ayrılığa sebep.

sebükpay / sebükpây / سبك پای

• Ayağına çabuk. (Farsça)

şehr / شهر

• Ay, şehir, kent.

• Ay. 30 günlük süre.

• Ay. (Arapça)

şehri / şehrî

• Aylık.

• Ay ile ilgili, aylık.

selam / selâm / سَلَامْ

• Ayıp ve kusurlardan sâlim, emniyet içinde olma.

selef-i müçtehidin / selef-i müçtehidîn

• Âyet ve hadisler başta olmak üzere dinî delillerden hüküm çıkarma bilgi ve kâbiliyetine sahip olan İslâmın ilk dönemlerinde yaşamış İslâm âlimleri.

semiy

• Aynı isimde olmak. Adaş, hemnâm.

sepükpay / sepükpây

• Ayağına çabuk olan. (Farsça)

serar

• Ayın son gecesi.

şerarat-ı neyyirane / şerârât-ı neyyirâne

• Aydınlatıcı parlak kıvılcımlar, ışık saçan kıvılcımlar.

şeref-i imtiyaz

• Ayrıcalıklı, yüksek şeref.

setr-i uyub / setr-i uyûb

• Ayıpları örtmek, kusurları ifşa etmemek.

• Ayıpları, günahları örmek.

settar-ül uyub

• Ayıpları, kusurları örten. Kusurları göstermeyen, günahları bağışlayan Allah (C.C.)

settarü'l-uyub / settârü'l-uyûb

• Ayıpları, günahları örten, bağışlayan Allah.

settarüluyub / settarüluyûb

• Ayıpları örten Allah.

şikak / şikâk

• Ayrılık, parçalanma.

• Ayrılma, bölünme.

şikestepa / şikestepâ

• Ayağı kırık. (Farsça)

sırr-ı ayet / sırr-ı âyet

• Âyetin sırrı.

sırr-ı tenvir

• Aydınlatma, nurlandırma sırrı.

siyasetdaş

• Aynı siyasî görüşü paylaşan.

sübt

• Ayıp.

şuhur / şuhûr

• Aylar.

• Aylar.

şühur / şühûr / شهور

• Aylar. (Arapça)

süt kardeş

• Aynı kadından süt emmiş çocuk.

ta'n / طعن

• Ayıplama, kınama, kötüleme, suçlama. (Arapça)
• Ta'n edilmek: Ayıplanmak, kınanmak, kötülenmek, suçlanmak. (Arapça)
• Ta'n etmek: Ayıplamak, kınamak, kötülemek, suçlamak. (Arapça)

ta'ne / طعنه

• Ayıplama, kınama, kötüleme, suçlama. (Arapça)

ta'nezen

• Ayıplayan, kınayan, kötüleyen, suçlayan. (Arapça - Farsça)

ta'yib / ta'yîb / تعييب

• Ayıplamak. Kötülüğünü söylemek.

• Ayıplama. (Arapça)

ta'yip / tâ'yip

• Ayıplama, kusurlu bulma.

taaddüd-ü enbiya / taaddüd-ü enbiyâ / تَعَدُّدُ اَنْبِيَا

• Aynı dönemde birden fazla peygamberin olması.

• Aynı zamanda birden fazla peygamberin bulunması.

tafsil / تفصيل

• Ayrıntılı açıklama. (Arapça)

tafsil etmek

• Ayrıntılı olarak açıklamak.

tafsilat / tafsilât

• Ayrıntılar.

tafsilatlı / tafsilâtlı

• Ayrıntılı. (Arapça - Türkçe)

• Ayrıntılı.

tafsilen / tafsîlen / تفصيلا

• Ayrıntılı olarak.

• Ayrıntılı olarak, genişçe.

• Ayrıntılı olarak. (Arapça)

tafsili / tafsilî

• Ayrıntılı, geniş açıklamalı.

• Ayrıntılı.

tahallül

• Ayrışma.

tahlil / tahlîl / تحليل / تَحْل۪يلْ

• Ayrıştırma, çözümleme, analiz. (Arapça)
• Tahlil etmek: Değerlendirme yapmak, analiz yapmak. (Arapça)

• Ayrıştırma.

tahrikat

• Ayaklandırmalar, kışkırtmalar. Hareket ettirmeler.

tahsis edici

• Ayırıcı, bir tarafa ait kılıcı.

takbih / takbîh / تقبيح

• Ayıplama, çirkin görme. (Arapça)
• Takbîh etmek: Ayıplamak, kınamak. (Arapça)

takdir-i kamer

• Aya nizam verilmesi; konaklar takdir edilmesi.

tasavvu'

• Ayrılmak, perâkende olmak.

tayib / tâyib

• Ayıplama.

• Ayıplama.

teayyüb

• Ayıplamak.

tebiz / tebîz

• Ayırma, bölme.

tecanüs / tecânüs

• Aynı türden olma.

tecezzi / tecezzî

• Ayrışma, ufalanma.

teellüm-ü firak

• Ayrılık acısı.

tefahhul

• Aygırlanmak.

tefarik / tefârik

• Ayırmalar, ufak şeyler.

tefasil / tefâsîl / تفاصيل

• Ayrıntılar. (Arapça)

teferru'at / teferru'ât / تفرعات

• Ayrıntılar. (Arapça)

teferruat / teferruât / تَفَرُّعَاتْ

• Ayrıntılar.

• Ayrıntılar.

• Ayrıntılar.

tefrii / tefriî

• Ayrıntılamakla ilgili.

tefrik / تفريق / tefrîk / تفریق / تَفْر۪يقْ

• Ayırma, seçme.

• Ayırma.

• Ayırma, ayırdetme. (Arapça)
• Tefrîk edilmek: Ayırılmak, ayırt edilmek. (Arapça)
• Tefrîk etmek: Ayırmak, ayırt etmek. (Arapça)
• Tefrîk olunmak: Ayrılmak. (Arapça)

• Ayırma.

tefrik edici

• Ayırıcı.

tefrik etme

• Ayırma.

tefrik etmek

• Ayırmak.

tefrika / تَفْرِقَه / tefrîka / تَفْر۪يقَه

• Ayrılık, bölünme.

• Ayrılık, dizi yazı.

• Ayrılma, dağılma, anlaşmazlık.

• Ayrılık, anlaşmazlık.

tekarüm / tekârüm

• Ayıp ve kusur olacak şeylerden kaçınma.

tekrar-ı ayet / tekrar-ı âyet

• Âyetin tekrarı.

temayüz / temâyüz / تَمَايُزْ

• Ayrılma, öne çıkma.

temayüz eden

• Ayrıcalıklı olan, ayrılan.

temeyyüz / تَمَيُّزْ

• Ayrılma, öne çıkma.

temyiz / temyîz / تَمْي۪يزْ

• Ayırt etme.

• Ayırma, seçme.

• Ayırma, seçme, iyiyi kötüden ayırd etme.

• Ayırt etme.

temyiz etmek

• Ayırt etmek.

temyizen

• Ayırarak, seçerek.

tenevvür / تنور / تَنَوُّرْ

• Aydınlanma, nurlanma.

• Aydınlanma. (Arapça)
• Tenevvür etmek: Aydınlanmak. (Arapça)

• Aydınlanma.

tenvir / tenvîr / تَنْو۪يرْ

• Aydınlatma, nurlandırma.

• Aydınlatma.

tenvir buyuran

• Aydınlatan.

tenvir buyurmak

• Aydınlatmak.

tenvir eden

• Aydınlatan, nurlandıran.

tenvir etme

• Aydınlatma.

tenvir etmek

• Aydınlatmak.

tenvirat

• Aydınlatmalar, nurlandırmalar.

tenviriye

• Aydınlatma.

teravuh

• Ayakta çok durmak icab ettiği zamanlar, kâh sağ ayak üzerine ve kâh sol ayak üzerine durmak.

terbil

• Ayırmak.

tercüman-ı ayat / tercüman-ı âyât

• Âyetlerin, delillerin tercümanı.

terkil

• Ayağıyla veya tırnağıyla vurmak.

teşekkiyat-ı firak / teşekkiyât-ı firâk

• Ayrılıktan gelen şikayetler.

teşhis

• Ayırma.

teşniat

• Ayıplamalar, çirkin bulmalar.

teşnir

• Ayıp vermek.

tevari-i kamer

• Ayın gizlenmesi, görünmez olması.

tezayül

• Ayrılmak.

tezerruk

• Ayrılmak, dağılmak.

tezyil

• Ayırmak.

tıbk

• Aynısı, tıpkısı, tam aslı, tam kendisi.

tuvvel

• Ayakları uzun olan bir cins su kuşu.

ukul-u nuraniye erbabı / ukûl-u nuraniye erbabı

• Aydınlanmış akıl sahipleri.

ünün

• Ayağı ve burnu kırmızı, vücudu kara olan bir kuş.

uyub / uyûb

• Ayıplar, kusurlar.

• Ayıplar.

vahdet-i nev'iye

• Aynı türden olma.

vakib / vâkib

• Ayak üstüne duran kişi.

vatı'

• Ayak altına alıp çiğneme, uygun hale getirme, cima.

vaveyla-yı firak / vâveylâ-yı firak / vâveylâ-yı firâk / وَاوَيْلَايِ فِرَاقْ

• Ayrılık feryadı.

• Ayrılık feryâdı.

vaveylay-ı firak / vâveylây-ı firak / وَاوَيْلَايِ فِرَاقْ

• Ayrılık feryadı.

vazife-i tenviriye

• Aydınlatma görevi.

veda / vedâ / وداع

• Ayrılık.

• Ayrılış, ayrılma. (Arapça)

veka'

• Ayak parmaklarından baş parmağın, şehâdet parmağı üstüne gelmesi.

vekkad

• Aydınlık, ışıklı, parlak.

veşb

• Ayıplamak.

vıtae

• Ayak basmak.

yare-i hicran / yâre-i hicran

• Ayrılık yarası.

yegan yegan / yegân yegân

• Ayrı ayrı. Birer birer. (Farsça)

yekcins / یك جنس

• Aynı cinsten. (Farsça)

• Aynı türden. (Farsça - Arapça)

yekseviye / یك سویه

• Aynı düzeyde, eşit seviyeli. (Farsça - Arapça)

zahiri ulema / zâhirî ulema

• Âyet ve hadislerin maksatlarına ulaşamayan ve sadece dış mânâlarına bağlı kalan âlimler.

zam

• Ayıp.

zaman-ı vahidde / zaman-ı vâhidde

• Aynı anda, bir tek zamanda.

zan

• Ayıp.

zav'

• Aydınlık. Işık.

zeim

• Ayıplanmış.

zela'

• Ayağın altında ve üstünde; elin ise arkasında olan yarık.

zelzele-i firak / زَلْزَلَۀِ فِرَاقْ

• Ayrılık sarsıntısı.

• Ayrılık sarsıntısı.

zemm

• Ayıplama, kötüleme.

zemmam / zemmâm

• Ayıplayıcı, zemmedici, kötüleyici.

zeyl

• Ayırma. Tefrik.