ah u enin

• Ah deyip inlemek, ağlamak. Ah u fizâr da aynı mânayı ifâde eder.

akl

• Sürmek.
• Ölmek.
• İp ile bağlamak.

aks

• Boynuzu eğri ve kayık olmak.
• Bağlamak.
• Dövmek.
• Saçlarının ucunu başının etrafına kadınlar gibi lif etmek.
• Saçını kıvırcık göstermek.
• Bahillik etmek.

• (Çoğulu: Ukus) Hilâf, muhâlif, zıd, ters.
• Gölge gibi şeylerin bir yerde eser peydâ etmesi. Sesin veya ışık gibi şeylerin bir yere çarparak geri dönmesi.
• Döndürmek.
• Bir şeyin evvelini ahir ve âhirini evvel yapmak.
• Devenin yularının ucunu ayağına bağlamak.
• <

asb

• Bağlamak.
• Sağlam olarak dürmek.
• İmâme, sarık.
• Yemen'de yapılır bir nevi kumaş.
• Firavun atı adı verilen bir deniz canavarının dişisi.
• Kurumak.
• Kızarmak.
• Sarmaşık.
• Sargı, bağ.
• Mendil.

atfetmek

• Meyletmek. Sevgi beslemek.
• Gr: Mânâyı birbirine bağlamak.

baskül

• Büyük ağırlıkları, küçük bir ağırlık yardımıyla tartmayı sağlamak üzere birkaç kaldıracın uygun bir tarzda birleştirilmesiyle meydana getirilmiş âlet. (Fransızca)

bekà-yı istiklaliyet / bekà-yı istiklâliyet

• Bağımsızlığın devamını sağlamak.

beyincik

• Art kafa çukurunda beyin kökünün üst arka kısmında bulunan merkezi sinir sisteminin bir organıdır. Mühim bir görevi, hareketlerimizin âhenk içinde olmasını sağlamaktır.

çarmıh

• Suçluyu bağlamak için kurulmuş haç şeklinde ağaç.

damd

• Yaranın üstüne bez bağlamak, merhem sürmek.

dehn

• Değnekle vurmak.
• Yağmurun, yeri ıslatması.
• Bir şeyi yağlamak.
• Bir kimseye münâfıkane muâmele etmek.

ehl-i idare ve zabıta

• Şehir güvenliğini sağlamakla vazifeli bulunan idare, polis.

ekonomi

• yun. İktisad. Tutum. Geliri gideri hesaplıyarak lüzumsuz masrafı bırakıp artırmağa çalışmak. Ölçülü ve idâreli harcamak. İnsanların sınırsız olan ihtiyaçlarıyla bunları sağlamaya yarayacak sınırlı imkân ve vasıtalar arasında mümkün olan azami uygunluğu temin için (sağlamak için) yapılan çalışma ve f

esr

• Esir etmek.
• Muhkem bağlamak.
• Takviye etmek.
• Göbeğinde illeti olan.

eysar

• Çadır eteğini kazığa bağlamakta kullanılan kısa ipler.
• Ot.

farz

• Bir kimseyi bir vazifeye tayin etmek veya maaş bağlamak. Bir kimsenin kendi nefsine âid iken başkasına hibe ettiği muayyen bir şey. (Bunun zıddı "karz"dır.)
• Takdir veya beyan eylemek.
• Bir şeyi delmek, gedik açmak.
• Bir dâvaya mevzu ve rükün kılınan husus.
• Addet

ferraş

• Cami, mescid, imaret gibi müesseselerin temizliğini sağlamak; ve kilim, halı ve hasır gibi mefruşatını yayma hizmetleriyle vazifeli olan kişiler hakkında kullanılır bir tâbirdir. Ferraş; arapçada, yayıcı, hizmetçi, döşeyici anlamlarına gelir. Yeniçeri teşkilâtında bu işi görenlerle, Kâbe'yi süpürenl

fidam

• (Feddâm) : Su kabının üzerine koydukları süzgeç.
• Mecusilerin ağızlarını bağlamakta kullandıkları bez.

fizar

• Ağlayıp inlemek. Sesli ağlamak. (Farsça)

galebe etmek

• Gâlip gelip üstünlük sağlamak.

gall

• Girmek, sokmak, akmak.
• Boynunu, elini zincir ile bağlamak.
• Hâinlik yapmak. Hıyanet etmek.
• Ganimet malından hırsızlık etmek.

gem vurmak

• Mecaz yoluyla mâni olmak, zabtetmek, bağlamak yerinde kullanılan bir tabirdir.

giryan / giryân / گریان

• Ağlayan. (Farsça)
• Giryân etmek: Ağlatmak. (Farsça)
• Giryân olmak: Ağlamak. (Farsça)

giryenak / giryenâk / گریه ناک

• Ağlamaklı, ağlayan. (Farsça)

hakb

• Devenin semerini karnına bağlamakta kullanılan ip.
• Tutulmak.

hanin / hanîn

• Burun içinden ağlamak.
• Burun içinden gülmek.

harir / harîr

• Su akarken çağlamak.
• Yel eserken fışıldamak.
• Horuldamak.

hazk

• Bağlamak.

hazm

• Cem'etmek, toplamak.
• Zaptetmek.
• Kast etmek.
• Bağlamak.
• Yumuşak yüksek yer.
• Sağlam re'y. Doğru ve kat'i karar.
• Basiretle hareket etmek.

henin / henîn

• Ağlamak.

henn

• Ağlamak.
• Ayıptan kinayedir.

herek

• Asmaları, fidanları, fasulye gibi tırmanıcı nebatları bağlamak için yanlarına dikilen sırık, değnek.

hıbve

• (Çoğulu: Hubâ) Gökyüzüne yayılmış büyük bulut.
• Dizlerini büküp, mak'adı üzerine oturup, elleri dizleri altından bağlamak.
• Bele takılan şey.

hicar

• Aygır atın ön ayağını arka ayağının birisine sağlamak.
• Devenin ayağını bileğinden semer ağacına bağladıkları ip.

hubu'

• Çocuğun ağlamaktan dolayı sesinin kesilmesi.

i'kad

• Düğümlemek. Bağlamak. Bend etmek.

ihnet

• Gazap, öfke. Hiddet.
• Kalb katılığı.
• Kin bağlamak.

ihtikar / ihtikâr

• Vurgunculuk; fazladan kazanç sağlamak amacıyla, hayat için zarurî olan ihtiyaç maddelerini satın alıp fiyatı artsın diye bir süre saklama.

imale etmek

• Meylettirmek, eğilim göstermesini sağlamak.

imtizac etmek

• Kaynaşmak, uyum sağlamak.

istinahe

• Yaygarayı basma.
• Ağlamak isteme.
• Kurdun uluması.

izafi / izafî

• İzafetle alâkalı, izafete dâir. Ona bağlamak suretiyle. Alâkalı göstererek.

jandarma

• Yurt içinde asayişi sağlamak gayesiyle meydana getirilen ve orduya mensup silâhlı kuvvet. Ve bu kuvvette yer alan asker. (Fransızca)

ka'm

• (Çoğulu: Kiâm) Devenin ağzını bağladıkları şey.
• İçinde silah saklanan kap.
• Bağlamak.
• Öpmek.

kafs

• Sıçramak.
• Hafiflik.
• Sevinç, neşat.
• Hayvanın ayaklarını bağlamak.

kavz

• (Çoğulu: Akvâz-Akâviz-Kızân) Küçük kum tepesi.
• Düşmek.
• Bağlamak.

kayd

• Kelepçe, bağ.
• Bağlamak.
• Bir şeyi bir yere yazmak.
• Deftere geçirmek.
• Sınırlamak.
• Şart.

kaydetmek

• Yazmak.
• Bağlamak.
• İlgilenmek, alâkalanmak.

kebl

• Bağlamak.
• Kovanın ağzını iki kat edip dikmek.

kemerbeste-i hizmet-i mevla / kemerbeste-i hizmet-i mevlâ

• Allah'ın huzurunda, Onun emrine hazır şekilde el bağlamak.

kenet

• (Esâsı: Kinet) İki sert cismi birbirine bağlamak için çakılan iki ucu kıvrık madeni parça.

ketf

• Omuz. Omuz kemiği.
• Parça parça kesmek ve bağlamak.

kumudd

• Sağlamak, sert, katı.
• Uzun, tavil.

kurre

• Parlaklık. Tâzelik. Gözün parlak ve nurlu olması.
• Ağlamaktan sonraki serinlik.
• Dilşâd olmak.
• Bir atımlık şey.
• Kurbağa.

lezz

• Bağlamak.

mahn

• Cima etmek.
• Ağlamak.
• Kuyudan su çekmek.
• Uzun boylu adam.

maz'

• Gön yağlamak.
• Ağaç kabuğunu soymayıp üstünde bırakmak.

meeka

• Ağlamaktan ârız olan hıçkırık.
• Gayretlenmek, gayrete gelmek.

mel'eme

• Cem'etmek, toplamak.
• Terbiye etmek, düzeltmek, ıslâh etmek.
• Yara yırtığını bağlamak.

merhun

• (Rehin. den) Rehin edilmiş olan. Ödünç alınan bir şeyi teminata bağlamak için, onun yerine verilen herhangi bir şey.
• Belirli müddetle bir şeye bağlı olan.
• Edb: Mânası diğer beyit ile tamamlanan beyit.

murabata

• Düşmanla karşılaşılacak yerlerde gözetip sebatla nöbet beklemek.
• Mülâzemet etmek.
• Bağlamak.

mürabata

• Bağlamak.
• Düşman gelecek yerleri gözleyip sakınmak.

nahib

• Avaz avaz ağlamak, feryad ile ağlamak.

neşc

• (Çoğulu: Enşâc) Sesli sesli ağlamak.
• Ses.

neşt

• Yılan sokmak ve ısırmak.
• Bir yerden bir yere gitmek.
• Çözmek.
• Çıkarmak.
• İpi bağlamak.

nevh

• Ağıt etmek.
• Bağırıp çağırarak sesle ağlamak.

nevha

• Ölüye sesli ağlamak.
• Nağme ile güvercin ötmesi.

• Ölüye sesli ağlamak, güvercin ötmesi.

nüdbe

• Ölen bir kimsenin iyilikleri, mehasini sayılarak ağlamak.

palamar

• Büyük gemileri karaya bağlamak yahut demir gomneye bedel lengere rabtetmek için kullanılan halat.
• Büyük halat.
• Vaktiyle muharebelerde silâh olarak kullanılan ve yük kaldırmak için kullanılan sırıklar. (Sanat Ansiklopedisi)

rabt / ربط

• Bağlamak, bitiştirmek, bir şeye bağlamak.
• Nizam vermek, intizam bulmak.
• Gr: Cümleleri lüzumlu edatlarla birbirine bağlamak.

• Bağlamak.

• Bağlama. (Arapça)
• Rabt edilmek: Bağlanmak, tutturulmak. (Arapça)
• Rabt etmek: Bağlamak, tutturmak. (Arapça)
• Rabt olunmak: Bağlanmak, tutturulmak, ilişkilendirilmek. (Arapça)

rapt etmek

• Bağlamak.

raptetmek

• Bağlamak.

• Bağlamak, tutturmak, ilişkilendirmek. (Arapça - Türkçe)

resen

• (Çoğulu: Ersân) Atı veya davarı ip ile bağlamak.
• İp, halat, urgan.

safd

• Yağlamak.
• Sağlamlaştırmak, muhkem etmek.

safra

• Dengeyi sağlamak için yelkenli gemilerin sintinelerine konan mâden, taş, kum gibi ağırlıklar.

şagrabiyye

• (Çoğulu: Şegârib) Ayak bağlamak.

şagzebiyye

• (Çoğulu: Şegâzib) Ayak bağlamak.

sand

• Bendetmek, bağlamak.

sarr

• Kesenin ağzını bağlamak.
• Hıfzetmek.
• Cem'etmek, toplamak.
• Yukarı kaldırmak.
• Zammetmek, artırmak.

sehay

• Nâme üstüne nesne bağlamak.
• Keşf etmek.
• Kabuk soymak.

şen'

• Buğz ve adâvet etmek. Kin bağlamak. Düşmanlık yapmak.

şeriat-ı fıtriye-i ilahiye / şeriat-ı fıtriye-i ilâhiye

• Düzeni ve ahengi sağlamak için Allah tarafından kainata koyulan ve bütün varlıkların uymak zorunda olduğu kanun ve kuralların tamamı.

sevk

• Önüne katıp sürmek, ileri sürmek. Yollamak, göndermek.
• Neticeye bağlamak.

sevm

• Satılık bir şeye kıymet takdir etme, paha biçme.
• Su-i kasd. Zulüm ve minnete giriftar etmek. Derde sokmak.
• Dağlamak.
• Başına buyruk olup istediği yere gitmek.
• Kuş havada dolaşmak.
• Satışa arzetmek.
• Satın almak istemek.
• Fâide yetiştirmek.<

sıkke

• Bağlamak, sağlamlaştırmak, muhkem etmek.
• Ulaştırmak.

sôfi / sôfî

• Tasavvuf ehli. Kalbini gafletten (Allahü teâlâyı unutmaktan) ve mâsivâya (Allahü teâlâdan başka şeylere) bağlamaktan koruyan, nefsini Allahü teâlâya itâate kavuşturan, pâk ve temiz bir kalbe sâhip olan kimse, velî derviş.

ta'kil

• Devenin ayağına ip takıp bağlamak.

ta'lik

• Asmak, geciktirmek, bağlamak, bir zamana bırakmak, Arap yazısının bir çeşidi.

ta'sib

• İhata edip kaplamak, içine almak.
• Bir kimsenin başına taç koymak.
• Açlıktan dolayı karnını bağlamak.

ta'vil

• İtimat etmek.
• Sesle ağlamak.

tadammüd

• Yaraya merhem sürüp bezle bağlamak.

tadbir

• Tabiatı muhkem olmak.
• Nameyi iplikle bağlamak.

tadmid

• Başına veya koluna merhem sürüp bez bağlamak.

tantik

• Bir kimsenin beline kuşak bağlamak.

tartil

• Saçı yağlamak.

tasavvuf

• Kalbi dünyanın fâni işlerinden ayırıp Allah (C.C.) sevgisi ile bağlamak. Tarikat ehli olmak.

tasfid

• Muhkem ve sağlam bağlamak.

tavtin

• (Vatan. dan) Bir yerde yerleştirme. Yurtlandırma.
• Birşeye bağlanıp onu neticelendirme. Makam tutunmak.
• Gönlünü bağlamak.

te'min

• Güvenlik, emniyet hissi vermek.
• Sağlamlaştırma, şüphe bırakmama.
• Sağlamak. Kat'i vaadde bulunmak. Emn ve emân vermek.
• Elde etme.

tedhin

• (Dühn. den) Güzel kokulu yağ sürme. Yağlamak.

teleffüm

• Yüzüne ve ağzına yaşmak bağlamak.

telkih / telkîh

• İlkah etmek. Aşılamak.
• Aşı.
• Cinsinin üremesini sağlamak.

• İlkah etmek, aşılamak, cinsinin üremesini sağlamak.

temin etmek

• Sağlamak.

tenevvüh

• (Nevha. dan) Ölüye feryad ederek ağlamak.
• Sarkıp sallanıp öteberi hareket etmek.

tertil

• Saçı yağlamak.
• Tartmak, ölçmek.

tesvim

• Davarı otlamaya salmak.
• İşaretlemek, nişan etmek.
• Dağlamak.

tevehhuk

• Boynuna kement bağlamak.

tevsim

• Hacıların hac zamanı toplanmaları.
• Dağlamak sureti ile ten üzerine işaret koyma, döğme yapma.
• İsimlendirme, ad verme.

ukle

• Bağlamak.
• Hile edip aldatmak.

veylettirmek

• Birbiri ardı sıra götürmek, birbiri ardı sıra gelmeyi sağlamak.

zabt

• Zabt etmek. İdâresi altına almak.
• Sıkıca tutmak. Kendine mal etmek.
• Kavramak.
• Kaydetmek. Hülâsasını yazmak.
• Bağlamak.

zerr

• Düğmeyi iliklemek.
• Birbirine pekitip bağlamak.

zıar

• Devenin ağzını bağlamak.