seyh

• Yere batmak.
• Sefer.
• Akarsu.
• Dikilmiş aba.
• Atâ etmek, hediye vermek.
• Çizgili elbise.

• Helâk edici, mahveden.
• Ayağın batması.

şeyh / شيخ / شَيْخْ

• Bir tarîkatın kurucusu veya başı.

• İhtiyâr.
• Bir ilim dalında ihtisas etmiş olan.
• Mürşîd-i kâmil; insanlara Allahü teâlânın emir ve yasaklarını anlatan, dîni, İslâm'ı yayan ve onların mânen olgunlaşmalarını sağlayan rehber zât. Çoğul şekli meşâyıh ve şüyûhtur.

• Yaşlı adam.
• Bir kabilenin ileri geleni. Kabile reisi.
• Tarikatta müridlerin reisi.

• Pir, tarikat önderi, ihtiyar.

• Yaşlı, ihtiyar. (Arapça)
• Tarikat şeyhi. (Arapça)

• Tarîkat reisi.