açalya

• yun. Fundagillerden, güzel çiçekli bir bitki ve çiçeği.

ale / âle

• İlaç için kullanılan ve "Hint Sünbülü" adı verilen çiçek. (Farsça)

alek / âlek

• İlaç için kullanılan ve "Hint Sünbülü" adı verilen bir çiçek. (Farsça)

ancec

• (Çoğulu: Anâcic) Büyük nesne.
• Fesliğen adı verilen çiçek.

arusan-ı bağ / arusân-ı bâğ

• Tarla çiçekleri.

bahar

• Güzellik.
• Güzel.
• Papatya.
• Ölçek.
• Put, sanem.
• Atılmış pamuk.
• Tarçın, karanfil ve karabiber gibi güzel kokulu ve ısıtıcı tohumlar ki, bazı yiyecek ve içeceklere de karıştırılır.
• Sığır gözü.
• İyi kokulu bir sarı çiçek.

baharistan

• İlkbaharın hüküm sürdüğü zaman. (Farsça)
• Yeşil ve çiçekli yer. (Farsça)
• Molla Câmi'nin eseri. (Farsça)

benefşe

• Menekşe denilen güzel kokulu, küçük çiçek. (Farsça)
• Mor. (Farsça)

bişkufe

• Kusma, istifra. (Farsça)
• Çiçek. (Farsça)

bujene

• Tomurcuk. (Farsça)
• Henüz açılmamış çiçek. (Farsça)

buket

• Çiçek demeti. (Fransızca)

bür'um

• Açılmamış gonca çiçek.

bür'ume / bür'ûme

• (Çoğulu: Bür'um - Berâim) Açılmamış tomurcuk gonca çiçek.
• Gül gılafı.

bustan

• Çiçek ve gül kokularının çok olduğu yer, bahçe. (Farsça)

buy-i ezhar

• Çiçeklerin kokusu.

came-i idi / came-i îdî

• Bahar çiçekleri. Kırmızı renkli elbise.
• Bayram elbisesi.

came-i nevruzi / came-i nevruzî

• Rengârenk elbise.
• Bahar geldiğinde açan çeşitli çiçekler.

çeçek

• Gül. Çiçek. (Farsça)
• Gönül. (Farsça)
• Çiçek hastalığı. (Farsça)
• Vücutda çıkan ben. (Farsça)

cederi / cederî

• Vücutta çıkan çiçek hastalığı.

çelenk

• Eskiden kadınların süs için başlarına taktıkları mücevher veya madenlerden yapılmış sorguç. Halka şeklinde çiçek veya yapraklı dal demeti. (Cenazelere çelenk göndermek İslâm âdeti değildir, israftır.) (Farsça)

çemen

• Yeşil ve kısa otlarla kaplı yer, çimen. Ağaç ve çiçekleri olan yeşillik, çayır.
• Pastırmaya konulan bir çeşit ot.

cers

• Gizli ses.
• Arının ağaçtan ve çiçeklerden emmesi.
• Bir miktar zaman.

çiçek-i ekber

• En büyük çiçek.

çiçekdanlık

• Çiçeklik.

çiçekdar / çiçekdâr

• Çiçekli.

çiçektar

• Çiçekli.

çimengah / çimengâh

• Çim ve çiçek ekip dikilen, yetiştirilen yer.

cüderi / cüderî

• Kabarcık denilen hastalık.
• Çiçek hastalığı.

• Çiçek hastalığı.

dahk

• Tere yağı.
• Bal.
• Kar.
• Ağzı yarılmış olan çiçek tomurcuğu.

davmeran

• Fesleğen denilen iyi kokulu çiçek.

debabic

• (Tekili: Dibâc) Dallı, çiçekli ipek kumaşlar.

deysem

• Köpekten olmuş kurt eniği.
• Sultan böreği denilen kırmızı çiçekli bir ot.

dühn

• Ot, yemiş veya çiçekten çıkarılan yağ.

ekahi

• (Tekili: Ukhuvan) Papatyalar, papatya çiçekleri.

ekmam

• (Tekili: Kimm) Tomurcuklar. Ağaç çiçeklerinin kapçıkları.

ergavan

• Bir kırmızı çiçek. Ercüvân denilen kırmızı çiçekli ağaç.

ergüvan

• Güzel ve parlak kızıl renkli bir çiçek. (Garbda ercuvan denilir.)

ezahir

• Çiçekler, şükufeler.

• Çiçekler.

ezahir-i efkar / ezahir-i efkâr

• Fikir çiçekleri.

ezhar / ezhâr / ازهار

• Çiçekler.

• (Tekili: Zehre) Çiçekler. Zehreler. şukufeler.

• Çiçekler.

• Çiçekler. (Arapça)

ezhar ve esmar-ı binihaye / ezhâr ve esmâr-ı bînihaye

• Sonsuz çiçekler ve meyveler.

ezhar-ı latife / ezhâr-ı lâtife

• Hoş, güzel çiçekler.

ezhar-ı müzeyyene-i ravza-i safaiye

• İçinde safâ sürülecek olan bahçeyi süsleyen çiçekler.

ezhar-ı nev-bahar / ezhar-ı nev-bahâr

• Bahar çiçekleri.

ezhar-ı rebii / ezhar-ı rebiî

• Bahar çiçekleri.

ezhar-ı tevafuk / ezhâr-ı tevafuk

• Tevafuk çiçekleri.

faih

• (Çoğulu: Fevâih) Meyve ve çiçek kokusu.

fayiha

• (Çoğulu: Fevâyıh) Meyve ve çiçek kokusu.
• Güzel kokulu nesne.

fevaih

• (Tekili: Fâih) Meyve ve çiçek kokuları.

filiz

• Ağaç ve çiçek fidanı, taze sürgün.
• Eritilip temizlenmemiş olan altun, gümüş,demir, bakır gibi külçe, ham maden.
• Erimiş bakır.

gaziz / gazîz

• Gılâfından yeni çıkan çiçek.
• Taze.

gül / گل

• Çiçek. (Farsça)
• Gül. (Farsça)

gülçe

• (Gül-çe) Küçük gül, gülcük, çiçekçik. (Farsça)

güldan

• Vazo, içine çiçek konan kap, gül mahfazası. (Farsça)

güldeste / گلدسته

• Çiçek demeti. (Farsça)

habarir / habarîr

• (Tekili: Hıbrîr) Dağçiçekleri. Dağda yetişen çiçekler.

havzan

• Sarı çiçekli, güzel kokulu bir çiçek. Nilüfer çiçeği.
• Tarhun otu.

hir

• Bir çeşit çiçek.

huc

• Horoz ibiği. (Farsça)
• Kuş tacı, ibik. (Farsça)
• Koç. (Farsça)
• Horoz ibiği adlı bir çiçek. (Farsça)

hudud

• (Tekili: Hadd) Yanaklar.
• Cemâatler.
• Yeri kazmalar. Yeri yarık etmeler.
• Çiçek yaprakları.

hünsa

• Erkek veya kadın olduğu belirsiz olan.
• Aynı çiçekte dişi veya erkeklik uzvunun bulunması.

• Kendisinde hem erkeklik hem dişilik alâmeti bulunan kimse.
• Aynı çiçekte erkeklik ve dişiliğin bulunması.

ibrinşak

• Ağaçta çiçek açmak.

ibşas

• Bazı bitkilerin veya çiçeklerin birbirine sarılıp karışması.

igriz

• Kabuğundan henüz çıkan çiçek.

ihbal

• Gebe koyma, hâmile yapma.
• Çiçekler dökülüp meyve tutma.

ikmam

• Ağaçların tomurcuklanması. Çiçek tomurcuğu görünmesi.
• Elbiseye yen yapmak.

iltifaf

• Örtünme, sarınma.
• Çiçeklerin katmerleşmesi.

infitah-ı ezhar

• Çiçeklerin açılması.

işa

• (Ağaç) çiçek açma.

işa'-i eşcar

• Ağaçların çiçek açması.

işgüfe

• İstifrağ, kusma. (Farsça)
• Çiçek. (Farsça)

işküfe

• Çiçek. (Farsça)

izbad

• Köpüklenme.
• (Ağaç) çiçek açma.

jardiniyer

• Salonlara süs için konulan ve içine çiçek ekilmek üzere bir sandığı bulunan bir mobilya. (Fransızca)

kameriyye

• Çardak. Bahçelerde, mehtaplı gecelerde oturmak üzere yapılıp, etrâfı sarmaşık v.s. çiçeklerle örtülü bulunan yer. Küçük köşk.

külale

• Çiçek demeti. (Farsça)
• Kıvrım kıvrım olan saç. Kıvırcık saç. Bukle. (Farsça)

lale

• Lâle denen meşhur çiçek.
• Vaktiyle suçluların ve delilerin boynuna takılan halka.
• İncir koparmak için ucu çatallı değnek.

latif / latîf

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından. Lütf ve ihsân edici, dâimâ güzel muâmelede bulunan.
• Yumuşak, hoş, güzel, nâzik. Âdem oğlu aç gözünü, yeryüzüne kıl bir nazar, Gör bu latîf çiçekleri, hangi kuvvet yapar, bozar.
• Gözle görülmeyen.

lavanta

• Çeşitli çiçek ve bitkilerden alınan esanslarla yapılan güzel kokulu sıvı.

leylak

• Salkım şeklinde mor ve beyaz renkli çiçekleri olan bir nebat adı.

lifafe

• (Çoğulu: Lefâif) Sargı.
• Kefen. Ölünün sarıldığı bez katlarının herbiri.
• Bazı çiçeklerin etrafını çeviren değişik yapraklar.

ma-i mukayyed / mâ-i mukayyed

• Çiçek, üzüm, kavun-karpuz suyu gibi cinsi ve sıfatı birlikte söylenen sular.

• Herhangi bir maddenin karışması ile yaratılmış oldukları hâlden çıkmış ve hususi bir ad almış sulardır. (Gül, çiçek, üzüm, asma, et suları gibi.)

mahbube

• (Hubb. dan) Sevilmiş veya sevilen kadın. Muhabbet edilen kadın veya kız.
• Vaktiyle çok kıymetli ve pahalı olan lâle cinsinden bir çiçek.

mecdur

• Tıb: Çiçek çıkarmış kimse.

mecleb

• Beyaz çiçekli bir otun adı. (Adam boyu uzar ve yaprağı zerdaliye benzer.)

mektub-u samedani / mektub-u samedanî

• Hiç bir şeye muhtaç olmayan Allah'ın eserleri. Yeryüzü. İnsanlar, ağaçlar, çiçekler, çekirdekler, dağlar, denizler gibi çok hakikatlı mâna ifâde eden Allah'ın mektupları.

mensur

• (Nesr. den) Dağılmış. Saçılmış.
• Gece vaktinde güzel kokan bir çiçek.
• Edb: Manzum olmayan nesir halindeki yazı. Bunun mânaca çok güzel ve şiir gibi ahenkli yazılmış olanına "mensur şiir" denir.

mezahir / mezâhir

• Çiçekli yerler.

• Görünme yerleri, çiçekli yerler.

mezbul

• Solmuş çiçek.
• Zayıf, arık ve zebun olmuş olan.

mezher

• Çiçeklik.

• Çiçeklik. Bir çiçeği içine alan şeylerin hepsi.

• Çiçeklik.

mezhere

• Çiçeklik.

• Çiçek yeri. Çiçek bahçesi.

• Çiçeklik, çiçek bahçesi.

mugalli / mugallî

• (Galeyân. dan) İyice kaynatılmış.
• Ihlamur, papatya gibi çiçeklerin kaynatılmış suyu.

mugliyy

• Kaynamış çiçek, papatya veya ıhlamur suyu.

müressem

• (Resm. den) Yapılmış, çizilmiş. resmolunmuş. Resmi yapılmış.
• Çiçekler ve resimlerle süslenmiş.

mütezehhir

• Çiçekli, çiçeklenen.
• Parıldayan.

müzehher

• Çiçeklerle bezenmiş.

• Çiçeklenmiş. Çiçeklerle donanmış.

• Çiçekli.

müzhere

• Çiçekli yer, çiçek bahçesi.

nergis

• (Nerges - Nercis) İri papatya biçiminde ortası yeşil veya sarı, yaprakları gri ve sarı bir çiçek. Suyu, uyuşturucudur. Mahmur bakışı andırır.

• Bir çiçek.

neşm

• Zerdali ağacı gibi bir ağaç.
• Bir çiçek cinsi.

nevşüküfte

• Yeni açılmış (çiçek). (Farsça)

nilüfer

• Beyaz, mavi ve sarı çiçekler açan bir cins su bitkisi. (Farsça)
• Bursa yakınlarında akan bir akarsu. (Farsça)

rebi-i evvel

• İlkbahar. Çiçeklerin açıp otların bittiği mevsim.

reyhan / reyhân

• Hoş ve güzel koku veren çiçek.

şahide

• (Müe.) Kadın şâhid. (Farsça)
• Mezar taşı. (Farsça)
• Mezara dikine dikilen ve üzerinde yazı ve çiçek motifi bulunan baş ve ayak taşları. (Farsça)
• Dilber, güzel. (Farsça)

segame

• (Çoğulu: Sigâm) Beyaz çiçekli bir ot.

siclat

• Bir güzel kokulu çiçek.

şükuf

• Çiçek. Zühre. Tomurcuk. (Farsça)

şükuf-misal / şükûf-misal

• Goncaya, çiçeklere benzer.

şükufe / şükûfe / شكوفه

• Çiçek. (Farsça)

şükufe-misal / şükûfe-misâl

• Çiçek gibi, gonca gibi.

şükufezar / şükûfezar / شكوفه زار

• Çiçek bahçesi. (Farsça)

• Çiçeği çok olan yer, çiçek bahçesi. (Farsça)

şüküfte / شكفته

• Açılmış, çiçek açmış. (Farsça)

sündüs

• Sırmadan kabartma deseni. Eski bir çeşit ipekli kumaş. Parlak renkli, çiçekli, işlemeli, nakışlı olarak dokunmuş ipek kumaş. Altun veya gümüş tellerle işlemeli ve nakışlı olarak dokunmuş ipek kumaşlardan biri.

tal'

• Tomurcuk.
• Miktar. Kadar.
• Çiçeklerin üremelerine sebep olan sarı tozları.

tefarik

• Büyük yapraklı ve beyaz çiçekli bir bitki; bir koku ismi.

tekmim

• Ağaç çiçek verecek vaktinde gılafıyla tomurcuğunu çıkarıp izhâr etmek.

tesmir

• (Semer. den) İktisad ederek malın çoğalması.
• Ağaçların çiçeklerini döküp yemiş bağlaması.

tevrid

• Gülgün etmek.
• Ağacın çiçek vermesi.

tezehhür

• (Çoğulu: Tezehhürat) Çiçeklenme.
• Yıldıramak, parlamak.

tezeyyün-ül ezhar / tezeyyün-ül ezhâr

• Çiçeklerin tezeyyünü, ziynetlenmeleri.

tıraz

• " Süsleyen, donatan" anlamlarına gelir ve birleşik kelimeler yapılır. Meselâ: Şükufe-tıraz : Çiçek süsleyen. (Farsça)

üşkufe

• Çiçek. (Farsça)

üşküfte

• Açılmış çiçek. (Farsça)

vakt-i tefrih

• Tıb: Çiçek hastalığı aşısının yapılmasından te'sirini gösterinceye kadar geçen zaman.

yasemin

• Güzel kokulu, beyaz ve güzel çiçekler açan sarmaşık cinsinden bir ağaç. (Farsça)

za'feran

• (Çoğulu: Zeâfir) Güzel kokulu meşhur bir çiçek.

zakkum

• Cehennem'de bir ağacın ismi, cehennemliklerin yiyeceği.
• Gösterişi güzel, çiçekli ve zehirli meyvesi olan yâsemine benzeyen bir bitki ismi.

zat-ul ilkah-i zahire / zât-ul ilkah-i zâhire

• İlkahı (döllenmesi) çiçek vâsıtasıyla olan nebat.

zeher

• (Çoğulu: Ezhâr - Ezâhir) Çiçek.

zehr / زهر

• Çiçek. şükufe.

• Çiçek. (Arapça)

zehre / زهره

• (Çoğulu: Ezhâr) Çiçek.
• Beyaz, berrak. Süs, ziynet.

• Çiçek. (Arapça)

zenbak

• Güzel kokulu bir çiçek. Zambak.
• Yâsemin yağı.

zevahir / zevâhir

• (Tekili: Zühre) Çiçekler.
• Parlak yıldızlar.
• Ziynetli, parlak ve berrak olanlar.

• Çiçekler, görünüşler.