buk'a

• Yer parçası, ülke.
• Boş ve ıssız yer.
• Sağlam ve büyük bina.
• Benek leke.

farat

• Öne çıkan, geçen.
• Issız yerlerde konan nişan ve işaret.
• Kervan halkından önce su yerine varıp sakalık eden kimse.

gamir

• Ekilmemiş, terkedilmiş ıssız yer.
• Faydalanılmamış şey.
• Mamur olmayan harap yer.

heva

• (Çoğulu: Ehviye) İki şeyin arasının uzaklığı.
• Yer ile gök arası.
• Yukarıdan aşağıya inmek.
• Her bir boş, ıssız yer.

kava'

• Kimse olmalan ıssız yer.
• İki tarafına yağmur yağıp ona yağmayan yer.

selka'

• (Çoğulu: Selâki) Otsuz, susuz ve ıssız yer.

tenha

• Issız yer.

teyha'

• Issız yer.

vahş

• (Çoğulu: Vuhuş - Vahşân) İnsandan kaçan, yabani ve ürkek hayvan.
• Tenha ve ıssız yer.

vahşet-gah / vahşet-gâh

• Korku yeri. Issız yer. (Farsça)

vahşet-zar / vahşet-zâr

• Yabani, ıssız yer. (Farsça)

yabani

• Yabana mensub. Issız yerlerde yaşıyan. Yabancı, alışmamış.

zemin-i vahşetzar

• Yabanî, ıssız yer.