alen

• Aşikâr, apaçık, meydanda olma.

aleni / alenî / علنى

• Açık, aşikâr. (Arapça)

aşık / âşık

• Çok fazla seven. Mübtelâ. Birisine tutkun.
• Saz şairi.
• (Cümledeki yerine göre) : Ahbab, hazret, ma'hut, seninki gibi mânâlara gelir. (Müennesi: Aşıka)

aşikar / âşikâr / آشكار

• Açık, belli, aşikâr. (Farsça)
• Âşikâr etmek: Ortaya çıkarmak, belli etmek. (Farsça)
• Âşikâr olmak: Ortaya çıkmak, belli olmak. (Farsça)

aşikare / aşikâre

• (Bak: AŞİKÂR)

aşkar / âşkâr / آشكار

• Açık, belli, aşikâr. (Farsça)

aşkara / âşkârâ / آشكارا

• Açık, belli, aşikâr. (Farsça)

ayan / ayân / عيان

• (İyân) Aşikâr. Belli. Herkesin bilebileceği ve görebileceği.
• Çiftçi âletlerinden olan saban okunun bileziği.

• Aşikâr, belli.

• Açık, belli, aşikâr. (Arapça)

ayat / âyât

• (Tekili: Âyet) Âyetler.
• Cenab-ı Hakk'ın sıfât ve kudreti hakkında görülen âşikâr deliller, bürhanlar.
• Menziller. Mekânlar.

aydın

• Aydınlık.
• Açık, âşikâr, açıkça görünen.
• Mübârek, mesut. Bilgili, okumuş, görgülü.Bugün bazı çevrelerde batı ilim ve felsefesini tahsil edip benimseyenlere de "aydın" denilmektedir. Aklı gözüne inmiş, yani herşeyi maddi ölçülerle yorumlamaya alışmış, kalbi maddeci felsefe ile

badi

• Sebeb. İllet. Mûcib. Vesile.
• Zâhir ve âşikâr olan.
• Halkeden. Hâlık. Yaratan.

bahir / bâhir

• Aşikâr. Açık. Belirli. Apaçık.
• Güzel.
• Meşhur, namdar.
• Galip.

bahsere

• Dağıtma.
• Gizli bir şeyi aşikâr yapma, meydana çıkarma.
• Kesilerek tane tane olma.

bariz / bâriz

• Doğan. Zâhir ve âşikar. Meydanda olan. Belli. Açıkça.

• Açık, belli, âşikâr, zâhir.

basar

• Âletsiz ve şartsız olarak, gizli ve âşikâr (açık) her şeyi görmesi mânâsına, Allahü teâlânın sübûtî sıfatlarından biri.

batıniyye

• Kur'an-ı Kerim'deki âyetlerin ve hadis-i şeriflerin zâhir ve âşikâr mânalarından ayrılarak, usûlsüz ve yanlış te'viller ile âyet ve hadislerin gizli ve sırlı mânalarını bulmak iddiasında olan sapık bir tarikat ve buna bağlı olanlar.Esasen âyet ve hadislerin ince, derin ve küllî mânalarını tefsir ve

bedahat

• (Tekili: Bedihî) Delil ve isbata ihtiyacı olmayan şekilde âşikâr olan şeyler.

bedahet

• Açıklık. Zâhir delil. Belli, açık, aşikâr.
• Birdenbire, hazırlıksız söz söyleme.
• Atın yürümesi.
• Her şeyin evveli, öncesi.

bedh

• Vurmak, darp.
• Âcizlik.
• Aşikâre olmak, aleniyyet, açıklık.

bedih-ül butlan

• Bâtıl olduğu âşikar surette belli. Bâtıl, haksız bir hüküm veya görüş olduğu herkesçe bilinen.

bedihi / bedihî / bedîhî

• Aşikâr, belli ve açık olma.
• Ansızın zuhur eden.
• Delil ve isbata muhtaç olmayacak derecede açıklık.

• Apaçık, aşikâr.

bediy

• Çok âşikâr, göze çarpan.
• Çölde sahrada oturan.

bet'

• Boynu uzun olmak.
• Aşikâre ve zâhir olmak. Açık ve görünür olmak.

bevah

• Aşikâr, meydanda, belli. Herkesin gözleri önünde.

bevahen

• Belli olarak, âşikar.

bevatın

• (Tekili: Bâtın) Gizli ve kapalı şeyler. Aşikâr olmayan şeyler. (Zıddı: Zevahir'dir.)

beyyin

• Aşikâr. Açıklanmış. Gün gibi vâzih delil.
• Müteaddit noktaları beyan eden ve açıklayan.
• Şâhid. İsbat vasıtası. Kavi bürhan.

• Belli, açık, âşikar.

beyyinen

• Vâzıhan, aşikâr olarak, alenen, açık olarak.

bi-hicab / bî-hicab

• Hicabsız, perdesiz, âşikâr olarak.

bilbedahe

• Açıktan. Aşikâr olarak. Meydanda olarak. Besbelli.

bıtane

• Gizlenilen hâl. Gizli şey. Herkesin görüp bilmesi istenilmeyen ve aşikâr olmayan şey.
• Mahrem, sırdaş.
• Astar.
• Bir şehrin ortası, merkezi.

büdüv

• Görünür hâle gelme. Aşikâr olma. Zâhir hâle gelme.

bürhan-ı satı' / bürhan-ı sâtı'

• Aşikâr, şeksiz ve şüphesiz, parlak delil.

büruc

• (Tekili: Burc) Burç, aslında âşikar şey mânasına gelir. Her bakanın gözüne çarpacak şeklide zâhir olan yüksek köşk mânasına da kullanılmıştır.
• Bunlara teşbihen veya zuhur mânâsıyla semâdaki bir kısım yıldızlara veya bazı yıldızların toplanmasından meydana gelen şekillere ve farazi su

cahi / cahî

• (Cahiye) Aşikar, aleni, açık, meydanda ve herkesin gözleri önünde olan.

cahiyen

• Aşikâr olarak, alenen.

cehreten

• Aşikâr sûrette, aleni bir şekilde, açıktan açığa.

celi / celî

• Parlak, açık, âşikâr, meydanda.
• Kur'an harfleri ile yazılan bir çeşit yazı.

• Aşikar, belli, parlak, açık.

celiyyat

• (Tekili: Celi) Aşikâr, açık, aleni, meydandaki şeyler.

der-kar / der-kâr

• Mâlum, âşikâre olan. (Farsça)
• İçinde olan. İçte bulunan. (Farsça)

duhan-ı mübin

• Aşikâre duman. (Bu duhan hakkında iki tefsir rivayet olunmaktadır. Birisi: İbn-i Mesud Hazretlerinden mervi olduğuna göre; şiddetli açlık ve kaht seneleridir. Çünkü çok aç olan kimseye, gerek gözlerinin za'fından ve gerek çok kuraklık ve kahtlık senelerinde havanın fenalığından, semâ dumanlı görünür

ebher

• En bâhir, en âşikâr. En parlak, daha çok zâhir.
• Temiz kanı yürekten bedene dağıtan büyük bir damar.

ecla

• Pek âşikâr, pek belli. Pek parlak, ziyade güzel.
• Başında kıl bitmeyen kel.

esas-ı bahire / esas-ı bâhire

• Açık ve âşikâr esas.

evzah

• Daha açık. Pek âşikâr. En vâzıh.

faş / fâş / فاش

• İfşa olmuş, aşikar olmuş. (Farsça)

füşv

• Aşikâre ve zâhir olmak. Görünmek.

hafiyy ü celi / hafiyy ü celî

• Gizli ve âşikâr.

hafiyyen

• Gizlice, saklı olarak, gizliden. Aşikâr olmıyarak.

hashas

• Zâhir olma, açık ve âşikâr olma, görünme.

hashasa

• Açık ve âşikâr olma.
• Bir şeyi diğer bir şey içinde "iyice birleşmesi için" karıştırıp sallama.

hıtab

• Sözü âşikâre ve yüzüne söylemek.
• Seninle gayrin arasında olan kelâm.

hüveyda / hüveydâ / هویدا

• Aşikâr. Zâhir. Belli. Apaçık. (Farsça)

• Açık, aşikâr, besbelli. (Farsça)

i'tilan

• Aşikâr ve meydanda olma. İlân olunma, meydana çıkma.
• Doğum esnâsında çocuğun görünmesi.

ibhamvari / ibhamvarî

• Belli etmeyerek, âşikâr surette tanıtmıyarak, gizli bir şekilde, mübhem olarak. (Farsça)

ictihar

• Askeri çoğaltma.
• Meydanda ve gözükür olma. Aşikâr olma.

ifasa

• Yumuşak söylemek.
• Aşikâre söylemek. Açık açık konuşmak.

ılakıye

• Aşikârelik, açıklık, meydanda oluş.

ism-i zahir / ism-i zâhir

• Allah'ın varlığının eserleriyle ve delilleriyle âşikâr ve görünür olduğunu ifade eden ismi.

ismet

• Günahsızlık, mâsumluk. Günahlardan kaçınmak melekesine sâhib olmak. Suçsuzluk.
• Peygamberlik vasıflarından birisidir. Peygamberler (A.S.), hiç bir zaman gizli, âşikâr herhangi bir ma'siyete yaklaşmazlar; bütün kusur ve hatâlardan ve şâibelerden müberrâdırlar.

istibane

• Açıklama, belli olma. Meydanda ve âşikâr olma.

istizhar

• Dayanmak. Güvenmek. Arka vermek.
• Yardım istemek. Zahîr istemek.
• Ezberlemek.
• Aşikâr etmek.

ittizah

• Vazıh olmak. Açık olmak. Aşikâr olmak.

ittizah-ı delil

• Delilin açık, vazıh ve aşikâr olması.

ıyan / ıyân

• Âşikâr, belli.

iyani / iyanî

• Ayân olana ait, âşikâr ve belli olana dair.

izaa

• (Izâat) Açığa vurma, belli ve âşikâr etme.
• Yüksek sesle bildirme, ilân etme.
• Radyo.

izhar

• Açığa vurma. Meydana çıkarma.
• Göstermek. Zâhir ve âşikâre ettirmek.
• Yalandan gösteriş.
• Tecvidde, iki harfin arasını birbirinden ayırıp açarak ihfâsız, idgamsız olarak okumaya denir. Bu sıfatın harfleri Huruf-ı halk denilen harflerdir.

izhar-ı izzet ve saltanat

• İzzet ve saltanatı gösterme; âşikâr etme.

kabil

• Gibi, türlü, biraz evvel, az önce. Aşikâr. İleri gelen. Kabul eden.
• Sınıf, nevi, soy.
• Kefil.
• Birbirine muhalif kavimden üç beş kişi.

kaf suresi

• Kur'an-ı Kerim'in 50. suresidir. Bâsikat ismi de verilir. Mekkîdir.

kası'a

• Yaban fâresinin ini. Yuvası ve bu yuvadaki iki deliğinden âşikâr olanıdır. Diğeri gizlidir.

layıh / lâyıh

• Parlak. Meydanda. Aşikâr. Hatıra gelen.

mahsus

• Duyulmuş. Hissedilmiş. Derk olunmuş. Duyulan.
• Aşikâr, belli, zâhir, meydanda.

matbaha-i kudret

• Cenab-ı Hakk'ın âşikâr kuvvet ve kudreti ile bahçe, bağ, tarla ve bostan gibi yerlerde pişmiş gibi hazır gıda maddelerinin yetiştiği yer. Kudret mutbahı.

mechure

• Harf, hareke ile okunduğu vakit, nefesin hapsolunup sesin âşikâr olmasında okunan harfler. Bu harfler nefesi kendileri ile cereyandan men'ederler.

mechuriye

• Aşikâre olunmuş, açıklanmış, meydana konulmuş.

medayih-i bahire / medâyih-i bâhire

• Açık ve aşikâr övgüler.

mevzua

• Kabul edilmiş esas. İlk önce ele alınan fikir. Müsellem ve âşikâr olan kaziyye, hüküm.

muayene

• Zâhir ve âşikâre olmak, görünmek, belli olmak.
• Gözden geçirme, yoklama, kontrol etmek.

mübhem

• İyice belli olmayan. Mutlak âşikâr olmayan. Belirsiz. Gizli.

mübin / mübîn

• Açık, vâzıh, âşikâr. Ayân kılan, beyan ve izah eden.
• Dilediğine doğru yolu gösteren.
• Hak ile bâtılın arasını tefrik edip, ayıran. Hakkı hakkınca beyan ve izhar eden. (Mübin, bâne mânasına "ebâne" den beyyin, gayet açık, parlak demek olduğundan, Kitab-ı Mübin i'cazı zâhir olan

mubsır

• Görücü, gösterici, görünen, bilici, bildirici, vazıh ve âşikâr.
• Mantık. Kelâm ve seyrin mutediline denir.

mugazele

• (Ga, uzun okunur) Aşıkane şakalaşma, lâtifeleşme.

musaraha

• Aşikâr ve açık.

musarahaten

• Aşikâr ve açık olarak.

musarrah

• Açıklanmış, izah edilmiş.
• Aşikâr, açık, açıkça, belli.

müsbet hareket

• Doğruluğu âşikâr olan ve belli ve isbat edilebilen; doğru düşünenlerin kabul edebileceği kanun ve nizama uygun hareket.
• Allah'ın (C.C.) emrine uygun, tahribkâr ve tecavüzkâr olmayan, yapıcı ve tâmir edici tarzda olan, mizan, adâlet ve insafa uyan hareket.

müsteban

• Vâzıh, âşikâr, beyanı açık olarak anlaşılan, açıklanmış.

müstebin

• Açık ve meydanda olan. Zâhir, âşikâr.

müteallin

• Aşikâr, aleni ve meydanda olan.

mütearife

• Herkesin bildiği. Tanınmış. Meşhur. Doğruluğu âşikâr.
• Man: İsbatı icab etmeyen söz.

müteayyin

• (Ayn. dan) Karar verilmiş.
• İleri gelen kimse. Eşraftan olan kişi.
• Belli, âşikâr ve meydanda olan. Taayyün eden.

• Teayyün eden. Belli, âşikâr ve meydanda olan.

mütebariz

• (Bürüz. dan) Tebarüz eden, meydana çıkan. Bâriz âşikar olan.

mütecahir

• Yüksek sesle söyleyen.
• Gizlemeyen. Aşikâre yapan. Açıktan günah işleyen.

mütecella

• Münkeşif olup görünen, âşikâr olan.
• Yükseğe çıkan. Yukarı havâle olan.

mütekellim-i alim / mütekellim-i alîm

• Gizli ve âşikâr her şeyi bilen ve kendi Zâtına lâyık şekilde konuşan Allah.

na-mestur

• Açık, meydanda, âşikâr. (Farsça)
• Örtülmemiş. (Farsça)

nat'

• (Çoğulu: Nütu'-Entâ') Sahtiyan döşek.
• Zahir olmak, âşikâre olmak, görünmek.

nesib

• Asil kadının vasfı.
• Edb: Kasidenin âşıkâne olan mukaddemesi.

nümayan

• Görünen, aşikâr olan, gözükücü olan. Parlayan. (Farsça)

nur-i mübin

• Mübin olan nur. Aşikâr ve açıklayıcı olan ve hak ile batılı ayıran nur. Bilhassa iman ve Kur'an ilminin mânevi nuru.

pedid

• Aşikâr, görünür, açık, belli. (Farsça)

peyda

• Mevcud, var olan, açık, âşikâr, meydanda olan. (Farsça)

ruşen / rûşen / روشن

• Parlak, aydın. Belli, âşikâr. (Farsça)

• Aydınlık. (Farsça)
• Açık, aşikar. (Farsça)
• Rûşen kılmak: Açıklamak, söylemek. (Farsça)

sada'

• Kasd ve teveccüh eyleme.
• Bir şeyi âşikâre söylemek.
• Mevkiine tevcih ve isabet ettirmek.
• Kat'etmek.
• İzhar ve beyan etmek.
• Yarık ve çatlak. Bir şeyi ikiye yarmak.

sarih

• Açık, belirli âşikâr. Sâf ve hâlis olan.

sarihan

• Açık ve belirli olarak. Açıkça. Meydanda ve âşikâr olarak.

selefiye

• İtikadca Ehl-i Sünnet Mezhebi üzerinde olan Sahabe ve Tâbiîn'in gittikleri yol. Ve bu yolda giden fakihler, muhaddisler ve bu mezhebden olanlar.
• Cenab-ı Hakk'ın varlığında ve diğer hususlarda Kur'an-ı Kerim aşikâr ne söylemiş ise aynen kabul edenler. Bunlara "Eseriyye" de denir.

ta'lin

• Aşikâr etme. Meydana çıkarma. Açığa vurma.

taallün

• Aleni, âşikâr, meydanda olma. Herkesin gözü önünde gibi bilinme.

taayyün

• Meydana çıkmak, âşikâr olmak, belli başlı ve itibarlı görünen insanlardan olmak.

tahakkuk

• Bir şeyin doğruluğunun meydana çıkması. Gerçekleşmek. Delil ile isbat edilmek. Sabit ve hakikat olduğu aşikâr olmak.

tahsil

• Hâsıl etmek.
• İlim edinmek. İlim öğrenmek veya öğretmek için çalışmak.
• Vergi toplamak.
• Aşikâre eylemek.

teayyün

• Bellibaşlı olmak.
• Meydana çıkmak. Görünmek. Belirmek.
• Anlaşılma. Zâhir ve âşikâr olma.

tecahür

• Aşikâre olmak, açık ve belli olmak.

tecliye

• (Cilâ. dan) Cilâlama, cilâ verme.
• Aşikâre etmek, açıklamak.
• Ruşen etmek, parlatmak.

tefsir

• Mestur, gizli bir şeyi aşikâr etmek. Mânâyı izhâr etmek.
• Anladığını anlatmak. Bildiği kadar açıklamak.
• Kur'ân-ı Kerim'in mânâsını anlatan kitab.
• Ehl-i Hadis ıstılahında Tefsire dâir hadis-i şeriflere Tefsir denilir.

telvih

• Açıklamak.
• Zâhir ve aşikâre kılmak.
• Susuzluktan insanın çehresi bozulmak.
• Bir şeyi ateşle kızdırmak. Güneş veya ateşin sıcaklığı bir nesnenin rengini değiştirmek.
• Posa hâline getirmek.
• Kocamak. Saç ağarması.
• Almak.
• İşaret etmek.

tertil

• Muvafık ve yerli yerinde, güzel, uygun ve lâtif konuşmak.
• Düşüne düşüne, yavaş yavaş, anlayarak okumak. Beyan eylemek ve âşikâr kılmak.
• Kur'an-ı Kerim'i usul ve kaidesine göre, acele etmeksizin dura dura anlaya anlaya okumaktır. Kur'an-ı Kerim tertil üzere nâzil olmuştur.

tezkir-i müsellemat / tezkir-i müsellemât

• Müsellematı, hakikat olduğu aşikâr bilinen şeyleri, hususları hatırlatmak, tekrar etmek.

vazıh / vâzıh

• Açık, ayan, âşikâr. Besbelli. Kapalı olmayan.
• Edb: Vuzuhlu söz. Bir okunuşta mânâsı anlaşılacak ifâde.

• Açık, âşikar.

vazıhan / vâzıhan

• Açıkça, âşikâr bir şekilde.

• Açık olarak. Açıkça. Açık açık. Aşikâr surette.

zahir / zâhir / ظاهر

• (Zuhur. dan) Görünen, âşikâr olan. Açık, belli, meydanda olan.
• Görünüşe göre.
• Şüphesiz.
• Suret. Dış yüz. Görünüş.
• Anlaşılan.
• Meğer. Galiba. Zannederim. Elbette.

• Açık, âşikar.

• Ortaya çıkan, görünen, zuhur eden. (Arapça)
• Belli, açık, aşikâr. (Arapça)
• Sanırım (Arapça)
• Görünüş, dış yüz. (Arapça)
• Zâhir olmak: Ortaya çıkmak, görünmek, zuhur etmek. (Arapça)

zahir-i mirac / zâhir-i mirac

• Miracın açık ve aşikâr yönleri.

zarar-ı beyyin

• Meydanda ve âşikâr olan zarar. (Farsça)