akab / عقب

• Topuk. Ökçe.
• Bir şeyin hemen arkası.
• Bir şeyin gerisinde olan zaman veya mekan.

• Arka, art. (Arapça)
• Topuk, ökçe. (Arapça)

akib

• Ayağın ökçesi. Adamın evlâdı, evlâdının evlâdı.

ank

• Kapı, bâb.
• Güzel, hoş, gökçek olmak.

arkub

• Ökçe siniri.
• Yalan ve kötü söz.

azm-i akab

• Tıb: Ökçe kemiği.

beha

• Gökçek olmak, şirin ve lâtif olmak.

behi

• Şirin, lâtif, gökçek.

bel

• Ökçe. Ayakkabı altının topuğa rastlayan yüksek kısmı. (Farsça)

besen

• Şirin, lâtif, gökçek, hüsn.

carure / carûre

• Kapı ökçesinin yeri.

dabiret-ül insan / dâbiret-ül insan

• İnsanın ökçe siniri.

fedgam

• (Çoğulu: Fedâgım) Güzel, gökçek kişi.

hafelleh

• Ayaklarının uç kısmı birbirine yakın olup, ökçeleri uzak olan.

hebenka

• Ayak parmaklarını dikip ökçesi üzerine oturmak.

inkılab ale-l a'kıb / inkılâb ale-l a'kıb

• Ökçeler üzerine dönmek demektir ki, asker yürüyüşünde olduğu gibi, tam sağdan veya soldan geri dönmektir. İki ökçeyi birden yerinde çevirmek suretiyle inkılâb ale-l a'kıb, ayakları çaprazlaştırdığından yürümeyi imkânsız bırakır. Kur'an'da bu tâbir ya harbde firardan kinaye veya dinde irtidaddan meca

kevma

• Büyük ökçeli dişi deve.

mahmuz

• (Mihmaz. dan) Binilen hayvanın sür'atini arttırmak maksadıyla dürtme için potin yahut çizmenin ökçesine takılan demirden yapılmış âlet.
• Kovanların çerçevelerine peteği tesbit etmek için kullanılan mâden tekerlekçik.
• Bir yapıyı veya duvarı, dıştan beslemek için kullanılan dest

mu'kıb

• Ökçeli ayakkabı.

müsta'tır

• Kendine gökçek ve güzel kokular sürünen.

müteattır

• Gökçek kokularla kokulanmış. Güzel kokular sürünmüş.

necran

• Susuz.
• Kapı ökçesi. ("süve" denir).
• Yemen diyarında bir yerin adı.

paşna

• Topuk, ökçe. (Farsça)

pil

• Topuk, ökçe. (Farsça)
• Çelik çomak oyunu. (Farsça)
• Çadır eteği tutturmada kullanılan küçük ağaç değnekler. (Farsça)

ramişe

• İyilik, gökçelik, hasene.

reyah

• (Tekili: Râh) şaraplar.
• Gökçek kokulu küçük bir kuyu.

tathim

• Gökçek etmek, güzelleştirmek, tahsin.