batıl / bâtıl

• Boş, yalan, çürük.

battal

• İşsiz, çürük, kullanılmaz.

butlan / butlân

• Batıllık, temelsizlik, çürüklük.

butul

• Çürüklük, boşluk, beyhudelik.

ceriha

• Yara. Çürüklük.

cüff

• İçi boş olan şey. Kof.
• Dimağa işlemiş olan baş yarığı.
• Hurma çiçeğinin kabuğu.
• Cemaat, topluluk.
• Yarısı kesilip kova olmuş olan çürük ve eski kırba.

düman

• Yemişin çürüklü olması.
• Ekine su düşüp, kesilmek.

efin

• Çürük ceviz.
• Zayıf fikirli ahmak kimse.

erde

• Çürük nesne.

ermam

• (Tekili: Rimme) Çürük kemikler.

esas-ı faside

• Bozuk esas, çürük temel.

esasat-ı faside / esâsât-ı fâside

• Bozuk esaslar, çürük temeller.

faside

• Çürük, bozuk.

gusa'

• Sel köpüklerine karışmış çürük ağaç yaprakları tortusu, köpüğü.

hikmet-i muzahrefe

• Görünüşte güzel ve süslü, gerçekte içi boş ve çürük felsefe.

kuffe

• (Çoğulu: Kıfâf) Pamuk sepeti.
• İçine kumaş konan nesne.
• Yüksek yer.
• Kurumuş.
• Çürük ağaç.

litlit

• Kokar çürük diş.
• Yaşlı kadın.

nagl

• Çürük sahtiyan.

paderhava

• (Pâ-der-hava) Ayağı havada. (Farsça)
• Mc: Temelsiz, çürük. (Farsça)

pay-der-hava

• Ayağı havada. (Farsça)
• Mc: Temelsiz, çürük. (Farsça)

puside

• Çürümüş, paslanıp çürümüş, çürük. (Farsça)

remim

• Kemiğin çürümesi. Çürük. (Farsça)

sebtel

• Çürük yumurta.

ufunet

• Çıban veya yaranın çürüyüp fena kokması.
• İltihab.
• Her hangi bir maddenin çürümesinden hasıl olan pis koku, çürük kokusu.
• Sıkıntı veren manevî ağırlık.

umur-u batıla / umur-u bâtıla

• Bâtıl şeyler, çürük fikirler.