eza

• Ticarette kaybetme, zarar etme.
• Kibir ve gururunu bıraktırma.
• Sıkıntı, eziyet, zulüm, cevr, sitem, renc, incinmek. İnsanın kerih görüp mahzun olduğu şey.
• Hayır ve sadaka yoluyla mal vermede gururlanmak. Tetavül etmek.

iblas

• Mahzun olmak, ümitsiz olmak.

ihmam

• Kederlendirmek. Mahzun etmek.
• İhtiyarlatmak.

ihzan

• Mahzun etme, hüzünlendirme, keder verme.

irsad

• Gözetlemek.
• Hâzır ve âmâde eylemek.
• Mükâfat vermek.
• Edb: Secili ve kâfiyeli bir cümlede ses uyumundaki ana sesi önce tanıtıp, ondan sonra gelecek kelimeyi tanıtma sanatıdır. Meselâ:Elemin Kays'a kıyas etme din-i mahzunun, Yok idi aklı ne derdi var idi Mecnunun. (Baki)

istuh

• Âciz, güçsüz, kuvvetsiz. Perişan, mahzun, biçare. (Farsça)

kad / kâd

• Mahzun olma, hüzünlü ve kederli olma.

kassam

• Hayrı çok olan kimse.
• Yorulmuş, kendini bırakmış, mahzun kişi.
• Büyük hurma salkımı.
• Büyük et parçası.

keib

• Mahzun, hüzünlü, münkesir ve kötü halli olan kişi. (Müe: Keibe)

lehif / lehîf

• (Lehfân) Mahzun, hüzünlü, üzüntülü, kederli.

mahzun / محزون

• Hüzünlü. (Arapça)
• Mahzun etmek: Hüzünlendirmek. (Arapça)
• Mahzun olmak: Hüzünlenmek. (Arapça)

mahzunane / mahzunâne

• Mahzun ve üzgün bir şekilde.

mahzuniyet

• Mahzunluk. Kederli ve kaygılı oluş. Üzüntülü olma.

mekbut

• Mahzun kişi. Hüzünlü, üzüntülü kimse.

mell

• Küsmek, darılmak.
• Yorgunluk.
• Kakma, dürtmek.
• Mahzun olmak, kederli olmak.
• Hamuru külün içinde pişirmek.

melul

• Usanmış. Bıkmış. Bezmiş.
• Mahzun.

melulane / melulâne

• Acıklı ve mahzun bir hâlde.

mübteis

• Mahzun, hüzünlü.
• şikâyet edici, şikâyeti olan kimse.

muhtezin

• Kederli, hüzünlü, mahzun, mükedder.

müstemend

• Gamlı, kederli, mahzun.
• Şikâyet eden.

müstmend

• (Çoğulu: Müstmendân) Kederli, hüzünlü, mahzun. Zavallı, miskin, biçâre. (Farsça)

müstmendan / müstmendân

• (Tekili: Müstmend) Hüzünlü, kederli ve mahzun kimseler, üzgün kişiler. Zavallılar, miskinler, biçareler. (Farsça)

müstmendane / müstmendâne

• Zavallılıkla, biçarelikle, mahzunlukla. (Farsça)

mütehazzin

• Hüzünlü, kederli. Üzülen, mahzun olan.

na-şad

• Sevinçli olmayan, mahzun, tasalı, kederli. (Farsça)

şikestedil

• Gönlü kırık, mahzun, kederli, hüzünlü. (Farsça)

tahavvüb

• Bir nesneye acınmak ve mahzun olmak.

telehhüf

• Mahzun olmak. Hasret ve kederle yanıp yıkılmak. Ah çekmek.