cemaat

• Topluluk. Bir yere toplanmış insanlar. Takım, bölük.
• Fık: Bir imama uyup namaz kılan müslümanların heyeti. Bir mezhebe tâbi bir heyet teşkil eden ahali.
• Aralarındaki münasebetleri din, örf ve âdetlere göre tanzim eden, akrabalık, komşuluk, hemşehrilik gibi rabıtalarla birbiri

hıbab

• (Çoğulu: Havâbibe) Hısımlık, yakınlık, akrabalık, karâbet.

hürmet-i müsahere

• Sıhriyyet sebebi ile hâsıl olan haramlık. Yâni evlenmek sebebi ile meydana gelen akrabalık dolayısıyle hâsıl olan haramlıktır. Bu sıhriyyetin haramlık meydana getirmesi, ister meşru' nikâhla olsun, ister gayr-ı meşru' olsun "hürmet-i müsahere" meydana gelir.Meselâ: Hanefi mezhebinde, bir kimse kendi

ıshar

• (Sıhriyyet. den) Akrabalık, yakınlık, kurbiyet, sıhriyet. Damat olma. Damat edinme.
• Ulaşmak.
• Erimek.

karabet / karâbet / قرابت / قَرَابَتْ

• Soyca yakınlık. Hısımlık. Akrabalık.

• Soy, süt ve evlilik yoluyla yakınlık, akrabâlık.

• Yakınlık, akrabalık.

• Soyca yakınlık, hısımlık, akrabalık.

• Yakınlık, akrabalık. (Arapça)

• Akrabalık, yakın olma.

karabet-i nesebiyye

• Aynı soydan gelmek suretiyle olan asli hısım ve akrabalık.

karabet-i nesliye / karâbet-i nesliye

• Soy yakınlığı, akrabalık.

karabet-i rahmiye

• Soy yakınlığı, akrabalık.

karabet-i sıhriyye

• Kız alıp vermekle meydana gelen akrabalık, yakınlık, hısımlık.

kurbet

• Yakınlık, Allah'a yakınlık.
• Hısımlık, akrabalık.

mukarebet

• (Kurb. dan) Akrabalık, yakınlık.

musahere / musâhere

• (Sıhr. dan) Evlenme ile meydana gelen akrabalık.

• Akrabalık.

müşakehe

• Benzemek.
• Hısımlık, akrabalık.

müşakele-i cinsiye / müşâkele-i cinsiye

• Tür veya soyla ilgili yakınlık, akrabalık.

rahim

• (Rehm) Döl yatağı. Çocuğun, içinde yetiştiği ve dişi canlılara mahsus organ.
• Karabet, akrabalık.

• Dölyatağı, rahim.
• Akrabalık.

• Döl yatağı, akrabalık.

rahm

• Acıma, koruma, esirgeme, şefkat etmek.
• Hısımlık, karabet, akrabalık.

sıhr / صهر

• Damat yahut enişte.
• Huk: Karı-kocadan biri ile diğerinin kan hısımları arasındaki akrabalık.

• Evlilikten doğan akrabalık. (Arapça)

sıhri / sıhrî

• Evlenmelerden meydana gelen akrabalık.

sıhriyet / صهریت

• Evlenmek suretiyle meydana gelen akrabalık.

• Evlilikten doğan akrabalık, kan bağı. (Arapça)

sıla-i rahim

• Akrabalık bağı, yakınlarla bağ kurma.

şübke

• (Çoğulu: Şübük) Yakınlık. Akrabalık, hısımlık.

sühme

• Nasip.
• Hısımlık, akrabalık, karâbet.

sühumet

• Akrabalık, hısımlık.

tevella

• (Tevelli) Birisini dost edinme.
• Bir işi üzerine alma.
• Dönme, yönelme, i'raz etme.
• Ehl-i Beyt'e tam sevgi.
• Akrabalık. Karabet. Yakınlık beslemek.

varis / vâris

• Mîrasçı, akrabâlık veya başka yolla, vefât eden kimsenin bıraktığı mîrâs denen maldan almaya hak kazanan.
• İlim ve ma'rifette mîrasçı.