ayat-ı hırz / âyât-ı hırz

• Okunduğunda veya üzerinde taşındığında Allahü teâlânın muhâfazasına (korumasına) kavuşmaya vesîle (sebeb) olan âyet-i kerîmeler.

ahh

• Öksürmek.

ale's-sevr

• Öküzün üzerinde.

avam-ı mü'minin / avâm-ı mü'minîn

• Okuyup yazması, ilim ve irfanı az olan mü'minler.

bahr-i bikeran / bahr-i bîkerân

• Okyanus misâli uçsuz bucaksız olan deniz.

bahr-i muhit / bahr-i muhît / بَحْرِ مُح۪يطْ

• Okyanus.

• Okyanus.

bahr-i umman

• Okyanus.

bahrimuhit / bahrimuhît

• Okyanus.

bahriumman

• Okyanus.

bakar-perest

• Öküzü mâbut yapan. Öküz ve emsalini put yapıp ona ibâdet eden sapkınlar. Ehl-i dalâlet. (Farsça)

bel

• Ökçe. Ayakkabı altının topuğa rastlayan yüksek kısmı. (Farsça)

berşak

• Ok atmak.

besus / besûs

• Okşadıkça süt veren deve.

ca'be

• Ok torbası, sadak.

cefir

• Ok koyulan kap, mahfaza.

cevder

• Öküz. (Farsça)

çube

• Oklava. (Farsça)

cug

• Öküz boyunduruğu. (Farsça)

ehl-i kıraat

• Okuma yazma bilen.

ehl-i kıraat ve erbab-ı kitabet

• Okuma yazma bilenler.

ehl-i kıraat ve kitabet

• Okuma-yazma bilen kimseler.

ehl-i mektep

• Okulda ilim öğrenen ve öğretenler.

ehl-i mektep ve fen

• Okumuş ve ilim ehli kimseler.

ehza'

• Ok mahfazası içinde sona kalan ok.

fenn-i kıraat

• Okuma bilgisi. Okumanın çeşitli usûllerini öğreten ilim dalı.

• Okuma ilmi.

fenn-i kıraat ve fenn-i kitabet

• Okuma ve yazma ilmi.

gav / gâv

• Öküz, sığır, bakara. (Farsça)

gayr-ı melfuz

• Okunmayan.

gayr-ı melfuze

• Okunmayan.

hadeng / خدنگ

• Ok. (Farsça)

han / hân / خوان

• Okuyan, okuyucu, çağıran manasına gelir. Meselâ: Duâ-hân : (Niyaz ve tazarrukârane bir tezellül ile) duâ okuyan. (Farsça)

• Okuyan. (Farsça)

handen

• Okumak. (Farsça)

hanende / hânende

• Okuyan, şarkı söyleyen. (Farsça)

hatia / hatîa

• Ok atan kimselerin, baş parmaklarına geçirdikleri deri.

hırz ayetleri / hırz âyetleri

• Okunduğunda veya üzerinde taşındığında Allahü teâlânın muhâfazasına (korumasına) kavuşmaya vesîle (sebeb) olduğu bildirilen âyet-i kerîmeler.

hoşhan

• Okuyuşu güzel (Farsça)

hüka' / hükâ'

• Öksürük.

ikra

• Oku!

inkılab ale-l a'kıb / inkılâb ale-l a'kıb

• Ökçeler üzerine dönmek demektir ki, asker yürüyüşünde olduğu gibi, tam sağdan veya soldan geri dönmektir. İki ökçeyi birden yerinde çevirmek suretiyle inkılâb ale-l a'kıb, ayakları çaprazlaştırdığından yürümeyi imkânsız bırakır. Kur'an'da bu tâbir ya harbde firardan kinaye veya dinde irtidaddan meca

istiham

• Ok ile fala bakma.

kağnı

• Öküz arabası.

kalemsiz

• Okur yazar olmayan.

kalkale

• Okurken harfi iki kere seslendirme.

kari / karî

• Okuyucu.

• Okuyucu.

kàri

• Okuyucu.

kari' / kâri' / قارء

• Okuyucu. (Arapça)

kari'in / kâri'în / قارئين

• Okuyucular. (Arapça)

kavisname

• Okçular ve okçuluk hakkında yazılan eser. (Farsça)

kebade-keş

• Ok atma tâlimi yapan veya ok atmaya hevesli olan. Tâlim yayını çeken. (Farsça)

kebade-keşi / kebade-keşî

• Ok atmaya hevesli olma, tâlim yayını çekme. (Farsça)

kemankeş / كمانكش

• Okçu, yay çeken. (Farsça)

kepade-keş

• Okçuluğa yeni başlıyan. (Farsça)

kıraat / kırâat / قرائت

• Okuma.

• Okuma.

• Okuma.

• Okuma. (Arapça)
• Kırâat etmek: Okumak. (Arapça)

kıraaten

• Okumakla.

kıraet / kırâet

• Okuma, ibare sökme, düzgün ve sürekli okuma. Kur'ân okuma.

kıraeten

• Okuyarak, okumak suretiyle.

kıyye / قيه

• Okka. Eskiden kullanılan bir ağırlık ölçüsü. Kıyye-i atika da denir. Şimdiki 1282 gram.

• Okka; şimdiki 1282 grama denk gelen eski bir ağırlık ölçüsü.

• Okka,1282 gram ağırlık.

• Okka. (Arapça)

kıyye-i atika

• Okka.

lehhan

• Okurken çok yanlışlık yapan kimse.

li-ecl-it-tahsil

• Okumak için, tahsil yapmak için.

mahmuz

• Oksitlenmiş, hamızlanmış.

makru / makrû

• Okunan.

makru'

• Okunan. Okunmuş olan.

mekatib / mekâtib / مكاتب

• Okullar.

• Okullar. (Arapça)

mekteb / مَكْتَبْ

• Okul.

• Okul.

mektep / مكتب

• Okul.

• Okul. (Arapça)

mektepli

• Okullu, öğrenci, talebe.

mektepliler

• Okullular, eğitimli kesim.

melfuze

• Okunan.

mihsal

• Ok yapılan demir.

mirkak

• Oklava.

mu'kıb

• Ökçeli ayakkabı.

mubassır / مبصر

• Okul düzenini sağlayan görevli. (Arapça)

mürazaha

• Ok ile atışmak.

mütalaa etme / mütalâa etme

• Okuma, inceleme.

mütaliin / mütaliîn

• Okuyucular, mütalâa edenler.

müvellidü'l-humuza / müvellidü'l-humûza / مُوَلِّدُ الْحُمُوضَه

• Oksijen.

• Oksijen.

müvellidülhumuza / müvellidülhumûza

• Oksijen.

• Oksijen.

nafis

• Okuyup üfüren.

nasl

• Okun ucundaki sivri demir. okun uçmasına yardım eden kanatlar.

• Ok demiri.

navek / nâvek / ناوک

• Ok. (Farsça)

• Ok. (Farsça)

navek-endaz

• Okçu. Ok atıcı. (Farsça)

nazl

• Ok atmak.

nebbal

• Ok yapıp satan kimse. Okçu.

nebiy-yi ümmi / nebiy-yi ümmî

• Okuma ve yazma bilmeyen peygamber; yani beşerî ilimleri tahsil etmemiş ve ilmi İlâhî olan Hz. Muhammed (a.s.m.).

nebiyy-i ümmi / nebiyy-i ümmî

• Okuma-yazması olmayan peygamber.

nebl

• Ok. Ok hazırlamak.

neşabet

• Okçuluk san'atı.

neşşab

• Okçu, ot atan.

neşşabe

• Ok yapıcılık, ok yapma sanatı.

nevager

• Okuyucu, hânende. (Farsça)

nevaz / nevâz / نواز

• Okşayıcı, taltif edici, iyi edici. (Farsça)

• Okşayıcı, hoş ses.

• Okşayan. (Farsça)

nevazende

• Okşayan, okşayıcı. (Farsça)

nevaziş / nevâziş / نوازش

• Okşayış.

• Okşama. (Farsça)
• Nevâziş eylemek: Okşamak. (Farsça)

nüvaz

• Okşayıcı.

okıyye

• Okka; eskiden kullanılan 1282 gr.'lık bir ağırlık birimi, dört yüz dirhem.

peykan

• Okun ucundaki sivri demir.

reyş

• Ok yeleklemek.

rimayet

• Ok, gülle, kurşun gibi şeyleri atmada mâhir olma. Atıcılık.

sadak

• Okları koymağa mahsus torba veya kutu şeklindeki kılıfın adıdır. Boyuna asılan bu âlete "tirkeş" veya "tirdan" da denilirdi.

secde ayetleri / secde âyetleri

• Okunduklarında veya işitildiğinde secde yapılan, Kur'ân-ı kerîmdeki on dört secde âyet-i kerîmesi. Bunlar: A'râf: 206, Ra'd: 15, Nahl: 50, İsrâ: 109, Meryem: 58, Hac: 18, Furkân: 60, Neml: 25, Secde: 15, Sa'd: 24, Fussilet: 37, Necm: 62, İnşikâk: 21, Alak: 19. âyet-i kerîmeleridir.

sehm

• Ok, hisse, pay, nasib, kısım, hazine geliri, korku, dehşet.

şevbec

• Oklava.

sevr / ثَوْرْ

• Öküz, boğa; Boğa burcu.

• Öküz, boğa burcu.

• Öküz.

sevr ve hut / sevr ve hût

• Öküz ve balık.

siham / sihâm

• Oklar.

sömestr

• Okullarda bir ders yılının ayrıldığı iki dönemin herbiri. (Fransızca)

sual

• Öksürük.

süal

• Öksürük.

sürfe / سرفه

• Öksürük. (Farsça)

• Öksürük. (Farsça)

tahsilli

• Okumuş, ilim sahibi.

tangüb

• Ok yapımında kullanılan sağlam bir ağaç cinsi.

tedarüs

• Okuma, yazma.

tedris

• Okutmak. Öğretmek. Ders vermek.

tekrar-ı tilavet / tekrar-ı tilâvet

• Okumanın tekrarı.

temren

• Okların ucuna demir veya sarıdan takılan parçaya verilen addır. Menzil oklarına maden yerine kemik takılır ve ona da "soya" adı verilirdi. Temren ile soyanın takılışında fark vardı. Temren oka; ok ise soyaya takılırdı.

terami

• Oklaşmak, karşılıklı olarak ok atışmak.

terkeş / تركش

• Ok mahfazası, ok kuburu, sadak. (Farsça)

• Okluk, sadak. (Farsça)

teshil

• Öksürtme.

tilavet / tilâvet / تلاوت

• Okumak. Takib etmek, arkasına düşmek.

• Okuma.

• Okuma.

• Okuma.

tir

• Ok. (Farsça)

tirdan / tîrdân / تيردان

• Ok mahfazası, sadak. (Farsça)

• Okluk, sadak. (Farsça)

tirendaz / tîrendâz / تيرانداز

• Ok atan, okçu. (Farsça)

• Okçu. (Farsça)

tirkeş / tîrkeş / تيركش

• Okluk, ok kabı, sadak. (Farsça)

• Okluk, sadak. (Farsça)

umman / ummân / عمان

• Okyanus. (Arapça)

ümmi / ümmî / امي / اُمّ۪ي

• Okuma yazma bilmeyen, tahsil görmemiş.

• Okuma yazma bilmeyen.

• Okuma-yazması olmayan.

• Okur yazar olmayan.

ümmilik / ümmîlik

• Okuma-yazma bilmeme, tahsil görmemişlik.

ümmiyet

• Okuma yazma bilmeme.

üşgur

• Oklu kirpi. (Farsça)

vakiyye / وقيه

• Okka. (Arapça)

vakkas

• Okçu. İyi muharebe eden. Savaşçı.

vakt-i kıraat

• Okuma zamanı.

vavik

• Okun nişana dokunmayıp yanına düşmesi hâli.

zahiri ilimler / zâhirî ilimler

• Okuyarak, çalışarak ve araştırarak elde edilen, öğrenilen ilimler. Kelâm, tefsîr, fıkıh gibi din bilgileriyle; mantık, matematik, fizik, kimyâ, biyoloji, geometri gibi fen bilgileri.

zellet-ül kari'

• Okuyanın yanılması. Namaz içinde, kırâat esnasındaki yapılan yanlışlık.