acube-i hilkat-i rabbaniye / acube-i hilkat-i rabbâniye

• Herşeyin Rabbi olan Allah'ın yarattığı varlıklardaki şaşkınlık veren özellikler.

ahmak

• (Humk. dan) Pek akılsız, sersem, şaşkın. Anlayışsız.

amih

• Şaşkın, şaşırmış, şaşakalmış.

asime

• Akılsız, şaşkın, sersem. (Farsça)

asime-gi / asime-gî

• Akılsızlık, şaşkınlık, sersemlik. (Farsça)

asiven / âsiven

• Şaşkın, sersem, aklı dağınık. (Farsça)

asmende

• Şaşkın, alık, dalgın. Hile ile kandıran, hileci.

avare / avâre

• İşsiz, şaşkın, başıboş.

ayet-i acibe / âyet-i acîbe

• Hayret ve şaşkınlık uyandırıcı âyet.

bair

• Şaşkın, şaşırmış. Perişan durumlu.

beht / بهت / بَهْتْ

• Yalan söylemek.
• Ansızın bir şeyi almak.
• Tenbellik galebe etmek.
• Şaşkınlık. Hayranlık.

• Şaşkınlık.

• Şaşkınlık, hayranlık.

• Şaşkınlık. (Arapça)
• Behte uğramak: Şaşakalmak, şaşkınlığından donakalmak. (Arapça)

• Şaşkınlık.

behut

• (Çoğulu: Bühüt) İşitenleri şaşkına uğratan iftira, yalan.

beyhoş

• (Bihûş) Şaşkın. Akılsız. Deli. Serseri. (Farsça)

bi-çare / bî-çare

• Çaresiz. Zavallı. Şaşkın. (Farsça)

bihaste / bîhaste

• Şaşkın. Yorgun. Aciz. (Farsça)

bihuş / bîhûş

• Şaşkın, sersem.

• Şaşkın, sersem.

bikarar eyler / bîkarar eyler

• Kararsız eder, şaşkın yapar.

bıtn

• Zengin.
• Bodur.
• Obur.
• Şaşkın.
• Yalnız kendi nefsini düşünen.

buht / بهت

• Şaşkınlık. (Arapça)

dal

• Kur'ân ve imân yolundan sapan. Dalâlete giden, azan.
• Azdırıcı, sapkın.
• Şaşkın.

dalalet

• İman ve İslâmiyetten ayrılmak. Azmak. Hak ve hakikatten, İslâmiyet yolundan sapmak. Allah'a isyankâr olmak.
• Şaşkınlık.

• Sapkınlık, islâmdan ayrılma, şaşkınlık.

deng

• Hayran, şaşkın, şaşmış olan, ahmak, ebleh, bön, sersem. (Farsça)
• İki katı maddenin tokuşmasından hasıl olan ses. (Farsça)
• Pergel noktası. (Farsça)

dervah

• Şaşkın, şaşırmış olan, hayran. (Farsça)
• Başaşağı asılmış. (Farsça)
• Lâzım, zaruri, lüzumu olan, gerekli. (Farsça)

ebrkar / ebrkâr

• Şaşkın, sersem, ne yapacağını bilmeyen adam. (Ebr'in "bulutun" yerinde durmayıp gezici olmasından kinâye olarak, bu mânayı aldığı sanılmaktadır.) (Farsça)

ehvar

• Şaşkın, şaşırmış kimse. Alık, sersem adam. (Farsça)

ehyemin

• (Tekili: Heyeman) Âşık olmalar, şaşkınlıklar.

er'an

• Ahmak, bön, salak, ebleh.
• Deli, çılgın.
• Şaşkın, şaşırmış, taaccüb etmiş.
• Uzun boylu, akılsız kişi.
• Leşker.
• Dağ. (Müe: Ra'nâ)

fernas

• Şaşkın, dalgın, gafil. (Farsça)
• Şaşkınlık, gaflet, dalgınlık. (Farsça)

feya sübhanallah / feyâ sübhanallah

• Ey her türlü eksiklikten sonsuz derecede yüce olan Allah mânâsında bir şeyin tuhaflığını bildirmek için şaşkınlık ifadesi olarak kullanılır.

fir'avn

• Mısır'da, hususan Hazret-i Musa (A.S.) zamanında Allah'a isyan edip ilâhlık dâvasında bulunan, Musa Peygamber'e inanmayan hükümdar.
• İlâhlık iddia eden dinsiz, azgın ve şaşkın insan.

füru-mande

• Yorgun. bitkin. (Farsça)
• Şaşkın, şaşırmış. (Farsça)
• Âciz, beceriksiz. (Farsça)
• Aşağıda, geride kalmış olan. (Farsça)

garik-ı beht ve hayret / garîk-ı beht ve hayret

• Hayret ve şaşkınlığa düşmek.

gevden

• Sersem, ahmak, şaşkın, anlayışsız. (Farsça)

hair-i bair

• Şaşkın, sapıtmış.
• Aklını kaybederek ne yapacağını bilemiyen.

halba

• Ahmak. Şaşkın.
• Aldatıcı, hilekâr, sahtekâr.

hayran / hayrân / حيران

• Şaşkın.

• Şaşkın. (Arapça)
• Hayran, tutkun. (Arapça)

hayret / حيرت

• Hiçbir cihete teveccüh edemeyip kalmak. Şaşkınlık. Ne yapacağını bilememek.

• Taaccüb, şaşkınlık. Şuuru yerinde olmama hâli.

• Şaşkınlık. (Arapça)

hayret-bahşa / hayret-bahşâ

• Hayret veren, şaşkınlık veren, hayrete düşüren. (Farsça)

hayret-i sırfe

• Tam bir şaşkınlık.

hayretinden ağlama

• Şaşkınlığın tesiriyle ağlama.

hayretzede / حيرت زده

• Şaşkın. (Arapça - Farsça)

hemec

• Kıymetsiz, değersiz.
• Şaşkın.
• Övez (denen at sineği).

hemicek

• Şehre köyden yeni gelip bir şey bilmez şaşkın ve kaba adam.

heyeman

• (Heym) Şaşkınlık. Tutkun olmak, âşıklık.

heym

• (Heyemân) Şaşkınlık.
• Âşık olma, tutkun olma.
• Yüzü yere koymak.

hıyre-gi / hıyre-gî

• Kamaşıklık, donukluk (göz hakkında). Şaşkınlık. (Farsça)

humar-alud / humar-âlud

• Süzgün ve baygın göz. (Farsça)
• Kendinden geçmiş, şaşkın. (Farsça)

iltimah

• (Lemh. den) Bir şeye şaşkın şaşkın bakınma.

iz'an-rüba-i kainat / iz'an-rüba-i kâinat

• Kâinatın aklı alan vechesi, herkese hayret ve şaşkınlık veren yüzü.

kaş'

• (Kış') Şaşkın ve ahmak adam. Zayıf adam.
• Açmak.
• Gidermek. Dağıtmak.
• Kuru deri. Deriden olan çadır.
• Hamam pisliği.
• Deriden yapılmış döşek.
• Balgam.

kasr-ı garip

• Şaşkınlık uyandıran saray.

kemal-i hayret / kemâl-i hayret

• Tam bir hayret ve şaşkınlık.

magbun

• (Gabn. dan) Alışverişte aldanmış olan.
• Şaşkın. Şaşırmış.

magbuniyet

• Şaşkınlık.

mebhut / mebhût / مبهوت

• Hayretle, şaşkın, mütehayyir. Sersem.

• Şaşkınlık içinde kalmış olan.

• Şaşkın.

• Şaşkın. (Arapça)

medar-ı hayret ve takdir

• Şaşkınlık ve övgü sebebi.

medar-ı taaccüp

• Şaşkınlık sebebi, şaşkınlığa sebep olan nokta.

meşduh

• Şaşkın, şaşırmış. Ürküp korkmuş.

mu'cib

• (Aceb. den) Taaccübe, hayrete düşüren. Şaşkınlık veren.

mucib-i taaccüp / mûcib-i taaccüp

• Şaşkınlık sebebi.

• Şaşkınlık sebebi.

müfettin

• (Fitne. den) Meftun ve hayran eden. Şaşkın bir hâle getiren.
• Fitneye düşüren.

müfezzi'

• Hayretle ve şaşkın şaşkın baktıran.

muhabbet-i acibe / muhabbet-i acîbe

• Şaşkına döndüren sevgi.

muhayyir

• Hayret veren. Hayrette bırakan. Şaşkınlık veren.

muhayyirü'l-ukùl

• Akıllara şaşkınlık veren.

müteaccibane / müteaccibâne

• Şaşırarak, şaşkın bir şekilde.

mütehayyir / متحير

• Şaşkın, şaşırmış. (Arapça)

mütehayyirane / mütehayyirâne

• Şaşkınca, şaşkın şaşkın, şaşırarak. (Farsça)

piçtab

• Sıkıntı, telâş. (Farsça)
• Şaşkınlık. (Farsça)

sada-yı hayret ve taaccüp / sadâ-yı hayret ve taaccüp

• Şaşkınlık ve hayret sesi.

şayan-ı istiğrab / şâyân-ı istiğrab

• Şaşkınlık sebebi, hayret verici, şaşırtıcı.

sekre

• Sarhoşluk.
• Şaşkınlık.
• Şiddet.

serab

• Çölde, sıcak ve ışığın tesiriyle ilerde veya ufukta su ve yeşillik var gibi görünme olayı. Şaşkın hale gelme.

• Şaşkın, şaşırmış.

• Şaşkın hâle gelme. Çorak yerlerde, çölde sıcak ve ışığın te'siriyle ileride, yakında yahut ufukta su veya yeşillik var gibi görünme hâdisesi.

sergerdan / sergerdân / سرگردان

• Başı dönmüş, şaşkın. Hayran. (Farsça)

• Şaşkın, başıboş.

• Avare, aylak. (Farsça)
• Şaşkın. (Farsça)

şeydai / şeydâi

• Çok fazla sevgiden hâsıl olan divanelik, şaşkınlık. (Farsça)

taaccüb

• Hayret etme, şaşkınlık.

taaccübü mucip

• Şaşkınlığı, gerektiren, hayret sebebi.

tevafukat-ı gaybiye-i acibe

• Şaşkınlık veren gaybî tevafuklar.

teyh

• (Teyhâ) Şaşkınlık.
• Hayran olmak.
• Tekebbürlenmek, gururlanmak.

valih / vâlih / واله

• Şaşkın. (Arapça)

valihane / vâlihâne

• Şaşkınca. (Farsça)

veleh

• Hayret, şaşkınlık.
• Fazla hüzünden akıl gidip tembel olmak.

veleh-resan

• Hayret verici, hayret edilen, şaşkınlık veren.

velehresan / velehresân

• Şaşkınlık veren.

velhan

• Şaşakalmış, şaşkın, sersem.

velvele-i hayret

• Hayret ve şaşkınlık bağırtısı, sesi.